สามเดือนต่อมา...
วันเวลาที่ผ่านมาช่วงชีวิตของฉันเหมือนย้อนกลับไปช่วงมัธยมปลาย มันเหมือนช่วงที่ฉันมีพี่คินคอยดูแล สามีของฉันดีเสมอต้นเสมอปลาย และตอนนี้เราก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเราแล้ว บ้านที่เป็นเรือนหอ บ้านที่พี่คินเริ่มสร้างตั้งแต่รู้ว่าจะได้แต่งงานกับฉัน
อ้อ! เรื่องที่เขาคร่อมร่างฉันวันนั้นมันจบลงที่การจูบหน้าผากเบา ๆ จากนั้นพี่คินเขาก็จูงมือของฉันไปนอน เรานอนกอดกันและเคลิ้มหลับไป
ฉันยังคงดำรงตำแหน่งบริษัทในฐานะของรองประธานดังเดิมโดยที่คุณทองสุขบิดาของฉันคือประธาน ฉันก็น้อมรับนะเพราะมันคือเรื่องที่ฉันไม่กล้าขัด ฉันกลับมาทำงานหลังจากที่กลับจากฮันนีมูนหวาน แต่การไปฮันนีมูนก็ไม่ได้แปลว่าฉันตกเป็นของสามีแล้วนะ เขาบอกจะอดทนรอ รอวันที่ฉันพร้อมซึ่งทุกวันนี้เขาดีกับฉันมาก เขาแสดงออกให้ใครต่อใครเห็นเขารักฉัน
“คิดถึงพี่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยทักเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของฉัน
“คิดถึงค
