รุ่นพี่ตัวร้ายสะดุดรักยัยตัวแสบ

“ปั้นค่ะปั้น อ๊า...” เสียงครวญครางราวกับจะขาดใจทำให้ผมที่เน้นหนักอยู่แล้วเพิ่มจังหวะมากยิ่งขึ้น แรงบีบรัดช่วงกลางกายทำให้ไม่อาจควบคุมอารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นสูง จับล็อคเอวเล็กแน่นเข้า ตอกตรึงหนักหน่วงจนคนใต้ร่างกรีดร้อง พับขาเรียวให้แนบไปกับช่วงตัว จากนั้นก็ขยับจ้วงให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วไม่นานร่างกายก็เกร็งเครียด ท้องน้อยหดตัวจนหน้าท้องแข็งขืนขึ้นลอนดูน่ากลัว ก่อนที่จะหยุดนิ่งทุกสิ่งอย่างเพื่อปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่น “จะกลับเลยเหรอคะ” หน้าอกเปลือยเปล่าถูไถกับแผ่นหลัง ไม่ต่างจากริมฝีปากนุ่มนิ่มที่กำลังพรมจูบไปมาตามลาดไหล่ มือเล็กสอดเกี่ยวกับเอวสอบ พยายามถูไถส่วนกลางกายบวมเป่งที่เกิดจากการร่วมรักเบียดเสียดเข้าหาอย่างเชิญชวน “ครับ ก็ต่างคนต่างเสร็จแล้วนี่นา” เบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนเล็ก ก้มตัวหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายไว้ในมือแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ไม่ได้อายที่จะต้องแต่งตัวต่อหน้าผู้หญิง แต่ที่เดินเข้ามาในนี้ก็เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายมีโอกาสได้ตื้อต่อ ผมไม่จำเป็นต้องตามใจคนด้านนอก เพราะตั้งแต่แรกก็ตกลงชัดเจนแล้วว่าระหว่างเรามีแค่เรื่องบนเตียง รอบเดียวจบไม่มีต่อรอบสอง “จะกลับจริงเหรอคะ” ก่อนหน้าเปลือยยังไง ตอนนี้ก็ยังเปลือยอยู่อย่างนั้น ร่างกายเย้ายวนไร้สิ่งปกปิดเดินเข้ามาหา เธอกรีดปลายนิ้วลงมากลางหน้าอกที่พ้นออกมาจากสาบเสื้อ ดึงมือผมขึ้นไปวางยังหน้าอกขนาดคัพดีของตัวเอง ออกแรงบีบคลึงในขณะที่ผมไม่ได้คิดห้ามปรามการกระทำนั้นของเธอ แล้วก็ยังไม่ได้ตอบคำถามด้วยเพราะขี้เกียจจะพูดซ้ำ “เราเจอกันอีกได้ไหมคะ” “ตกลงกันไว้ว่ายังไงลืมแล้วเหรอฮึ” ผมเอียงคอถามพร้อมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นตรงมุม ยกมือปัดผมที่ปรกหน้าทัดหูให้ “เรารู้ว่าสัญญาไว้แค่รอบเดียว แต่เราชอบเซ็กส์ของปั้น เราอยากให้ปั้นเข้ามาอยู่ในตัวอีก” อมยิ้มให้กับคำชม “ดีใจนะที่เธอชอบ แต่สัญญาก็ต้องเป็นสัญญา” ยิ้มทิ้งท้ายให้อีกรอบ ก่อนจะเปิดประตูเดินออกมา ผมได้รับคำชมประมานนี้นับครั้งไม่ถ้วนจากคู่ขา แต่อาจจะเรียกว่าคู่ขาไม่ได้ซะทั้งหมด เพราะส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยจะกินซ้ำ ถ้าไม่ใช่คนที่น่ารักว่าง่ายจริง ๆ ผมก็ไม่วนกลับมาอีก ชีวิตหนุ่มโสดอย่างผมก็ประมาณนี้ อิสระได้เท่าที่ใจปรารถนา ไม่ต้องคอยกังวล ไม่ต้องคอยเกรงใจใคร อยากเมื่อไหร่แค่สบตา เข้าใจตรงกันก็จูงมือเข้าโรงแรม หลายครั้งที่ผมโดนกรอกหูจากเพื่อนสนิทให้คิดจริงจังเรื่องความรัก พวกมันอยากให้ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่อยากเห็นผมเร่ร่อนไปมาเหมือนผีไม่มีศาล แต่ผมคิดว่าผมยังไม่พร้อม ไม่พร้อมที่จะให้ความสำคัญกับใครมากกว่าความต้องการของตัวเอง ไม่ใช่ว่าตายด้านเรื่องความรัก แต่แค่ยังไม่เจอคนที่ทำให้รู้สึกอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง ดังนั้นจนกว่าจะเจอเธอคนนั้น ผมขอใช้ชีวิตให้คุ้มก่อนแล้วกัน ฝึกฝนลูกชายให้ชำนาญในการเข้าออก จะได้ใช้ทุกอย่างที่เรียนมาทำให้คนรักในอนาคตอันไกลของผมได้คลั่งไคล้