กว่าที่มนต์มีนาจะกลับมาจากมหาวิทยาลัยก็สองทุ่มกว่า ๆ ไม่ทันได้กินข้าวกินปลาก็รีบขึ้นไปอาบน้ำบนห้องเพราะรู้สึกเหนียวตัว ตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จเธอค่อยลงมาหาอะไรกินในครัว
ครั้นออกจากห้องน้ำยังไม่ทันสวมใส่เสื้อผ้าเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เห็นเป็นเบอร์ของพิชยะโทรเข้ามาก็รับสาย
ไม่ทันได้อ้าปากคนในสายก็ชิงพูดก่อน น้ำเสียงราบเรียบไม่เหมือนคนที่รอคิดบัญชีใคร
“เฮียหาเสื้อไม่เจอ มีนมาช่วยหาให้เฮียหน่อยสิ”
“เสื้อตัวไหนคะ?” เมื่อวานนุชจรีแพ้ท้องหนักอาเจียนออกมาหลายครั้งจนลุกทำงานไม่ไหว เธอเห็นเสื้อผ้าของพิชยะที่ผ่านการซักและรีดเรียบร้อยแล้ว เลยอาสาเอาขึ้นไปเก็บไว้บนห้องของเขา
พอพิชยะโทรมาขอความช่วยเหลือเธอเลยไม่แปลกใจ ก่อนหน้านี้เขาคงจะสอบถามจากนุชจรีมาแล้ว
“สีเลือดหมู”
“อยู่ในตู้ทางด้านซ้ายค่ะเมื่อวานมีนแขวนไว้ตรงนั้น” พิชยะเป็นผู้ชายที่มีความเป็นระเบียบสูง เสื้อผ้าของเขาจัดแยกเป็นประเภทและสี ใส่ใน
