เห็นพิชชากำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร เขาก็สั่งให้ทุกคนออกไป
ปกติพิชชาคงจะโวยวายเป็นเด็กเหมือนทุกครั้ง ทว่าสีหน้าและท่าทางของพิชยะต่างออกไป ปกติถึงเขาจะชอบแหย่ให้เธอไม่พอใจแต่ก็ไม่น่ากลัวเหมือนในตอนนี้
“เฮียมีอะไรจะคุยกับฟินน์เหรอ ทำไมต้องไล่พวกพี่นุชออกไปด้วย” ดวงตาที่ดำมืดตั้งแต่เดินเข้ามาของพี่ชายทำให้พิชชาเริ่มระแวง
“เมื่อคืนไปไหนมา” พิชชากลืนน้ำลายเหนียวลงคอ รู้สึกเหมือนตัวเองนั่งอยู่บนชายฝั่งที่สึนามิลูกใหญ่กำลังใกล้เข้ามา ทั้งที่น้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ได้ฉุนเฉียว
“ไปไหน ก็ไปงานวันเกิดเพื่อนไง ฟินน์โทรบอกเฮียแล้วนี่ แล้วก็ส่งรูปให้ดูตลอดด้วย” เวลาขอไปเที่ยวหรือไปที่ไหนปกติพิชชาก็จะรายงานพี่ชายด้วยการถ่ายรูปหรือส่งเป็นคลิปวิดิโอรายงานแทนการโทรศัพท์
ซึ่งเมื่อคืนพิชชาก็รายงานเขาเป็นระยะ ๆ แต่รูปภาพและวิดิโอพวกนั้นเป็นของเมื่อสองวันก่อน
“ให้ตอบอีกครั้งนึง” น้ำเสียงทุ้มต่ำ มองหน้
