“ก็ดี! ถ้าอย่างนั้นเธอคงไม่ขัดข้องหรอกใช่ไหมถ้าฉันจะเรียกร้องสิทธิ์ของความเป็นผัวของเธอในคืนนี้!!” รังสิมันต์ตวาดกลับพร้อมกระชากแม่ตัวดีเข้าหาตัวอย่างรุนแรง เขาขบเม้มริมฝีปากที่หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไรมันถึงได้ชอบพ่นคำพูดชวนโมโหเรื่อยเลย
แน่นอนว่าจูบของพิมพ์พิมลทำให้เขาขาดสติ ไม่เป็นตัวเองทุกครั้งที่เผลอสัมผัส แต่ไม่นานก็ต้องหยุดทุกสิ่งเมื่อพบกับแรงสั่นสะท้านจากคนตรงหน้าที่พอสู้กันไม่ได้ก็บีบน้ำตาเหมือนอย่างทุกที
“เล็ก…”
“ปล่อย! คืนนี้เล็กจะไปนอนกับลูกตาล!!” พิมพ์พิมลตวาดลั่นพร้อมผลักอกคนใจร้ายตรงหน้าออกไปให้พ้นตัว เธอหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ช้าอีกคนที่ก้าวตามหลังก่อนจะรั้งกันไว้ด้วยอ้อมกอดที่มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้ใกล้ๆ
“ไม่ให้ไป! หยุดร้องไห้แล้วหันมาคุยกันดีๆ ถ้าไม่อยากให้ฉันสานต่อจากที่ค้างกันอยู่เมื่อกี้!” รังสิมันต์ไม่คิดขู่แต่กลับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ไม่
