Jerk Butler and the Mischief

Chapter 16:Organizations

He knows alot more than I think. About the hidden secrets, he also know about that thing too. Kailangan ko sya para sa katanungan na nasa isip ko. He knows everything. But bakit parang wala namang nangyayari sa kanyang masama. Sabi pa nga ng investigator na iyon e once I know that hidden secrets, it will be my stairway to death. Agad akong tumayo at hinabol si Brent, that Mr. President.

"Wait," saad ko habang hinahabol ang hininga ko. Napatigil naman sya sa paglalakad.

"Oh, you missed me my Juliet?"

Kailan ba 'to titigil sa pagtawag sa akin ng Juliet?

"Help me,"

"Help you from what?"

"Help me to find that girl with a hoodie who attacked me that night."

He seems shocked pero nawala din ang pagkagulat sa mukha nito at huminga ng malalim.

"That investigator didn't tell me about that thing,"

"Tell you about what? At bakit naman nya sasabihin sayo ang bagay na iyon?"

"Because I'm the president. But sorry I can't help with that thing."

Ano pa ba inaasahan ko? Nasa ganoon kaming sitwasyon nang dumating na ang iba pang kasamahan nito. Tatlong naggwagwapuhang mga lalaki ang pumunta sa direksyon namin ni Brent. Saglit silang napatingin sa akin at humarap kay Brent.

"Why are you talking with this girl? Is she the one who attacked you?" saad ng isang kasamahan nya at nakaturo sa akin.

"I'm not talking with her. Why are you here? Is there a problem with Black Org?"

Black Organization?

"Not that big problem. Naloko tayo ng katransaction natin sa-" naputol ang pagsasalita ng isang miyembro at napatingin muli sa akin. "I think it's not a right place to talk that thing."

"Oh.. this girl seems familiar. Nagkita na ba tayo noon?"

Nagtataka akong napatingin sa lalaking may black piercing sa kaliwang tenga.

"No." tipid kong sagot.

"Oh! You're right bro! I remember her! She's Tri-"

Di na nya natuloy ang sasabihin nya nang kaladkarin siya ni Brent paalis. Bastos. Kinakausap ko pa e. Dumiretso na ako papuntang room, syempre kailangan ko ding pumasok. Ramdam ko nanaman ang kakaibang titig ng kung sino man sa akin. I just ignore it tulad ng lagi kong ginagawa. Hindi ko na muna kinausap sina Kriz at Joanna. Natapos din ang hanggang gabing klase namin nang hindi ko nakikita si Zyco. Nasan naman kaya ang lalaking iyon? Humiwalay ako kina Kriz. I just want to be alone. Sa ganitong pagkakataon din ay baka maka engkwentro ko nanaman ang hoodie woman na 'yon.

Habang naglalakad ako sa hallway ay mejo nakakaramdam ako ng hilo. Sakto namang may nakabangga akong isang guro dahilan para manabog ang gamit nito.

"S...sorry."

Sya yung teacher na nasa library! Agad kong dinampot ang iba pang gamit nya. Sa huling gamit na nadampot ko e nakita ko ang isang ballpen na may simbolong puting paru-paro. Inabot ko ito sa kanya. I wiped my sweat from my forehead. Ano bang nangyayari sa akin?

"Thank you," nakangiting saad niya

"Can I ask some question, ma'am? "

"Oh. What's that Miss Mizumi?"

I wiped my sweat over my neck. I feel cold but I keep sweating.

"What's with that...white butterfly? Are you a member of that Organization? "

Napatawa siya sa sinabi ko at agad na naging seryoso ang mukha nito. Mejo nakaramdam ako ng konting kaba. Napatingin sya sa ballpen na hawak nya.

"Did you take my dagger, darling? Did you know how important that dagger to me?" saad nito at napatingin sa akin.

Is she that killer ghost? But I thought it was a student. Pero bakit kailangan nyang magpanggap bilang ang lalaking biktima na iyon? Bakit kailangan pa niyang pumatay?

"I'll give that dagger, if you tell me about this university...about organizations." saad ko habang ramdam ko pa rin ang kakaibang nangyayari sa katawan ko. I feel hot and cold at the same time.

"You're really that curious. If I tell you. It may harm your life."

"What do you mean?"

Tumingin muna siya sa paligid na tila tinitingnan kung may nagmamasid sa amin. Hinila niya ako sa isa sa mga rooms. Tanging liwanag lang sa labas, mula sa buwan ang nagsisilbing liwanag namin dito sa loob. Bakit kailangang dito pa kami magusap? Ganoon ba talaga kadelikado kapag may nakaalam sa mga sikreto? She take a deep breath bago magsimulang magsalita.

"I'm the one with the black hoodie. I'm one of the member of White Organization. Everyone here knows about organizations. The White , Blue Cop, and the Black Organization."

Ang hilig yata nila sa kulay. Color coded ba ang mga organizations dito?

"Black composed of almost all boys members, the White composed of almost all girls members then the Blue Cops is the combination of boys and girls. They're like the investigators, prosecutors, or police. Halos magka away ang Black and White org and I don't know the reason. Dahil siguro sa newbie lang ako... at ang Blue Cops naman ang nagsisilbing police officers kabaliktaran ng police sa labas ng school, their laws and regulations are too inhuman. They're allowed to kill a person in a way they want. And oh, I forgot to tell you about their specific weapons,"

Tahimik lang akong nakikinig sa mga sinasabi niya. They have specific weapons too?

"White weapons are dagger, the Black are guns then the Blue Cops are guns and dagger. If you're thinking that the dagger is the weakest... you're wrong. Maliban na nga lang kung di ka marunong gumamit neto. Dagger's blade has a poison, unti-unti netong pahihinain ang katawan mo hanggang sa unti unti ay humihina na ang puso mo, it will make your body paralyze then you'll die. Sa unang pagtama nito sa katawan mo, hindi mo pa mararamdaman ang epekto. But, when a day passed without any antidote injected to you...you'll die. May halo itong potassium na makakapagpatigil ng pagtibok ng puso mo."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nito. Nasugatan ako ng dagger nya! It means I'm poisoned!

"W-wait... I think I'm poisoned... what- should I do?"

Tumawa sya ng mahina. What the.

"Only the mafias have the antidote for that thing,"

Wait, Mafias? Tumayo siya sa pagkakaupo at inayos ang mga gamit nya. Agad kong kinuha ang phone ko at halos nahihirapan nang igalaw ang mga kamay ko. s**t.

"The boy who died infront of them was my son. Uubusin ko sila, one by one. At ang President na iyon... gagawin ko sa kanya kung ano ang ginawa nya sa anak ko."

Natigilan ako sa sinabi nya. Masaka!

"You may now rest in peace, darling." nakangising saad nito at inayos ang ilang strands ng buhok nya.

Tuluyan na siyang umalis. Pinilit kong tumayo at lumabas sa room. Nawala na siya. Pinilit kong lumakad habang nakahawak sa pader. Damn. Zyco where are you? Mejo nanlalabo at nahihirapan na din ako sa paghinga, napaupo ako sa sobrang sakit ng katawan ko. Nakasandal lang ang ulo ko sa pader nang mejo maaninag kong may apat na taong tumatakbo papunta sa direksyon ko.

"Hey. Patricia! Wake up! Damn. You're really stupid!" wika ng isang lalaking may pulang mata sa kaliwa. Nageecho sa tenga ko ang mga boses nila. My heart beats fast na parang sasabog ito.

"Mamamatay na nga ako tatawagin mo pa akong stupid. What a jerk." saad ko habang naghahabol ng hininga.

"Shut up."

Kitang-kita ko ang pagaalala niya pati na rin sina Tyron, Kriz, at Joanna. Ngumisi ako, they're the one who's stupid. Bakit ba halos umiyak si Kriz at Joanna. Naramdaman ko ang pag-angat ko mula sa sahig. I felt his breathe. His arms. Kitang kita ko sa mata niya ang pagaalala. I want to open my mouth to say sorry but I can't. Hanggang sa tuluyan nang nandilim ang paningin ko at nawalan ng malay.