Karanlık her zaman her şeye her olaya baskın çıkardı. Ta ki sen o karanlıktan sıkılıp bir ışık bulana kadar. Fakat sen o ışığı bulana kadar karanlık verebileceği tüm zararı verir ruhuna… Verdiği o zararı da mümkün olduğu kadar ağır hasarlı bırakırdı ki sen uzun bir süre o enkazdan çıkmak için uğraş diye. Enkazdan çıksan da aldığın yaralar ile kendine gelmek içinde uğraşırdın. Zaten o karanlık hayatına bir yolunu bulup girdimi, Ruhunu daraltır, acı verir ve hayatına mutsuzluğu salardı. Oysaki her şeyde asil dururdu siyah renk. Mesela siyah bir elbise birçok renkten daha asil dururdu. Ama benim hayatımda siyah artık asil durmuyordu. Birçok rengimin olduğu gibi ruhumun da beni terk ettiğini hissediyordum. Henüz 26 yaşında genç bir bayan olmama rağmen hayatın unuttuğu görmezden geldiği bir ins
