Sarang Talk
"รอนานมั๊ยคะ?"
ฉันเดินตรงเข้ามาในร้านอาหารญี่ปุ่นหน้ามหาลัยหลังเลิกเรียนก่อนจะเอ่ยทักทายพี่เกรทที่นั่งรออยู่
"ไม่นานหรอก ซารังหิวมั๊ย?"
ฉันพยักหน้าเพราะเมื่อเช้ากินข้าวต้มไปแค่นิดเดียวก็รีบออกมาเพราะไม่อยากเจอหน้าเฮียเดม่อน พอตอนกลางวันก็กินขนมปังไปแค่แผ่นเดียวเพราะต้องรีบพิมพ์รายงานกับปิง พอตอนนี้ฉันเลยหิวจนตาลาย ท้องร้องไปหลายรอบจนปิงต้องไล่มากินข้าวนี่แหละ
พอดีกับที่พี่เกรทโทรมาชวนฉันเลยตอบตกลงไปเเละรีบลงมาจากตึกเพราะกลัวพี่เขารอนาน นี่ฉันวิ่งสุดชีวิตเพื่อมาที่นี่เลยนะเนี่ย ถึงเหนื่อยแต่ก็คุ้มเพราะได้มาเจอหน้าพี่เกรท
"พี่สั่งอาหารเลยนะ"
"ค่ะ"
พี่เกรทสั่งซูชิหน้ากุ้งให้ฉันหนึ่งถาด ส่วนตัวเขาเลือกกินข้าวหน้าแซลม่อน เราสองคนคุยไปกินไปจนลืมเวลา กว่าจะออกมาจากร้านฟ้าก็มืดพอดีแต่ฉันปิดเครื่องไว้เลยไม่รู้เวลา
"หนึ่งทุ่มแล้ว ให้พี่ไปส่งมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรค่ะ ซารังกลับเองได้
