บทที่47 บทลงโทษที่รออยู่แล้ว

870 Words

มนต์มีนาครางต่ำในลำคอไม่เต็มใจที่จะตื่นขึ้นมาในเช้านี้ แต่แสงแดดที่ส่องลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบเปลือกตาทำให้เธอต้องฝืนลืมตาขึ้นอีกรอบ พอขยับตัวส่วนอ่อนไหวที่กึ่งกลางเรียวขาก็เจ็บขึ้นมา สองแก้มร้อนฉ่า ท้องน้อยเธอเสียวซ่านเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่นอนทอดกายให้เขาเชยชม เมื่อคืนนี้กว่าที่พิชยะจะพาเธอกลับบ้านก็รังแกเธอถึงสองครั้ง ลีลารักของเขาทำเอาเช้านี้เธอแทบจะไม่มีแรงลุกจากเตียง เธอกลับมาบ้านพร้อมกับเขาตอนสามทุ่มโดยประมาณ ทุกคนแยกย้ายกันเข้านอนแล้ว ส่วนพิชชายังไม่กลับมาจากไปฉลองวันสำคัญกับแทนไท จึงไม่มีใครเห็นตอนที่เขากับเธอลงมาจากรถด้วยกัน ถึงจะมีคนตื่นขึ้นมาเห็นก็คงไม่คิดในทางชู้สาวกันหรอก ที่ผ่านมา กับเพื่อนของน้องสาวคนนี้พิชยะวางตัวดีมาโดยตลอด และเธอก็เชื่อว่าคนหัวหมอเช่นเขาคงคิดหาเหตุผลแก้ตัวให้ตนเองได้อยู่แล้ว เมื่อคืนนี้ เขายังหาข้ออ้างมารังแกเธอได้ แถมยังเป็นในห้องของคนอื่นอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD