Jerk Butler and the Mischief

Chapter 25: He knew it

Patricia's P.O.V.

Kasalukuyan akong nasa klase ngayon at walang balak na makinig sa professor na nagdidiskusyon sa unahan dahil sa mga bagay na gumugulo sa aking isipan. Bumalik sa normal ang lahat kinabukasan pagkatapos lahat ng nangyari. Pero ang ipinagtataka ko lang ay halos wala silang maalala sa nangyari kagabi. Naisip ko tuloy muli ang sinasabing naging matagumpay ang paggawa ng isang uri ng droga. At isa sa mga katanungang kumintal sa aking isipan ay sa kung paano nangyari ang bagay na iyon? Is it because of the wine we take? But I'm not affected by that drugs. What the hell is happening? Nabalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang aking pangalan.

"Miss Patricia! Stannap!" saad ni Sir. Lacoste .

Bakas ang irita sa mukha niya at napansin kong nakatingin lang ang lahat sa akin. Kanina pa ba akong tinatawag ng professor na ito? Tumayo ako at naghintay sa sasabihin niya.

"What is the english longest word?" pagtatanong nito.

"The longest english word for me,that I know is... I think it is..." pangaasar ko dito na mukhang inis na inis na sa akin.

"Will you please! Direct to the point, Miss Mizuko!"

Nangaasar ba rin ba siya? Kung tawagin ko kaya siyang baklang buwaya? Lacoste Amp!

"Pneumonoultramicroscopicsilicovolcanoconiosis, Sir." saad ko na tila ikinamangha ng iba sa kanila.

"Then, what does it mean?" pagtatanong niyang muli sa akin.

"It is a kind of lung disease because of the inhaled silica particles from volcano."

Tumango tango ito habang hinahampas hampas ang patpat na hawak niya. Kailan ba matatapos ang oras na 'to?

"Okay, Very well said Miss Mizuko. You may seat."

"Excuse me. It's Mizumi, not Mizuko." Pagtatama ko bago pa man umupo at narinig ko ang mahinang hagikhikan ng ilang estudyante dito.

Buti na lang at natandaan ko pa ang salitang iyon. May pangyayari kase na paulit-ulit ko itong naririnig noon mula sa bibig ni Miyami hanggang sa ako ang maka-recite ng whole word. I already missed them. Bawal naman kasing umalis ako sa unibersidad na ito para lang makipag kita sa kung sinong kakilala ko mula sa labas. Nakakapagtampo din ang dalawang iyon dahil sa hindi manlang nila pagtawag sa akin. Di ko naman pwedeng sabihin kung saan ako nagaaral kase baka sundan nila ako dito at yun ang ayaw na ayaw kong mangyari.

Pumunta kami ng cafeteria after class. Nakita ko naman si Zyco na tahimik lang na nakaupo sa isang table, nakita kong may nagsalapitan na babaeng estudyante. I think they are cheerleaders because of their suits, white and red short skirts at shirt na hanggang puson lang nila. Pero mukhang wala talaga siyang balak pansinin ang mga ito. Kita sa mata nito ang pagiging seryoso at may malalim na iniisip. Is he still thinking about what happened last night? Well, he said that don't ever mention to this girls about what happened. Nang makita kami nung mga babaeng nagbigay ng chocolates and other stuff to Zyco ay biglang sumama ang tingin ng mga ito. Duh, dukutin ko kaya ang mga mata ng babaeng tagahanga na ito? Oh! Let me rephrase that, it should be 'tangahanga'. Zyco look at his wrist watch then he looked at us.

"You're five minutes late." saad niya na ikinagulat ng mga babae sa paligid niya.

I rolled my eyes. Pinukulan ko ng masamang tingin ang mga cheerleaders na nakaupo sa pwesto namin. Mukhang nakuha naman nito ang ibig kong sabihin at sinenyasang umalis ang iba pa nitong kasama. Napatingin ako sa mga chocolates , letters na nasa ibabaw ng table namin.

"Will you please remove this kind of irritating stuffs of yours? There is no more space for our orders." saad ko at napatingin siya sa mga ito.

Nang tangkang aalisin ito ni Zyco sa ibabaw ng lamesa ay siya namang pagdating nina Tyron at Zero na may dala-dalang tray. Agad na pintong ni Tyron ang tray sa lamesa at pinigilan si Zyco.

"Teka! Itatapon mo ba ang mga ito?" saad ni Tyron habang nakahawak sa mga tsokolate.

"Yeah. I don't like sweets." Walang ganang saad nito habang nakatingin sa mga tsokolate

"Talaga naming hindi-" pinukulan siya ni Zyco ng isang masamang tingin at din a naituloy ang sasabihin. Anong meron?

"Sakin nalang," nakangiting saad ni Tyron kay Zyco at nilagay ang mga ito sa isang paper bag.

Inilapag na din ni Zero ang tray na dala niya. Isa-isa niyang nilapag ang mga pagkain sa lamesa. As I saw my favourite french fries, I quickly grab it that makes Zero looked at me. He just smiled and take a sit. I suddenly remember about him. He's just not an ordinary boy who wears thick glasses. There is something those glasses.

Tulad ng dati, sila-sila lang din ang nagkukwentuhan tungkol sa mga bagay bagay na wala namang katuturan.

"I guess, that was your favourite?" saad ni Zero habang nakatingin sa 'kin at tumango ako bilang tugon.

"Teka, something is weird," saad ni Kriz habang hawak hawak ang sandwich.

"What is it?" pagtatanong naman ni Joanna while biting the straw.

"I don't remember anything on how we go to our dorm,"

"Maybe because of we're drunk and Patricia with this boys brought us." pagpapaliwanag ni Joanna na mukhang ikipniwala ni Kriz.

They don't even remember on how they walked like a robot or should I call them a sleep walkers but with open blank eyes. Wala akong nagawa nung mga oras na iyon kundi ang gayahin ang mga kinikilos nila.

"Ahh kaya pala ang sakit ng braso ko paggising ko kaninang umaga." saad naman ni Tyron habang nags-stretch ng braso.

And there's Tyron. Kung talagang di mo alam ng mga nangyayari ay magmumukha ka talagang ewan sa harap ng taong may alam. Ilang minuto pa ang lumipas, may isang grupo ang dumating at ikinaingay ng paligid. Napatingin sila sa direksyon kung nasan kami. I saw Brent seriously staring at me. He's a President of that Drevillo Organization and I have a strong guts that he's involved about what happened last night. I want to ask him about that kind of drugs but it's too dangerous, parang may caution na nakapalibot sa paligid nito. Hindi ko masasabi kung ano ang magiging kahihinatnan ko kapag nalaman niya na di umepekto sa akin ang experimental drugs na iyon. Maybe he just put the gun on my head and killed me within just a second without any sound. In other words, I will be dead, silently. Di ko napansin ang pagupo nila sa lamesa kung nasaan kami.

"Hey, seems you enjoyed the party?" Calix said.

"Ah-- ofcourse!" saad naman ni Joanna na tila naiilang sa mga Black members na ngayo'y naririto.

Wala akong balak na makisali sa usapan nila. Pansin ko ang pagtitig ni Brent sa direksyon ko at ang pagtitig naman ni Zyco sa kanya. Pag sa babae ni hindi siya makatitig pagkatapos pagdating kay Brent ay nakakatitig siya ng ganyan? Malapit ko nang isipin na kasali siya sa ikatlong lahi. Hanggang sa pagsimsim ko ng juice ay ramdam ko pa rin ang pagtitig niya. I gritted my teeth and give him a death glare. Nakakainis na kase!

"What?!" pasigaw na saad ko kay Brent. He finally removed his weird stare at me then he gasp some air.

"Can I talk to you, but not here." He said.

Alam kong naririnig ng mga estudyante ang usapan namin dito. Marami din tangahanga ang taong ito. But that's not my point here. Ano naman kaya ang paguusapan naming dalawa? Tungkol kaya sa nangyari kagabi? I guess not. At kung tanungin nya man ako tungkol sa nangyari pagkatapos ng party na iyon ay hindi ko siya maaaring sagutin. Nakatingin lang sila sa aming dalawa na tila ba naghihintay sa mga sunod pa naming paguusapan.

"Ano ba naman ang paguusapan natin? Isn't that important?" saad ko

"It's about the party last night."

I knew it.

"What's with the party?"

Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at kinuha ang braso ko. Bago pa man kami makahakbang, nakita kong hinawakan ni Zyco ang wrist ni Brent. Nagkatitigan saglit ang dalawang ito.

"I smell something flirty here." pabirong saad ni Kriz

Pinukulan ko ito ng masamang tingin. Walang pakealam naman ang mga kabarkada nito at nakangising nanunuod lang sa mga nangyayari.

"What do you think you're doing?" saad ni Zyco habang titig na titig pa ring nakatingin kay Brent.

"I have something to tell her." seryosong saad nito at mejo lumapit sa 'min. "I know. You remember what happened last night. Zyco didn't take the wine and you, Pat. I was wondering why you're not affected by that drugs." pabulong na saad nito sapat na para kami lang ang makarinig.

I was shocked. Sa una palang ay alam na niya ang lahat. Alam niya ang pagpapanggap na ginagawa namin ni Zyco. Siguro, noong mga gabing iyon ay pinagmamasdan niya lang kami pero bakit di manlang niya sinabi iyon sa mga kasama niya? Ano ka ba talaga Acer Brent? Sino ka ba talaga at parang lahat lahat sa unibersidad na ito ay alam mo? Isa pa, isa ka bang kakampi o kasamahan din ng mga taong iyon? At para malaman ko iyon, kailangan kong mapalapit sa taong ito. Isinama niya kami sa 6th floor which is the last floor of this school. Pumunta kami sa student council office at medyo kinabahan na ako. Iba ang karisma nya ngayon, oh. Nakalimutan ko nga palang sabihin na kasama ko ngayon si Pula. Nang makarating kami sa student council room, walang katao-tao akong nakita.