Jerk Butler and the Mischief

Chapter 24: Dancing with the two knights

"I don't want to dance. Madaming babae dyan, sila nalang Mr. Sandevelera." pagtanggi ko sa kanya at sumimsim ng wine.

Wala akong pake kung mapahiya man siya. Kita kong umupo nalang ito at uminom ng tubig. Napatingin naman ako kay Zyco na seryoso lang nakatingin sa paligid.

"Guys, di ba kayo sasayaw?" saad ni Kriz na kagagaling lang sa pagsayaw kasama si Tyron.

Napatingin ako kay Zyco na tila walang pake sa nangyayari sa paligid nya. Masyadong seryoso ang taong ito. Inilahad ko ang kamay ko sa kanya at nagtatakang napatingin naman siya dito. Kita ko ang mga titig nina Kriz sa akin lalong lalo na si Zero. Hindi dahil sa gusto kong maisayaw ng isang ito kundi ang gusto ko lang makita nang malapitan ang pwesto ng mga espesyal na taong iyon.

"Dance with me, Butler."

Akala ko ay kukunin nya ang kamay ko na nakalahad pero tinabig lang niya ito.

"You have a plan to get near them?" saad nito at napatingin sa mga taong sinasabi nya.

He knew it. He has a strong guts. But there was a side of me feels dissappointed because of what he do. Inis kong nilagyan ng wine ang glass at ininom ito. Nang akmang lalagyan ko pa sana ito ng wine ay mag biglang pumigil sa akin.

"Stop drinking, Juliet." he said calmly but with authority.

Naramdaman ko ang pagtitig ng ibang estudyante dito. Maybe because they really adore this man.

"You don't care asshole. Get out of my sight." saad ko at sakto naman ang pagtigil ng music dahilan para mapatingin ang lahat sa akin.

He just laugh.

Muling nagkaroon ng music at nagsimula na din magsayawan ang iba. Ramdam ko pa din ang masamang titig nila. Who cares? Di ko naman ginustong lapitan ako ng isang ito.

"It suits you well." saad nito habang nakatingin sa dress na ngayo'y suot ko.

Nagulat ako nang ilahad niya ang kamay niya sa akin. Pinukulan ko ito ng masamang tingin at akmang tatabigin ang kamay nya pero bigla nya kong hinila patayo. Crazy asshole!

"What do you think you're doing ungentleman asshole!" sigaw ko sa kanya pero di siya natinag sa sinabi ko.

"I have something to tell you, the revelation. Remember?" saad niya na ikinatahimik ko. Napatingin ako saglit kay Zyco na ngayo'y nakatitig sa aming dalawa.

"We don't need to dance. We can talk outside."

"Baka magduda sila." saad nito at mukhang alam ko kung sino ang tinutukoy niya.

Tumango ako at iniabot ang kamay nya. Ramdam ko pa rin ang titig sa amin ni Zyco, not only Zyco but the other girls here. Alam ko ang pagaalala ni Zyco dahil sa mga kakaibang nangyayari dito lalo na sa taong ngayo'y hawak hawak ang kamay ko. Hindi ko alam pero sa ngayon, I didn't feel any strange and scared feeling to this man. Nasanay lang siguro ako na ganito ang taong ito. The new music played entitled Photograph. Ipinatong ko ang dalawang kamay ko sa balikat niya at hinawakan naman niya ang bewang ko. Then the music lyrics started.

Loving can hurt

Loving can hurt sometimes

But it's the only thing that I know

"Anong sasabihin mo?" saad ko sapat na para mapakinggan niya sa kabila ng malakas na tunog sa lugar na ito. Kumunot-noo siya and he gasped.

"When should I start?"

"Seriously,"

Hihiwalay na sana ako sa kanya nang bigla niyang hapitin ang bewang ko dahilan para mas lalo pa akong mapalapit sa mukha niya. Mejo itinabi niya ang ulo niya at nakita ko ang mga tao na nasa mahabang lamesa.

"They're the Drevillo Organization's top 21."

"Is that all?"

"Not yet. From that Organization, I guess you want to know the top 1"

I just rolled my eyes. Ano bang gustong sabihin ng taong ito? I really don't care about the ranking of that Organization. What I want to know is the inside information not on what the other people see.

"Siguro naman ay alam na ito ng lahat. Don't make me stupid."

"But you act like one."

Pinukulan ko siya ng isang masamang tingin at mejo pinisil ang balikat niya pero mukhang wala lang sa kanya iyon.

"I'm the top 1. I have a power to control them. Oh not only them but these whole University." saad niya na mejo ikinagulat ko. He looked at me while smiling. "You're amazed, are you?" he smirked.

Ilang minuto ang lumipas ay di ko namalayang tapos na pala ang musika. Tumigil kami sa pagsayaw at hinawakan niya ako sa kamay. Unti unti ay naglakad kami papunta sa direksyon ng Organization territory but someone grabs my hand from Brent. His dark aura was back. Napatingin ako sa kamay niyang sobrang higpit ang kapit.

"I'm taking her...from you," he said while looking at me.

"As I expected." said Brent while smirking.

Ramdam ko ang pagbitaw ni Brent sa kamay ko. Nakatingin lang ako sa likod niya nang tumigil kami sa paglalakad. Zyco faced to me while still holding my hand. Slowly, he put my hand to his arms and his hand to my waist. The music is now played. Thousand years.

Heart beats fast

Colors and promises

How to be brave?

How can I love when I'm afraid to fall

But watching you stand alone?

All of my doubt suddenly goes away somehow

One step closer ...

Like what the songs says. My heart beats faster this time. What was that? This was the second time since I feel this kind of feelings. Am I sick? Or should I call for a psychiatrist? I getting insane. Why my heart keeps damn pounding!

I have died everyday waiting for you

Darling don't be afraid I have loved you

For a thousand years

I'll love you for a thousand more

Humiwalay siya ng konti sa akin at iniikot ako. I turn around and ends up holding his broad shoulder and warm hand. I feel like the two of us are the only person who are in this place. A light was only at us and still hearing the beautiful music playing. I moved my right foot then my left foot. He moves backward and I turn around again.

And all along I believed I would find you

Time has brought your heart to me

I have loved you for a thousand years

I loved you for a thousand more...

The song ended and still I'm stuck in her eyes. Nang akmang aalisin na niya ang kamay kong nakapatong sa balikat niya ay hinigpitan ko ang pagkakahawak dito na tila ikinagulo ng bungo niya.

"Wait," I said while still looking in his eyes.

I slowly take his glasses and I clearly saw his left red eye. May magnet ba ang mga mata nito? Bakit hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Nabalik ako sa reyalidad nang bigla niyang agawin sa akin ang salamin niya at hinampas ng mahina ang ulo ko.

"Tayo na lang ang nandidito. Ganyan ka ba kadesperada para makuha ang atensyon nila?"

Napatingin ako sa paligid. Lahat sila ay nakaupo na sa kani kanilang pwesto. Muli akong napatingin sa mga Organization who has the highest ranking within this school. Napansin ko ang pagtingin ng isa sa mga miyembro at agad naman akong tumalikod para mabalik sa pwesto namin. May isang matandang lalaki ang pumunta sa unahan at hinawakan ang mic. May dala dala din itong glass wine.

Every table has a new bottle of wine. Mukhang hindi pamilyar ang wine na ito. Siguro ay high class ang isang ito. Iniligay ng isang waiter and wine sa mga glasses.

"I hope everyone enjoys the party, I'm Dr. Gregor Drevillo. The one who owns this university."

A doctor? Kaya pala parang sobrang talino ng owner ng university na 'to.

Everyone was shocked. Ngayon lang ba nila nakita ang matandang iyon? He put up the wine glass.

"This is the first time when we saw the school's owner. Woah misteryoso pala ang matandang iyan." saad ni Kriz at tumango tango naman si Joanna.

"Cheers everyone. Let this night be the unforgettable moment of your life." nakangiting saad nito.

Nakisabay nalang ako sa kanila at nagtaasan na kami ng wine na binigay sa amin. Sabay sabay namin itong ininom except to Zyco who is still looking to the old man infront of us. He looks criticizing that man. Ilang segundo lang ang lumipas, napatingin ako sa saglit na katahimikan ng lahat. Napatingin ako sa nakatulalang sina Kriz , Joanna, and Tyron. I was shocked when Zero stood up at tumungo sa direksyon ng mga taong nasa likod na nagmamasid.

'What's happening? Why they're all in silence? Why they're acting like a robot and paralyze?'

"Just...act like them." said Zyco.

Sinunod ko na lang ang sinabi niya at nanatiling tulala sa mga nangyayari. Maya maya pa ay ramdam ko na may mga taong nagsilapitan sa amin. They checked everyone until someone familiar voice pop up.

"It was successful. Everyone got affected by the newly made drugs."

' Masaka. It can't be! That voice...'