ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะรีบเอาตัวมาบังพี่ธีร์ไว้ไม่ให้แปงพุ่งเข้ามาทำร้ายได้อีก สายตาของเขามันเอาเรื่องมากๆ ถ้าไม่กันพี่ธีร์ไว้มีหวังได้เจ็บตัวแน่ๆ
“มีนา” แปงพ่นหายใจแรงๆ แล้วพูดต่อ “เธอปกป้องมันอีกแล้วนะ”
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่ากำลังปกป้องพี่ธีร์อยู่ เพราะฉันไม่อยากให้มีเรื่องต่างหาก
“ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองนายไม่ดีนะแปง”
“ตอนนี้คนอื่นคงคิดว่าเธอกับมันกำลังคบกันอยู่”
จากแววตาที่แปงกำลังมองฉันรับรู้ได้ถึงความผิดหวังที่เขามีต่อฉัน ทำไมถึงไม่เข้าใจกันบ้างเลยนะ
ฉันเดินมาจับมือแปงเพื่อให้เขาระงับอารมณ์โกรธ แต่เขากลับเอาแต่มองช่อดอกไม้ในมือฉันแล้วคว้ามากระชากมันออกไป จากนั้นก็โยนทิ้งลงพื้น
“รับดอกไม้จากมันทำไม ถ้าอยากได้ก็บอกฉันจะซื้อให้”
“นายใจเย็นๆ ก่อนได้ไหมแปง เมื่อไรจะเลิกนิสัยอารมณ์ร้อนแบบนี้”
“ทำไม! ถ้าเธอไม่ทำให้เห็นฉันจะเป็นแบบนี้ไหม”
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” แป
