บทที่ 1
1101 Words
ซีรีย์จอมใจคนเถื่อน มี 4 เรื่อง และจบในเล่มทุกเรื่องค่ะ ประกอบด้วย
1.จอมใจคนเถื่อน ภาคแรก ภาคของพ่อเลี้ยงธิปรกกับแม่เลี้ยงรดา
2.ยอดรักจอมใจคนเถื่อน ภาคของอัคนีและธีราดา หรือเพลิงกับหมามุ่ย
3.หวามรักจอมใจคนเถื่อน ภาคของอัคคีกับพีรดา หรือไฟกับฬานา
4.บ่วงรักจอมใจคนเถื่อน ภาคของธิติกับอคิรา
++++++++++++++++++++++++++++++++
กริ๊งงงๆๆ...
เสียงโทรศัพท์ที่กรีดเสียงดังขึ้นในยามเย็น ทำเอาสองหนุ่มฝาแฝดที่กำลังนั่งจิบวิสกี้อยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของพวกเขา และต่างก็กำลังทอดอารมณ์ชื่นชมกับความงดงามในยามค่ำคืนของเมืองลอสแอนเจลิส ได้หันมามองหน้ากัน และก็เกี่ยงที่จะลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ที่ยังคงดังไม่มีหยุด
“ไฟ ลุกไปรับโทรศัพท์หน่อยสิ เสียงดังหนวกหูชะมัด”
‘อัคนี’ หรือ ‘เพลิง’ เอ่ยบอกน้องชายฝาแฝด ดวงตาคมกริบยังทอดมองแสงสีในยามราตรีอันแสนสวยงามเคล้ากับวิสกี้รสนุ่ม ที่ยังคงจิบทีละนิดอย่างละเมียดละไม
“นายก็ลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์เองสิ จะใช้เราทำไม”
‘อัคคี’ ไม่ยอมทำตามคำสั่งของพี่ชาย เพราะเขาขี้เกียจย้ายก้นจากเก้าอี้เปลที่กำลังนอนเอนกายอยู่เช่นเดียวกัน
อัคนีมองค้อนน้องชายด้วยความโมโห อยากเกี่ยงรอให้อีกฝ่ายไปรับโทรศัพท์ แต่ก็ติดที่ว่ารำคาญเสียงโทรศัพท์ที่ยังคงดังขึ้นไม่มีหยุด จึงจำต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับบ่นอุบด้วย
“ไปรับเองก็ได้ว่ะ”
‘อัคคี’ หรือที่ถูกพี่ชายเรียกว่า ‘ไฟ’ ถึงกับหัวเราะเบาๆ ชูแก้วขึ้นสูงกับชัยชนะเล็กๆ น้อยๆ ของตนในครั้งนี้ แต่ไม่ทันได้เทวิสกี้ลงคอ ก็ต้องชะงักทะลึ่งพรวดจากเก้าอี้กับคำตะโกนบอกจากพี่ชาย
“เฮ้ย! ไอ้ไฟ โทร.มาจากประเทศไทย”
อัคนียังไม่ยกหูโทรศัพท์ขึ้น แค่เพียงมองหมายเลขโทรศัพท์ที่โทร.เข้ามา และเห็นว่าโทรมาจากประเทศไทย ก็เกิดอาการขนพองสยองเกล้าในทันที
“โทร.มาจากไทยยังงั้นหรือ ถ้างั้นนายรีบรับเลย เราปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำก่อน”
เอ่ยบอกไปแล้ว อัคคีรีบวางแก้วลงก่อนจะผุดลุกขึ้นเดินหนี
และอัคนีก็รู้เท่าทันว่าน้องชายไม่อยากรับโทรศัพท์ที่โทร.มาจากประเทศไทย ซึ่งอาจจะเป็นบิดาหรือมารดาของพวกเขาที่โทรมาตามตัวให้กลับประเทศไทย เพราะหลังจากเรียนจบปริญญาโทแล้ว พวกเขาก็ประวิงเวลาอยู่เที่ยวในอเมริกาต่อ นี่ก็ล่วงไปเกือบสามเดือนแล้วที่ไม่ยอมกลับบ้านสักที
“ไอ้ไฟ! มานี่! จะหนีไปไหน”
เมื่ออัคคีทำท่าจะเดินหนี อัคนีก็กระโจนเข้าไปล็อกคอน้องชายไว้แน่น ก่อนจะลากคอให้เดินเข้าไปใกล้โทรศัพท์ซึ่งเงียบเสียงลงไปแล้ว
“เสียงโทรศัพท์ไม่ดังแล้ว นายยกหูฟังออกเลย จะได้กลายเป็นสายไม่ว่าง และไม่มีใครโทร.มาหาพวกเราได้อีก”
อัคคีแนะนำทั้งๆ ถูกพี่ชายล็อกคออยู่ ขณะเดียวกันก็ดิ้นรนให้หลุดพ้นจากต้นแขนของพี่ชาย แต่อีกฝ่ายก็ล็อกไว้แน่นจนเขาหายใจแทบไม่ออก
อัคนีหัวเราะฮึๆ ในลำคอกับคำแนะนำอันแสนฉลาด ก่อนจะเอ่ยประชดว่า
“แนะนำได้ดีมากไอ้ไฟ ถ้าเอาหูฟังออกและคนที่โทร.มาคือแม่เลี้ยง นายได้ตายแบบศพไม่สวยแน่ๆ พอแม่เลี้ยงติดต่อพวกเราไม่ได้ พรุ่งนี้นายก็เตรียมตัวรอต้อนรับพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงได้เลย สาบานว่าสุดที่รักทั้งสองของพวกเราคงบินมาลอสแอนเจลิสเป็นการเร่งด่วน และนายก็หาคำตอบหรูๆ ไว้แก้ตัวกับแม่เลี้ยงด้วยว่า ทำไมแม่เลี้ยงถึงโทร.หาพวกเราไม่ได้”
“จริงด้วย งานนี้ตายแบบศพไม่สวยแน่ๆ”
อัคคีทำท่าสยองขวัญ ขนหัวลุกชันขึ้นมาในทันทีเมื่อนึกถึงฤทธิ์โกรธของคนที่พวกเขาเรียกว่าแม่เลี้ยง พ่อเลี้ยง ซึ่งนั่นก็คือบุพการีทั้งสองของพวกเขานั่นเอง
และเสียงโทรศัพท์ที่หยุดไปแล้ว ก็ดังขึ้นอีกครั้ง แน่นอนว่าเป็นเบอร์โทร.จากประเทศไทยและเบอร์เดิมที่โทรมาหาพวกเขา ทำเอาฝาแฝดสุดหล่อทั้งสองต่างก็มองหน้ากัน ไม่กล้าเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์สักที และอัคคีก็เสนอทางเลือกอย่างยุติธรรมว่า
“ไอ้พี่ชาย เอาแบบแฟร์ๆ ถ้าพ่อเลี้ยงเป็นคนโทร.มา นายต้องเป็นคนพูด”
“ได้”
อัคนีพยักหน้ารับคำ เอื้อมมือไปใกล้โทรศัพท์เตรียมจะกดรับ พร้อมกับเอ่ยบอกน้องชายว่า
“และถ้าเสียงที่ดังขึ้นมาเป็นเสียงของแม่เลี้ยง นายต้องเป็นคนเจรจากับแม่เลี้ยง ยุติธรรมดีไหม”
“เออ...ยุติธรรมที่สุด”
อัคคีรับคำ ในใจนั้นกระหยิ่มยิ้มย่องและมั่นใจเกินร้อยว่าต้องเป็นบิดาที่โทร.มา เพราะเขาจำได้ว่าเบอร์โทร.ที่โชว์ให้เห็นนั้นเป็นเบอร์โทรของบิดา
“พร้อมแล้วใช่ไหม” อัคนีถามน้องชาย
และอัคคีก็พยักหน้ารับ “พร้อมแล้ว ลุ้นฉิบ...ว่าใครจะโทร.มา”
เมื่อต่างก็พร้อมรับศึกกับต้นทางที่โทร.มาแล้ว อัคนีก็กดรับโทรศัพท์พร้อมกับเปิดลำโพงให้ได้ยินกันชัดๆ ว่าใครกัน? ที่โทร.มาหาพวกเขา
และ! เสียงทักทายที่ดังขึ้นมาทำให้อัคนีแทบกระโดดตัวลอย ส่วนอัคคีที่แพ้ราบคาบได้แต่กลอกตาขึ้นบนอย่างเซ็งจัด
“ฝาแฝดนรก! ทำไมไม่รับโทรศัพท์แม่เลี้ยงสักที!”
แม่เลี้ยงรดา...มารดาของฝาแฝดสุดแสบ เอ่ยต่อว่าลูกชายทั้งสองชุดใหญ่ สาเหตุเพราะท่านโทร.มาหาทั้งสองหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีใครรับโทรศัพท์เลย
พอได้ยินเสียงของมารดา อัคนีก็กระซิบให้คนที่แพ้ในเกมนี้เป็นคนแก้ตัวกับมารดา “ตอบดีๆ ล่ะนายไฟ ไม่งั้นนายโดนแม่เลี้ยงด่าหูชาแน่ๆ”
ขู่ให้น้องชายกลัวไปแล้ว อัคนีก็หัวเราะเยาะเย้ย ก่อนจะเดินไปดื่มวิสกี้ต่อ ปล่อยให้อัคคีสู้ศึกกับมารดา ซึ่งตอนนี้ท่านคงกำลังโกรธอยู่ไม่น้อย
“ไอ้พี่บ้า!”
อัคคีทำปากขมุบขมิบเอ่ยเจริญพรพี่ชาย ก่อนจะตอบคำถามของมารดาได้ในที่สุด
“เอ่อ ไฟเพิ่งออกจากห้องน้ำครับ เลยรับโทรศัพท์ของแม่เลี้ยงช้าไปหน่อยครับ”
- Writer
