Jerk Butler and the Mischief

Chapter 30:Boy who's allergic to chocolate

"Until one day, she said she was breaking up with me. She also confessed that she love her bestfriend, who helped her to go study abroad. Walang akong nagawa kundi ang pumayag sa kagustuhan nya. His dad sent her to United States." his tear falls down. It makes my heart break.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at tumingin sa kawalan.

"But I was wrong. After seven months nya sa United States. Nabigla ako sa nabalitaan ko. Her dad said that Zera died. Ilang araw akong nagpakalasing. Then one day, I decided to end my life."

Natawa siya ng mapakla

"But then. That girl who I saved when I was a kid, she suddenly popped up to my dreams. Na tila pinipigilan ako sa gagawin ko. I don't know what happened to her. Nagkahiwalay agad kami noon. Hindi ko alam kung nasaan sya ngayon. A years had passed. I still waiting her to reply. Noong sinabi mong nagreply sya. I was shocked. Nag pa imbistiga ako at nalaman kong buhay pa pala sya. When we meet again, I want her to explain everything!" patuloy ang pagtulo ng luha nya at pinupunusan nya agad ito.

Ngayon ko lang sya nakitang naging ganito. He finally open his eyes. Pulang pula ang mga ito.

"Siguro nagsawa na sya sakin right? Am I stupid?" he faced me with his red nose, sad eyes.

I took a deep breath

"She's the one who's stupid. How can that Hera left a boy who is deeply in love with her? A man who has everything. Wala akong makitang ano mang rason para iwan ka. Yes, maybe because she has own reason but still she didn't think about your feelings. Napaselfish talaga ng babaeng iyon." I said.

Tumahimik lang sya. Kinuha ko sa bag ko ang chocolate na ginawa ko. Saglit syang napatingin dito at tinaggap nya naman.

"I made that for you. I took seven or eight hours on making that chocolate. I hope you liked it. Sabi nila binuhay ng dark chocolate ang happy hormones ng isang tao. You really need that now." Naiilang saad ko.

"Arigatou." He said while looking at the chocolate.

Binuksan nya ito. Pumutol sya ng konti dito at dahan dahang isinubo sa bibig nya. Napangiti sya. I feel relief.

"So, this was the chocolate taste like? Thank you." para syang batang ngayon lang nakakain ng chocolate. Seriously?

"You're welcome, always Butler." I smiled and he smiled too.

Halos five in the afternoon na kami nakauwi. Nakangiti lang ako habang pinipindot ko ang keys sa dorm naming ay bigla itong bumukas. Kriz and Joanna has a shocked face as they saw me smiling. Bigla tuloy ako natawa sa inaasal nila. Tuluyan na akong pumasok sa loob at nararamdamn ko ang weird na smile nila sa akin.

"What exactly happened to you Pat?" nagtatakang tanong ni Joanna

"Nothing!" I smiled

Umupo ako sa sofa at binuksan ang T.V. Nakita kong sumunod sila at umupo sa tabo ko. They're still looking at me.

"Oh, by the way. Someone died again." Pagiiba sa usapan ni Kriz

Napakunot noo ako. "What?"

"Yes. I think isa sya mga cheerleaders. Balita ko kase eh may alam sya sa pagkatao ni Brent. Geez. It's creeping me out." Saad ni Joanna habang nakahawak sa braso nya.

"Alam mo masusuka ka nalang kung anong makikita mo kase tadtad sya ng bala ng baril sa katawan then may white symbol nanamang nakita." Sabi naman ni Kriz habang nakatingin sa Tv at tila pinangangalibutan.

Ang akala ko talaga sa una ay magkalaban ang dalawang grupong iyon. Sa ngayon, they're seem collaborating. Ano kayang nalaman noon? Hindi kaya nalaman nya ang totoong pagkatao ni Brent?

Pagkatapos naming kumain ay nagbasa basa pa ako ng libro. Pero lipad pa rin ang utak ko at walang naiintindihan sa mga binabasa ko dahil sa mga narinig ko kanina. Halos atakihin ako sa puso nang naramdaman kong magvibrate ang phone ko. Unregistered number texted me.

Unknown:

Hey, you seems know about him too. I can't wait to seeing you die with my own hand.

Napabalikwas ako mula sa pagkakadapa sa kama ko at tiningnan ng mabuti ang message na nareceive ko.

'Who are you?' I replied

I wait for almost thirty minutes for the reply but no one replied. I tried to call that number but it is out of reach. Hanggang sa nakaramdam ako ng antok at tuluyan nang nakatulog habang hawak hawak pa rin ang phone ko.

Kinabukasan. Nagising ako ng maaga para maglakad lakad sa ground. I texted Zyco to come with me pero hindi sya nagreply. Siguro tulog pa ang taong iyon. Papunta na sana ako ng dorm nang marinig kong magring ang phone ko

Calling Tyron

"Hey, where's Zyco?" sabi ko kaagad pagkasagaot sa phone call.

"Uh, he's in a bad condition. I was wondering what happened. Pumunta ka dito sa dorm na tinutuluyan namin. Kakausapin na rin kita.Paalis na rin ako." Saad niya sa kabilang linya.

"Girls are not allowed to boys dorm."

"Find a way to enter. Ikaw ata si Patricia Yuri Mizumi?" at binabaan na nya ako ng phone.

What happened to Zyco? Agad akong tumakbo papunta sa boys dorm. Piniliti kong pakiusapan yung gwardya pero di pa rin nya ako pinapasok. Isa nalang ang paraan, ang patulugin ang gwardyang ito. Itinaas ko ang aking kamao na ikinunot ng noong gwardya. Nang akmang lalapat to sa mukha nya ay agad na may pumigil sa akin mula sa likod.

"You're too desperate to enter and it come up in hurting others? What happened?" seryosong saad ni Brent.

Tama! Nasa control ni Brent ang lahat. I can enter without a problem with the help of this man. Humarap ako sa kanya at mejo lumayo sa asungot na gwardya.

"Tulungan mo akong pumasok. Zyco was sick. No one will be able to take care of him." Bulong ko sa kanya.

"Then, I'll be the one."

"I don't trust you tho." Pabiro kong saad

"Fine!" iritado nyang saad at lumapit kami sa guard.

"Let this crazy woman come in. Make sure that no one will know about this. Understood?" he said with authority

Agad naman kaming pinapasok guard. DInilaan ko muna ito at nagmadaling pumasok sa elevator. Sinamahan nya pa ako hanggang sa makarating kami ng room nina Pula. Nagdoor bell ako at bumungad naman si Tyron. Napatingin muna it okay Brent at sa akin.

"Pwede ka ng umalis." Tyron said referring to Brent.

Ginawa naman ni Brent ang sinabi ni tyron at nagpaalam sa akin. Naupo ako sa sofa. It was all color Black and White here. Cool. Naupo naman sa isang sofa si Tyron at nag dekwatro habang nakatingin sa akin. I suddenly felt uncomfortable.

"Anong ginawa nyo kahapon?" tanong nya habang diretsong nakatingin pa rin sa mata ko.

"Bumisita lang sa kaibigan ko then to his family." Maiksing paliwanag ko.

"Then? You gave him chocolate?"

Napatingin ako sa kanya. Tumango ako. I heard his deep breath. Ano namang konek ng chocolate dito?

"Where's Zyco?"

"Laying on his bed. He's really in a bad condition because of the chocolate you gave."

Napatingin ako sa kanya. Wala akong lason na nilagay do'n? O baka naman may mali sa ingredients ko. Pumunta ako sa kwarto ni Zyco. Nakita ko syang balot na balot ng makapal na kumot.

"He's allergy to chocolates."

Gulat na gulat akong napatingin sa kanya. Nagpaalam na rin sya at umalis sa dorm. Napatingin ako kay Zyco at hinawakan ang noo nya. Tila ngayon ay nahihirapan syang huminga at namamantal ang balat nya. Dumiretso ako sa kusina. Kumuha ako ng maliit na planggana at nilagyan ko ito ng maligamgam na tubig. Kumuha na rin ako ng malinis na towel. Muli akong pumasok sa kwarto. Binasa ko ang towel at tsaka ito piniga. Inilagay ko ang towel sa ulo nya. Hindi ko akalaing may tao palang allergy sa chocolate? Iba talaga ang isang ito. Nakita kong nagsalubong ang kilay nya habang natutulog pa rin. Hinawakan ko ang kilay nito at tinanggal ang pagkakakunot. He really looked nice without his glasses. Naglinis linis lang ako dito sa loob at muling pinunasan ang braso ni Zyco. Nakatitig lang ako dito. Pagsapit ng tanghalian, pinakain ko siya at pinainom ng gamot. Halata pa rin ang pagkagulat sa mukha nya nang makita ako. Di ko na sya pinagsalita pa at tumulog muli.

Di ko namalayang nakatulog na pala ako habang nakaupo sa sahig. Ilang oras din ako nakatulog. Tumayo ako at muling pumunta sa kusina. Congee lang naman ang kaya kong gawin eh. Naghalungkat ako ng gamit dito at nagsimula nang gumawa. Nataga pa ako sa paghihiwa ng ingredients. Napaso din ako sa paghawak ng taklob. ARGHH! Ano ba! Makisama naman kayo?

Nilagay ko na ito sa isang bowl at kumuha na rin ako ng tubig. Pagdating kong muli sa kwarto, mahimbing pa rin syang natutulog. Kumuha na rin ako ng gamot sa medicine cabinet. Umupo ako sa kama nya at tinapik tapik ang braso nya.

"Wake up. You need to take your medicine."

He slightly opened his eyes. Bigla nyang hinaplos ang mukha ko then I was shocked when he quickly grab my hand and felt his lips touches my lips. I can't move. I feel that without the second, my heart will burst. I can't breathe. I can't talk. I can't push him away. Nang maramdaman kong lumawag ang pagkakahawak nya at agad akong lumayo sa kanya habang hinahabol ang hininga. What was that? Hinawakan ko ang labi ko.

He...kissed me?

"Zera. Don't leave me." He said while having a teardrops on his face.

That four words make my heart broke. I feel someone pinch it hardly. Nasa ganoon akong posisyon nang may magsalita mula sa pintuan.

"Is he okay now?" Tyron.

Hindi ako makapagsalita. That kiss makes me shut and that four words makes me to shut up more. Hindi na ako sumagot sa kanya at dire-diretsong lumabas ng dorm. Mabuti na lang at maaga pa. Nagaalala akong sinalubong nina Kriz at Joanna.

"Hey! San ka ba pumunta ha?" tanong ni Kriz pero sa halip na sagutin ko sya ay dumiretso ako sa kama ko at nahiga.

"Zera. Don't leave me."

Muli kong naalala ang mga katagang iyon. Natawa ako ng mapakla. He kissed me because he thought that I was Zera. I feel like I'm a dumb. Why this heart keeps pounding as he looked and smiles at me. Why does this heart breaking when he was talking about that girl? Why does my heart suddenly have a feelings to a man like him. A feelings? Is this what you call crush? Or more than that?