ฉันนั่งรอแปงที่ห้องเขาไปไม่ถึงสิบนาทีก็กลับมาพร้อมกับผ้าอนามัยหนึ่งห่อ หลังจากเปลี่ยนผ้าอนามัยแล้วฉันก็รู้สึกเขินยังไงไม่รู้ คงเพราะที่ผ่านมาไม่เคยเป็นอะไรแบบนี้ตอนอยู่กับเขา
“สั่งข้าวมากินที่ห้องไหม?”
“อื้อ ดีเหมือนกันฉันไม่อยากออกไปข้างนอกแล้ว”
“เธออยากอยู่กับฉันสองต่อสองก็ยอมรับมาเถอะ”
“หลงตัวเองจริงๆ เลยนะ”
“เธอหลงฉันต่างหาก” แปงยกคิ้วแล้วเดินมาใกล้ๆ พร้อมรอยยิ้มมุมปาก “เอวฉันดีจนเธอติดใจเลยใช่ไหม”
แปะ!! ฉันฟาดมือลงบนแขนเขาแรงๆ อย่างมันเขี้ยวกับคำพูดทะลึ่งแบบนั้น แปงทำหน้าทะเล้นเล่นหูเล่นตาเหมือนกำลังยั่วให้ฉันตีเขาอีกครั้ง
“ห้ามสูบบุหรี่ตอนอยู่กับฉันได้ไหม” เห็นแปงหยิบบุหรี่ออกมาฉันจึงรีบขอ จริงๆ ก็อยากให้เขาเลิกสูบแต่ของแบบนี้มันหยุดกระทันหันไม่ได้ ขอแค่ตอนอยู่กับฉันเขาไม่สูบมันก็ยังดี
แปงใช้การกระทำเป็นคำตอบ เขาเก็บบุหรี่กับไฟเช็คไว้แล้วจูงมือฉันมานั่งที่โซฟาดูทีวีรออ
