WIFE CORPORATION 04 - MADONNA

CHAPTER 3

“Manong sa kanto lang po. Para na po!" sigaw niya habang biglang preno naman ng driver ng jeep. Muntik siya masubsob sa katabi niya kung saan ay may nakakandong pa na basket. Buti na lang talaga at bigla nalang may humawak sa braso niya. Nagulat pa siya.

Ikinagulat niya ng may pumigil sa papasubsob niyang mukha sa dalang basket na may sariwang isda at mga gulay na pinamalengke ng ale na katabi niya.

Ikinalingon niya at tiningnan ang taong humila sa kanya upang sana ay magpasalamat. Subalit laking pagkamangha…

Mali, laking gulat niya… Ikinalaki ng kanyang mata. At ganun na lang ang pagkagulat niya ng kanyang makilala. “Ikaw?" aniya at ngumiti ito sa kanya. Sabay na turo ng kanyang daliri sa gulat.

“Anong ginagawa mo dito?" tanong niya, gulat niyang sabi.

Dating katrabaho niya ito na walang tigil sa pagsunod-sunod sa kanya. Stalker na matatawag. She breaths.

“Sinusundan mo talaga ako ano?" bintang niya dito. Nginitian lang din siya. Sagot nito sa kanya.

Kinapocker face niya. Hindi siya natutuwa sa tuwing nagkikita sila. Naiilang siya, at hindi siya comfortable na nagkaharap sila, o magkasama.

Basta! Naiilang talaga siya sa tuwing pakiramdam niya ay sinusubukan siyang sundan nito o bantayan. Ilang beses na rin kasi nangyari ang ganito.

“Talagang sinusubukan mo akong sundan… Ano?" makulit niyang tanong. She smirked at him. Sa lalaking ganun pa rin. Nakangiti lang din ito sa kanya. Hindi pa rin sumasagot.

“Miss, bababa ka ba? O, lalandi ka lang diyan sa katabi mo?" bulyaw na sabi nung Manong driver ng jeep. Nagulat siya. Ikinatingin niya at kinalingon niya dito. Biglang tumawa ito.

“Biro lang!" pahayag na sabi nung driver ng jeep ng makita ang kanyang frowning na mukha. Biglang binawi ng driver ang sinasabi nito sa kanya kangina. Nang tingnan niya ito nang masama.

Itong driver na 'toh! Isa pa eh!

Bumubulong siya at umayos ng upo saka tumalikod. Sabay sabi niya ng maiangat ang pwet sa upuan ng jeep. Umaabante na siya palabas ng jeep. Upang bumaba.

“Bababa na 'ho!" aniya, tugon sa driver ng jeep ng maibaba na niya ang kanyang isang paa at maihakbang iyon nang mailapat sa sementadong kalsada.

Itong Mamang Driver na 'toh! Pinahiya pa ako. Nakakahiya. Asar!

Lumalakad siya papalayo sa jeep ng tumakbo na rin ito. Bulong-bulong pa rin siya ng may tumawag sa kanya. “Madonna!"

Napalingon siya upang tingnan kung sino ang pamilyar na boses. At hindi nga siya nagkamali.

“Bakit mo ba ako sinundan? Ang hilig mo talagang sundan... ako! A-ano?" pahayag niyang sita dito.

“Hindi naman. Nagkataon lang na nagkasabay, tayo ngayon. Bakit naman kita susundan pa? Hindi ba nga ikaw na nagsabi sa akin nuon. Basted na nga ako, at ayaw mo sa mga gaya ko. Bakit ko pa ipipilit, kung ayaw mo naman di ba?" nakangiti ito na ikina-simangot, ni Madonna.

Tama naman ito sa sinasabi nito kay Madonna. Nuon pa man ay nasabihan na siya ni Madonna… Basted siya at hindi ang mga gaya niya ang tipo ni Madonna.

Hindi kasi siya marunong mag-ayos at puro basag ulo lang ang alam nito. Kesa ang mag-seryoso sa buhay at pagtatrabaho…

Madalas din itong lumiliban sa trabaho at kung pumasok amoy alak. At wala sa wisyo. Ge-gewang-gewang na parang bubuwal at bigla nalang tatakbo papunta sa banyo at duon duduwal at isusuka, ang lahat ng laman na alak ng kanyang tiyan.

Inis talaga siya. Madalas pa siyang tuksuhin, nang kanilang mga katrabaho. Duon siya naiinis at magsisi-kumpol para lang siya mga asarin. At once napikon na siya. Saka naman ito mga magsisi-tawa, at kinatuwa naman ng lahat dahil sa napika na rin siya sa mga panunukso sa kanya.

“Nakalimutan mo na ano?" pabiro na tanong nito, nakangiti.

“But, don't worry. Hindi mo alam na malaki na ang pinagbago ko kaya ngayon. Ikaw kasi… Kung bakit bigla ka nalang nagresign at umalis sa store. Maayos naman ang trabaho mo don. Even, alam naman din natin mababa lang talaga sila mga magpasahod. But, ngayon medyo maayos na sila. Start ng marami ang mga umalma at nagpasa ng apila sa Dole. Maging ang kumpanya… Nagbago. Parang ako!" dagdag pa na pahayag at sabi nito.

“Alam mo, madami rin ang nakakamiss sayo."

“Nakakamiss?"

“Bakit?"

“Dahil sa wala na sila maasar?" pahayag niyang tugon.

“Eh! Kung hindi naman din ako umalis don. May mangyayari ba?"

“Wala naman di ba? So, anong reason ko pa ang magstay sa kumpanya na wala naman din ako mapapala— kung mananatili ako." Sabi pa niya, na-pahinga.

But, hindi pa pala siya tapos. Muli ay wika ni Madonna. “Alam mo bang may ilang buwan din ako nag-work sa kanila. But, they always pangako lang sa mga trabahador nila. Even you! Alam mo yan, kasi tumagal ka rin sa kanilang ng ilang taon nang hindi umaalis sa kumpanya." pahayag niyang sabi muli, dagdag din sa sinabi niya. Bigla naman tumawa ang lalaki.

“Why are you laughing at me? May nasabi ba akong nakakatawa sa lahat ng sinabi ko?" mataray niyang pahayag at tanong. Naglalakad sila nang sabay habang sinabayan na rin siya nito while they are both talking to each other.

“Until now talaga, Madonna. You make me laugh. Hindi ka pa rin nagbabago same as before. Ganyang-ganyan pa rin non nung mga panahon kung saan bigla na lang ito nakaramdam ng kakaiba at biglang tumibok dahil sayo." nakangiti ito, napalingon si Madonna at nakita niya ang turo ng isang daliri nito.

Turo nito ang dibdib nito, banda sa may puso.

“Wait!" he laughed while he saw what Madonna looked at him.

“Wag kang ganyan makatingin. Biro lang, relax. It was my past. Nuon yon, at ngayon I am totally in recovery. Wala na ako nararamdaman na tulad nuon, sa ngayon nang makita kita."

“Promise!" pahayag nito na sabi, saka siya umismid dito.

Inismiran niya ang lalaki.

“Hanggang saan mo ba ako sasabayan ng paglalakad?" tanong ni Madonna, nagtataka na rin siya at bakit until now ay nakasabay pa rin ito sa kanyang paglalakad.

“I am sorry!" Saad nito.

“Saan pala ang punta mo?" tanong pa nito sa kanya kinataas ng kilay ni Madonna.

“Bakit mo tinatanong?" masungit niya na tanong. “Pati ba don susundan mo ako?"

“Sinabi ko na di ba! Hindi kita sinusundan. Nagkataon lang talaga na dito rin ang way ko papunta sa bagong work ko." namilog ang mata ni Madonna sa gulat.

“What?" aniya na kanyang naiusal sa gulat. “Sa b-bagong work mo ba kamo?" nagpapalpitate na yung dibdib niya sa iniisip ni Madonna.

She was thinking na baka don din sa pupuntahan niya ang punta nitong dati niyang katrabaho at stalker na manliligaw niya nuon.

Bigla tuloy siya kinabahan at baka nga ito ang siyang papalit sa bago nilang manager. “Gosh!" she was whispering habang malalim na huminga at napahinto sa pagtatanong at pag-uusisa.

Siya kaya? while she breathes habang nakatingin pa rin ito sa kanya. Hindi pa rin natatapos sa pag-iisip si Madonna. Habang muli naiusal niya.

Bakit ba ayaw niyang alisin ang malalagkit niya na tingin sa akin?

Kangina pa ito, masarap na rin durutin ang mata niya. Pag mainis ako talagang makakatikim na siya, ganitong kinabahan pa rin ako sa paglalakad na kasabay siya. Ayaw niya pang alisin ang mga mata niya sa mukha ko. Tumatawa pa talaga? she sighed.

Itong lalaking 'toh! Tila nagsisinungaling.

Napahinto na naman siya sa pag-iisip ng matanawan ang building na papasukan niya. Ewan niya lang itong kasama… Este, kasabay pala.

Kasabay sa paglalakad. Hindi niya kasama, dahil sa sinasabayan lang siya nito, at hindi pa siya sigurado sa iniisip niya. Kung ito nga ang bago nilang manager na ipinadala ng kumpanya.

Sana! Hindi naman… she whispered while she locked her bag on her side.

Nakabukas pala iyon at hindi niya agad napansin ng makababa siya ng jeep kangina.

She blow at nasa harapan na siya ng building but hindi pa man pumapasok. Sabay liningon ang nasa side din niya. She frowned while she snouted.

Pinameywangan niya ito.

She breaths sobrang lalim.

Habang bumuga ng hangin at nireready ang sarili para ito kumprontahin.