Sarang Talk
'พี่ก็รักน้องขวัญครับ'
ฉันนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถก่อนจะพิงกระจกด้วยความเหนื่อยใจ เมื่อกี้ฉันไม่ได้หลับจึงได้ยินทุกคำพูดของเฮียที่คุยกับใครสักคน น้ำเสียงอ่อนโยนแบบนั้นมันทำให้ฉันสงสัยว่าคนในสายสำคัญกับเฮียมากขนาดไหนถึงสามารถทำให้เขาใจดีกับเธอได้มากขนาดนี้
ถามว่าฉันอิจฉามั๊ย บอกเลยว่าแน่นอน ฉันคิดว่าชีวิตเฮียจะมีฉันเป็นที่หนึ่งมาโดยตลอด ไม่ว่าในฐานะอะไรเฮียก็จะต้องให้ความสำคัญกับฉันมากที่สุด เฮียเลี้ยงดูตามใจฉันมาตังแต่เด็กจนฉันเคยตัว หลงเชื่อว่าเฮียจะรักฉันแค่คนเดียวตลอดไป
...ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ใช่เลย
ฉันหลับตาลงทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันผูกพันกับเฮียและเริ่มหลงรักเฮียมาตั้งแต่อายุ16 ผู้ชายคนแรกที่ได้ครอบครองร่างกายของฉัน ผู้ชายคนเเรกที่อยู่เคียงข้างฉันมาตั้งเด็กจนโต
เฮียเดม่อนไม่ผิดถ้าเขาจะรักผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ทั้งหมดเป็นความผิดฉันคนเดียวที่ไปหลงรักคนที้ไม่ควรรัก เฮียคงมองฉันเป็นแค่น้องสาวและฉันควรจะรู้ตัวตั้งแต่แรกว่าระหว่างเรามันไม่มีวันเป็นไปได้มากกว่านั้น
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดไลน์ที่ไม่เคยคิดจะอ่านเป็นครั้งแรก พี่เกรทเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย ทั้งหล่อ ทั้งรวยและนิสัยดี เขาบอกชอบฉันแต่ตอนนั้นฉันไม่คิดจะสานสัมพันธ์กับเขาเพราะในใจมีแต่เฮียเดม่อน ข้อความสุดท้ายถูกส่งมาเมื่อเช้า ฉันจึงตอบกลับไป ไม่เกินหนึ่งนาทีพี่เกรทก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็วเหมือนกำลังรออยู่ ฉันรับสายพี่เกรทที่โทรเข้ามาก่อนจะเอ่ยทักทาย
"ขอโทษนะคะที่ไม่ค่อยได้เปิดอ่านข้อความพี่เกรทเลย"
'ไม่เป็นไรครับ พี่สิที่ต้องขอโทษ ไม่รู้ว่ารบกวนซารังรึป่าว'
"ไม่รบกวนเลยค่ะ"
ฉันคิดว่าตัวเองควรเปิดใจให้ใครสักคนก่อนที่ตัวเองจะเจ็บไปมากกว่านี้ และพี่เกรทคือตัวเลือกที่ดีเพราะฉันคิดว่าความอ่อนโยนของเขาจะทำให้ฉันตกหลุมรักได้ไม่ยาก
'แล้วซารังทำอะไรอยู่?'
"กำลังกลับบ้านค่ะ พี่เกรทล่ะคะ?"
'พี่กำลังหายใจอยู่'
ฉันหลุดหัวเราะเสียงดังจนสตีฟที่นั่งอยู่เบาะหันมามอง
"พี่เกรทอย่าตลกสิคะ"
'ทำให้ซารังหัวเราะได้พี่ก็ดีใจ'
เขาเป็นคนใส่ใจคนอื่นแบบนี้ไง สาวๆในคณะถึงชื่นชอบยกให้เป็นสามีประจำคณะไปแล้ว แต่อีกไม่นานหรอก สามีประจำคณะจะเป็นของซารังคนนี้เพียงผู้เดียว!
"ไว้คืนนี้ซารังโทรหาได้มั๊ยคะ?"
'ยินดีครับ พี่จะรอนะ'
หลังวางสายก็อดยิ้มให้หน้าจอไม่ได้ ถึงจะยังไม่รักแต่ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยแล้ว ฉันมั่นใจว่าตัวเองเลือกคนไม่ผิด พี่เกรทนี่แหละที่มาแทนที่เฮียเดม่อนในใจฉันได้ แต่ก่อนอื่นเรื่องระหว่างฉันกับพี่เกรทต้องเก็บเป็นความลับ ไม่งั้นเขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ถ้าเฮียรู้ขึ้นมา
"คุณหนูคุยกับใครครับ?"
สตีฟเอ่ยถามขึ้นพร้อมหรี่ตามองจับผิด
"คุยกับเพื่อน"
"ผู้หญิงหรือผู้ชายครับ?"
"จะเอาไปรายงานนายใช่มั๊ยล่ะ รู้ทันหรอก!"
สตีฟเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้สอดส่องพฤติกรรมฉันและคอยแสกนเพื่อนที่จะเข้ามาในชีวิต เขาค่อนข้างทำงานได้ดีจนบางทีฉันก็รำคาญ
"ถ้านายรู้..."
"ก็อย่าบอกสิ นี่มันเรื่องส่วนตัวของซารัง เฮียไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวาย"
ฉันจะไม่ยอมให้เฮียมาทำอะไรตามใจอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปเฮียจะเป็นได้แค่พี่ชาย ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉันรวมทั้งร่างกายของฉันก็ด้วย
"คุณหนูทำแบบนี้ ถ้านายรู้ทีหลัง"
"แล้วไงใครแคร์หรือสตีฟกลัวตัวเองจะเดือดร้อน"
"ก็ส่วนหนึ่งครับ"
นี่ก็พูดตรงไป อีกอย่างเฮียคงจะเเยกเเยะได้ว่านี่เป็นความผิดของใคร เขาคงไม่ลงโทษสตีฟหนักมากหรอกเพราะเป็นมือขวาคนโปรดของเขาเลยนี่นา
"ผมหวังดีไม่อยากให้คุณหนูกับนายทะเลาะกัน"
"มีแต่เฮียที่หาเรื่องซารัง น่าเบื่อ!"
เขาคอยแต่จะจับผิดฉัน พูดหรืออธิบายอะไรไปก็ไม่เคยเชื่อ แถมบางครั้งก็ชอบตวาด พูดจาทำร้ายจิตใจทำให้ฉันร้องไห้หลายครั้ง
...คนใจร้าย นิสัยไม่ดีแบบนั้นฉันไม่อยากรักแล้ว!
แถมตอนนี้เขายังแอบมีแฟนอีก ไม่พอยังบอกรักกันตอนฉันอยู่ในห้องนั่นด้วยและบังเอิญว่าฉันไม่ชอบแย่งแฟนหรือใช้ผู้ชายร่วมกับใคร ในเมื่อเฮียมีผู้หญิงอื่นก็อย่าหวังว่าฉันจะยอมให้เขามาทำอะไรฉันง่ายๆ เฮียเดม่อนจะไม่มีวันได้แตะต้องตัวฉันอีกและถ้าเขาบังคับฉันล่ะก็
...ฉันจะหนีไปให้ไกลสุดขอบโลกเลย!
"นายเป็นห่วงคุณหนูมากนะครับ"
"ไปเป็นห่วงยัยน้องขวัญอะไรนั่นเลยไป ซารังไม่ต้องการ!"
สตีฟมีสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันเอ่ยขึ้นมา
"คุณหนูรู้จักคุณขวัญได้ยังไงครับ?"
"รู้ได้ยังไงไม่สำคัญหรอก รู้แค่ว่าวันนี้ผู้หญิงคนนั้นจะมาหา เฮียก็เลยไล่ซารังออกมานี่ไง!"
ฉันน้อยใจ เสียใจ จนอยากจะร้องไห้แต่ฉันโตเกินกว่าที่จะมานั่งงอแงให้ใครมามองไม่ดี ฉันยอมรับว่าเจ็บปวดตอนได้ยินเฮียบอกรักผู้หญิงคนนั้น ถึงน้ำตามันจะอยากไหลแต่ถ้าฉันไม่อยากให้ใครเห็น มันก็ไม่มีสิทธิ์ไหลออกมาเด็ดขาด!
...ฉันจะตัดใจจากเฮียและเปิดใจให้พี่เกรท ฉันจะต้องมีความสุข ฉันจะไม่ยอมเสียน้ำตาให้คนใจร้ายอีก!