“จะฆ่ากันรึไงห๊ะ!”
“แล้วเมื่อกี้ใครใช้ให้เธอแกล้งฉัน” ผมไม่สนเสียงโวยวาย ตั้งใจตะบี้ตะบันอัดสะโพกใส่ไม่ยั้งแรง เรี่ยวแรงมีเท่าไหร่โถมลงไปยังปั้นน้อยให้หมด จับยึดสะโพกที่ส่ายไปมาให้แน่นเข้า เมื่อกี้อยากให้คลานนักผมก็จะจัดให้ครวญครางแม่งทั้งคืน!
“พี่ปั้นทิมเจ็บ!”
“ฉันก็เจ็บเหมือนกันตอนที่เธอให้ฉันคลานรอบห้อง ดีแค่ไหนที่ฉันให้ลูกหมูอย่างเธอคุกเข่ากับเตียง ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่พาไปเล่นท่าหมานอกระเบียงน่ะ!”
“พี่ปั้นทิมขอโทษ”
“สายไปแล้วเด็กน้อย คืนนี้อย่าหวังจะได้ลงจากเตียงถ้าพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น”
“ฮื่ออออ” ร้องได้ร้องไป ร้องยังไงก็ไม่เห็นใจหรอก
บอกแล้วว่าจะเอาคืนให้สาสม ยัยลูกหมูจะต้องจำไปจนแก่ว่าอย่างมาแหยมกับพี่ปั้น!
“ทิมปวดฉี่”
“ทิมหิวน้ำ”
“ทิมอยากกินขนม”
“มือไม่มีแรงป้อนหน่อย” ผมถอนหายใจทิ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ ตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้นั่ง ยัยลูกหมูเอาแต่สั่งกับสั่ง วั
