สาวบ้านนากับหนุ่มหน้าตาอินเตอร์(ฟรีตลอดชีพ)

บทที่ 14 ทำตามความฝัน

"อีเดมีมี่เมื่อไหร่มึงจะหยุดแดกสักที เพราะมึงแดกไม่หยุดมึงถึงอ้วนแล้วไม่ต้องมาบ่นให้กูได้ยินเลยนะมึง" สองสาวหยุดกองสองวันไม่มีอะไรทำเดมี่ก็เลยสั่งอาหารมากินแก้เบื่อ

"โอ๊ย!! มึงไม่ต้องมาบ่นแดกๆไปเหอะช่วงที่มีแดก ตังค์หมดก็อดแดกค่ะ กูพูดถูกไหม หุ่นเพรียวๆนะมันคือความหลัง แต่ว่าหุ่นแบบรถถังมันคือปัจจุบัน มันคือความจริงค่ะเพื่อน กลัวอะไรผัวก็ได้แล้วชีวิตมีครบทุกอย่าง" มันก็จริงนะ แต่ถ้าเชื่อและกินตามมันสงสัยจะดับก่อนจะดัง อย่างน้อยขอให้ละครดังสักเรื่องก็พอ แค่ได้ทำตามความฝันสักครั้ง แล้วกลับไปใช้ชีวิตสาวบ้านนาอย่างมีความสุข

"มึงกินคนเดียวเลยอีกสองวันก็ได้เข้ากองแล้ว กูอยากทำมันให้ดี" เป็นครั้งแรกเลยที่มีฮีเพื่อนสาวของนางพูดได้ดีมาก มีสาระครั้งแรกในชีวิตของมัน ฉะนั้นเดมี่ต้องซัพพอร์ตเพื่อนเต็ม แต่ของที่อยู่ในมือมันก็ต้องกินกินวันนี้ให้อิ่ม และวันหน้าก็ยังต้องอิ่มอีกเหมือนเดิมนั่นแหละ สรุปง่ายกินมันทุกวัน อย่าถามหาเลยความผอมเพราะมันขึ้นจรวดหนีออกไปนอกโลกนานแล้ว มันคงไปแล้วไปลับไม่กลับมาหาเดมี่อีก

"อีเดมี่มึงว่าน่ากูดูบวมๆหรือเปล่า เข้ากล้องหน้ากูต้องบานออกมาเหมือนอึ่งเป่าลมหรืออึ่งต้มในน้ำเดือดๆแน่ ทำไงดี ชีวิตกำลังจะดังคงไม่พังหรอกนะ"

"ไม่เห็นจะยากเลยมึง คืนนี้มึงก็ชวนนายกระดอของมึงออกกำลังกายสักยกสองยก รีดน้ำในตัวออกรับรองเบา" พอเดมี่สะกิดเรื่องนี้ขึ้นมา มีฮีถึงกับทำหน้าสยอง คราวที่แล้วแทบไม่รอด

"ไม่เอาอะคราวนี้นอกจากจะไม่ได้ถ่ายละคร กูว่าคงได้ขุดหลุมฝังกลบ เย็นนี้ไปฟิตเนตกันดีกว่า คงช่วยได้บ้าง พรุ่งนี้กูคงกลับมาเฟิร์มและเข้ากองแบบสวยๆ" สองสาวชวนกันออกกำลังกาย คงมีเพียงมีฮีที่ออกอยู่คนเดียว ส่วนเดมี่กำลังคัดกรองไข่ไซค์ต่างๆ

"คุณมีฮีครับนี่น้องน้ำหวานที่จะมาเล่นเป็นนางร้ายคู่กับคุณมีฮีครับ" มีฮีแอบสำวจนางร้ายที่สวมชุดกระโปรงยาวสีขาวคลุมถึงตาตุ่ม เสื้อแขนตุ๊กตาแต่งหน้าหวานละมุนน่าทะนุถนอม ตัดภาพกลับมาที่เธอที่วันนี้เดมี่เลือกชุดเดรสสีแดงรัดรูป ความสั้นเลยขึ้นมาเหนือเข่าแขนกุดแต่งหน้าแบบจัดเต็มเพื่อหวังมาฆ่านางร้า และข่มนางร้าย แต่ตอนนี้ภาพกับกลายเป็นว่ามีฮีเล่นบทนางร้ายเสียเอง ส่วนน้ำหวานเล่นเป็นนางเอก

"สวัสดีค่ะพี่มีฮีน้ำหวานขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" น้ำหวานยกมือขึ้นไหว้มีฮีกับเดมี่แบบเบญจางคประดิษฐ์ ผู้กำกับแน่ใจนะว่าน้ำหวานจะเล่นบทนางร้ายได้ มีฮีดูเป็นนางร้ายไปเลยถ้าคนอื่นมองเข้ามา เมื่อผู้กำกับแนะนำทุกคนเสร็จ มีฮีและเดมี่จึงแยกตัวออกมานั่งรอเข้าฉากที่เก้าอี่พับ และเมาท์มอยถึงนางร้ายคนใหม่

"อีเดมี่มึงว่าน้องน้ำหวานไม่น่าจะเหมาะกับบทนางร้าย กูที่เล่นเป็นนางเอกของเรื่องยังร้ายกว่า นายกระดอกับผู้กำกับเลือกนางร้ายประชดกูหรือเปล่าวะ" เดมี่ก็เห็นด้วยกับมีฮี

"นั่นสิ มึงเปลี่ยนไปเล่นนางร้ายดีกว่าไหม มึงยังดูแรดกว่าน้องเขาเยอะเลย" สองสาวพยักหน้าเห็นด้วย ผู้กำกับเรียกทุกคนซักซ้อมและเริ่มถ่ายทำกัน

"อีเดมี่มึงเห็นตอนน้องเขาเข้าฉากกับกูไหม น่ากลัวฉิบหายเล่นเป็นนางร้ายจนกูกลัวไปเลย แต่ตอนปกติทำไมถึงได้ดูนุ่มนิ่ม มึงว่าน้องเขาผีเข้าหรือเปล่าวะ พอเข้ากล้องเปลี่ยนเป็นคนละคน หน้ามือเป็นหลังตีนเลย" มีฮีเมาท์นางร้ายที่ตอนอยู่หลังกล้องแสนจะเป็นนางเอก แต่พออยู่ในกล้องนางเปลี่ยนได้ทันทีจนคนที่อยู่ใกล้ยังขนลุกกับนาง คนเราคงดูกันภายนอกไม่ได้แล้ว

"กูยังขนลุกกับมึงเลยมีฮี น่ากลัวสุดมิน่าผู้กำกับถึงเลือกน้องมาเล่นบทนี้ เข้าถึงอารมณ์มากหรือว่าน้องจะมีปมถึงได้เล่นร้ายอย่างเป็นธรรมชาติ" เดมี่ยังคงเมาท์ไม่หยุด

"ช่างเหอะทำหน้าที่ให้ดีก็พอ กูอยากให้ปิดกล้องเร็วๆจะได้เอาละครออกมาให้คนดู อยากจะรู้ว่ากูจะดังหรือว่าร่วง" มีฮีกำลังคาดหวังกับงานละครเรื่องแรกของเธอ

"กูเอาใจช่วยมึงขอให้มึงดังๆทำตามฝันสำเร็จ" เดมี่ยังเป็นเพื่อนผู้แสนดีเสมอ ถึงบางครั้งพวกเขาจะทำแบบขาดๆเกินๆ แต่ก็เป็นตัวของตัวเอง

"อีมีฮีเย็นนี้มึงชวนนายกระดอส่วนกูจะชวนลีโอนาโดมาฉลองที่ห้องกันดีไหม กูอยากกินส้มตำ น้ำตก จกข้าวเหนียวแซบๆ" พูดเรื่องของกินเดมี่ยังยืนหนึ่งเสมอ

"ดีเหมือนกันนึกถึงแล้วน้ำลายแตก กูว่ามันต้องมีแอลกอฮอล์หน่อยดีไหมวะ ไหนๆก็ถ่ายละครได้อย่างราบรื่น" มีฮีเสนอความคิดเห็นเพิ่มเติม

"แต่มึงไม่ต้องสั่งร้านเดิมนะคราวที่แล้วกูยังเสียวเรื่องน้องๆของมึงไม่หาย พูดแล้วยังขนลุกอยู่เลย"

"กูแค่ล้อมึงเล่น ใครมันจะไปทำอย่างนั้นวะ เดี๋ยวกูไปถ่ายฉากสุดท้ายก่อน จะได้กลับไปกินให้

หายอยาก" มีฮีรีบไปเข้าฉากสุดท้ายของวันนี้

"มึงรีบไปเถอะเดี๋ยวน้องน้ำหวานมึงจะวีนแตก ขนลุกในความอินบทของน้องมัน นั่นคงไม่ใช่นิสัยแท้จริงของน้องมันหรอกนะ" เมื่อสองสาวตกลงและเมาท์มอยกันเสร็จมีฮีก็รีบกลับไปเข้าฉากสุดท้ายของวันนี้ และพักกองสองวัน

"อีเดมี่เหล้าที่มึงบอกว่าจะจัดมามึงหาซื้อได้แล้วใช่ไหม" มีฮีกลัวจะขาดของาำคัญของงานนี้

"แน่นอนที่สุด มึงรู้ไหมมันเป็นเหล้าที่หาได้ยากมากเลยที่นี่"

"แล้วมึงหาซื้อได้เยอะไหม เหล้ามันแรงสองขวดก็น่าจะน็อคแล้วไหม" มีฮีกระซิบกระซาบกันขณะที่ยืนแกะอาหารใส่จานอยู่ในครัว และนำมาเสิร์ฟให้หนุ่มๆ

"ที่รักมานั่งกินได้แล้ว ไหนเหล้าที่รักบอกว่าจะไปหาไออยากลองเหล้าที่ยูบอกว่าหายาก คงแพงน่าดูยูลงทุนมากๆ ไอเปรี้ยวปากอยากลองเหล้าของยู" เสียงของลีโอนาโดที่เรียกหาเมียสาวของเขา ส่วนดอร์ริกนั่งรอที่เสื่อจกข้าวเหนียวจิ้มน้ำตก จากที่แต่ก่อนกินไม่เป็นและกินเผ็ดไม่ได้ ตอนนี้ดูจะกลายเป็นอาหารจานโปรดของทั้งสองหนุ่ม

"แหมใจเย็นที่รักยูกินช้าหรือกินเร็วยูก็เมาเท่ากัน ยูกินกับแกล้มรอไปก่อน" เดมี่ตอบผัวออกไปและกำลังจะลุกไปหยิบเหล้าหายากมาให้ทุกคนลอง เดมีถือเหล้าสองขวดใหญ่มาวางบนเสื่อ ส่วน

ดอร์ริกและลีโอนาโดจ้องมองด้วยความสงสัย มันคงจะเป็นเหล้าหายากจริงๆ เพราะพวกเขาสองคนไม่เคยเห็นหน้าตาเหล้าชนิดนี้วางขายในบูธใหญ่ ขนาดพวกเขาทำบาร์โฮสยังไม่เคยเอาเหล้ายี่ห้อนี้เข้าไปขาย

"ที่รักแล้วมันไม่ต้องมีมิกเซอร์เหรอ" ลีโอนาโดถามเดมี่ด้วยความสงสัย

"ยูจะบ้าหรือไงเหล้ายี่ห้อนี้ไม่ต้องมีมิกเซอร์มันต้องกินเพรียวกับซดน้ำตกมันถึงจะเข้ากัน เหมือนกินไวน์คู่สเต๊กนั่นแหละ ยูต้องลองกินแบบที่บ้านของไอกิน อีมีฮีหยิบแก้วเป็กมาแจกคนละอัน" เดมี่หันไปสั่งเพื่อนสาวให้หยิบแก้วเหล้ามา

"มีฮีนี่มันเขียนว่าสี่สิบดีกรีตรารวงข้าว มันมีขายกันที่ไหนทำไมฉันไม่เคย" แล้วสองสาวก็พากันหัวเราะขำหนุ่มตาน้ำข้าวทั้งสอง ผู้ไม่เคยลองเหล้าขาวสี่สิบดีกรี สุดท้ายก็พากันน็อคตั้งแต่หมดขวดแรก ริจะเป็นเขยบ้านนามันต้องได้ลองฝึกกินให้คอแข็งแข่งกับพ่อตาบ้านนา สภาพสองหนุ่มนอนแผ่หลาอยู่ที่เสื่ออันเดิม เจอเหล้าขาวถึงกับไปไม่เป็น