รักร้าย(จบ)

EP.3 เป็นของพี่เถอะ

EP. 3

"เออ ชอบ!"

"ห๊ะ"

เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน ทันทีที่พี่โฟล์คตอบมาแบบนั้น ทั้งโต๊ะเหมือนถูกสาปให้หยุดนิ่งไปชั่วขณะ ฉันได้แต่ด่าตัวเองว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่ในตอนนี้ ต้องรีบแก้สถานะการณ์ด่วนที่สุด!

"ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นมายใช่มั้ยล่ะ หยุดเลยๆ แหม่" เฉันหัวเราะกลบเกลื่อนแต่ทั้งโต๊ะไม่ใครขำด้วยเลยแม้แต่คนเดียว

"พี่ชอบจริงๆ" กรรมของฉันแล้วไง เจ้าพ่อเพล์บอยบอกชอบมายอาย

"พี่โฟล์ค มายคิดกับพี่แค่พี่ชายนะ อย่าพูดแบบนั้นกับมายดิ" ใครก็ได้บอกทีว่าฉันกำลังหักอกผู้ชายอยู่ใช่มั้ย!! ฉันกำลังดูดีขึ้นมาเลยใช่มั้ย

"...." เงียบ เขาเงียบไปเลยแต่จ้องหน้าฉันนิ่งๆแล้วยิ้มมุมปาก ซึ่งฉันคงจะรอดจากเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้...ด้วยดี

"มาๆมาชนแก้วค่ะพี่ๆ สนุกกันดีกว่า นั่งนิ่งกันทำไม นี่มันพี่โฟล์คนะ อีกห้านาทีก็มีสาวใหม่แล้ว ขอโทษด้วยนะที่มายหักอกพี่ ฮ่าๆ" ฉันแกล้งพูดเล่นออกไป พอพูดจบทุกคนก็ยิ้มแห้งๆแล้วยกแก้วของใครของมัน พี่ทอร์ก็นั่งเงียบ

นี่ฉันทำอะไรผิดเหรอ...

บลูเพื่อนรัก!! ช่วยฉันด้วย!! ฉันแอบส่งสายตาไปหายัยบลู และมันก็เหมือนจะเห็นท่าไม่ดีรีบลุกออกมาหาฉันที่โต๊ะพวกพี่ๆวัยเก๋าทั้งหลาย ที่มีเด็กน้อยอย่างมายอายนั่งคอตกอยู่ด้วย

"เอ้า!! ยัยมายอาย เมามากละเนี่ย!! ไปๆลุกๆมาทำไรโต๊ะนี้" นั่นแหละเพื่อนรักของฉันการเล่นละครต้องสมบทบาท

"แฮร่ๆ งั้นมายขอตัวก่อนนะคะพี่ๆ"

หมับ

"นั่งลง!!" พอยัยบลูดึงแขนฉันลุก พี่โฟล์คก็ลุกขึ้นมาคว้าแขนอีกข้างของฉันแล้วดันให้นั่งลงที่เดิม พวกพี่ทอร์ก็เอาแต่เงียบนั่งมองพวกเราอยู่ราวกับกำลังดูละครหลังข่าว

"เอ่อ พี่โฟล์คมายมันเมามากแล้วค่ะ บลูขอพามันกลับนะ" ยัยบลูพยายามจะดึงฉันแต่พี่โฟล์คก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังบีบข้อมือฉันแรงด้วย

"ถ้าน้องจะกลับก็กลับไป ปล่อยยัยนี่ไว้นี่แหละเดี๋ยวพาไปส่ง" จะบ้าเหรอแบบนั้นไม่ได้นะ ฉันบอกหรือไงว่าอยากกลับกับเขา

"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวบลูพากลับเอง"

"...พี่ไม่อยากพูดมากนะ ขอพี่เคลียกับมาย!"

เราไม่มีอะไรต้องเคลียกัน...

"งั้น...ค่ะ" ทำไมมันยอมง่ายอย่างนี้ แล้วมันก็เดินหันหลังกลับไปนั่งโต๊ะตัวเองเลยโดยที่ไม่หันมามองฉันอีก พี่โฟล์คก็บังคับฉันนั่งตรงข้ามเขาเหมือนเดิม

"อะ ช่วยพี่ดื่มให้หมดแล้วจะไปไหนก็ไป" พูดจบพี่โฟล์คก็วางขวดเหล้าแพงๆแรงๆกลางโต๊ะ ก่อนจะเทให้ฉันเต็มแก้วแบบไม่ผสมอะไรทั้งสิ้น

"เห้ยมึง ใจเย็นๆ ไอ้นี่มันคงเมาอะ อย่าไปแกล้งน้องมัน" พี่ทอร์เห็นท่าไม่ดีรีบยืดอกเข้าช่วย

"อืม แต่คนที่กล้าหักหน้ากูมันต้องโดนบ้าง ทำไม คนอย่างกูมันชอบใครไม่ได้เหรอ ดื่ม!" พี่โฟล์คพูดกับพี่ทอร์แต่สายตาของเขากับไม่ละไปจากฉันเลยและประโยคสุดท้ายเขากำลังออกคำสั่งกับฉัน

แล้วทุกคนก็เงียบกริบ เวลาไอ้หมอนี่มันโกรธกลายเป็นอีกคนไปเลย จากคนที่เคยเล่นแซวๆกันไปมากลายเป็นเงียบ ข่มขู่ ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น พวกพี่ๆไม่มีใครกล้ายุ่งกับฉันเลยในตอนนี้

แกว่งเท้าหาเสี้ยนชัดๆเลยฉัน...

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...

ไวเหมือนโกหก แต่เหล้ายังไม่ลดถึงครึ่งแก้ว ความอึดอัดก็เริ่มมากขึ้นเพราะทั้งโต๊ะตอนนี้เหลือแค่ฉันกับพี่โฟล์คและเพื่อนพี่โฟล์คอีกคน พี่ทอร์รีบกลับไปหาเมียแล้ว ยัยบลูที่นั่งอยู่ห่างๆก็เหมือนจะเริ่มเมาแล้วด้วย

บลูเพื่อนรัก...อย่าเพิ่งเมามาช่วยฉันก่อน!!

"รีบดื่มสิ เหลืออีกเยอะ" พี่โฟล์คพูดนิ่งๆ หันไปดูขวดเหล้าปริมาณไม่กระดิก

"พี่โฟล์ค มายไม่ไหวแล้วอะ พอแล้วได้มั้ย" ฉันเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆ ดื่มเหล้าเพียวๆเต็มแก้ว แถมเหล้านี่ก็แรงมากด้วย ดื่มหมดคือฉันต้องตายแน่ๆ

"ดื่มให้หมด! " เขาไม่ฟังที่ฉันพูดเลย ถ้าไม่รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองฉันคงโวยวายไปแล้ว

"ไม่อะ ไม่ไหวล้าว" อ่าวเห้ย! พอฉันลุกจากเก้าอี้ปุ้บ รู้เลยว่าเมาสุดๆ

"จะไปไหน! มานี่!"

"อะไรวะพี่! เออ เอามาจะดื่ม!" พูดจบฉันก็ยกมันรวดเดียว คอร้อนผ่าวเลย เหมือนมีคนจุดประทัดในลำคอ

ปึก!

"พอใจยังวะ! ไอ้พี่โฟล์ค!" ชิบหายละ ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย! พี่โฟล์คจ้องหน้าฉันเหมือนอยากเหยียบให้จมดินเลยตอนนี้

"เรียกใครว่าไอ้"

"แกไง ไอ้โฟล์ค ไอ้คนเจ้าชู้ ดีแต่ฟันแล้วทิ้ง ไอ้หล่อแต่นิสัยเลว! $@!?#/$@" ฉันไม่รูู้ว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง เพราะปากพูดไปแต่สตินั้นไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย คิดได้อย่างเดียวคือฉันต้องด่าคนตรงหน้าให้ได้มากที่สุด

"ปากเก่งนักใช่มั้ย! มานี่!"

พูดจบพี่โฟล์คก็ลากฉันออกจากร้าน คนมองตามแต่ไม่เข้ามาช่วย เหมือนมองคู่ผัวเมียทะเลาะกัน

"เห้ย! ปล่อยนะไอ้โฟล์ค มึงปล่อยกูนะเว้ย! ไอ้xxx $@!"?/"

ฉันด่าเขารัวๆเหมือนคนบ้า แต่พี่โฟล์คบ้ากว่า ทั้งฉุดทั้งลากฉันออกมาจนมาถึงรถของเขาที่จอดอยู่ตรงลานจอดโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น แม้แต่เพื่อนของเขาก็ไม่ยอมฟังเลย เปิดประตูปุ๊บ!ยัดฉันเข้าไปในรถทันที

ปึก!

เสียงปิดประตูดึงขึ้นก็ได้ยินเสียงยัยบลูพูดอะไรอยู่ข้างนอก แต่ฉันเริ่มหูตาไม่ทำงานแล้ว เมามากจริงๆ พยายามจะเปิดประตูรถก็เปิดไม่ได้อีก

ตาก็จะปิดอยูแล้วเจอเบาะรถเข้าไปก็เอนตัวสิ พอเอนลงเท่านั้นแหละ สติของฉันหลุดหายไปในทันที!

ครอก~~~~~~

กี่นาทีผ่านไปไม่รู้...รู้แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่บนรถของเขาเหมือนเดิมเพราะฉันกำลังนอนอยู่บนเตียง!

มีผู้ชายยืนมองอยู่ปลายเตียง...

"พี่โฟล์ค!" ฉันพูดชื่อของเขาเบาๆแล้วขยับตัวขึ้นเพื่อถอยออกมาจนติดกับหัวเตียง

"ไง เก่งมากไม่ใช่เหรอ" เขายืนมองฉันอยู่ปลายเตียงก็รีบขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ แววตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก

"พี่ มายขอโทษ มายไม่ได้ตั้งใจจะว่าแบบนั้นนะ มายเมาอะ" ฉันพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา มองไปรอบๆห้องไม่รู้จักว่าที่ไหน

"ขอโทษเหรอ แล้วที่พูดก่อนหน้านี้ล่ะจะเอาไง"เขาพูดแล้วกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมา

"ไม่เอาไงอ่ะ มายก็บอกไปแล้วว่าไม่ได้ชอบพี่" ฉันพูดแล้วหันหน้าหนีสายตาของพี่โฟล์คที่กำลังจ้องมองมา

ไม่ทันได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นพี่โฟล์คก็จับใบหน้าของฉันหันมาเข้ามาแล้วประกบริมฝีปากจูบลงมาอย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัว

"พี่โฟล์ค ไอ้พี่โฟล์คทำอะไร ปล่อยนะโว้ย!"ฉันพยายามดิ้นแต่มีเหรอจะสู้แรงผู้ชายไหว แถมยังเมาอีก เขาดันตัวฉันติดกับเตียงและขู่เสียงเข้ม

"อย่าดื้อกับพี่มายอาย"

เขาพูดเท่านั้นก่อนจะโน้มตัวเข้ามาจูบปากฉันทันที กลิ่นแอลกอฮอล์กับกลิ่นหอมจากผู้ชายกำลังตีกันในหัวฉัน

ทำไมฉันเริ่มเคลิบเคลิ้มจนไม่สามารถควบคุมสติได้ จูบกับผู้ชายที่เชี่ยวชาญเรื่องผู้หญิงแบบนี้ ฉันแพ้แน่นอน ไม่ได้สิ มายอาย...เรียกสติเดี๋ยวนี้นะ!!

"อื้อ อื่ออื้อออ" (ปล่อยน้า)

"บอกว่าอย่าดื้อไง!" เขาเลื่อนหน้าออกแล้วดุฉันเสียงดัง มือก็พยายามถอดเสื้อผ้าของฉันออก ดึงกระโปรงสั้นไหมพรมของฉันออกด้วย เขาเองก็เมามากเหมือนกัน สิ่งที่ฉันพูดไม่ได้เข้าหูเขาเลย

"ไม่เอา! ปล่อยโว้ย! ไอ้เลวๆมึงปล่อยกู!!"

"เออ เลว เลวมาก!!" พี่โฟล์คตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังแล้วผลักฉันลงกับเตียง ฉันพยายามดิ้นสุดแรง แต่ก็สู้เขาไม่ได้ พี่โฟล์คพยายามซุกไซ้ซอกคอของฉัน มือหนึ่งก็ลอคแขน อีกมือก็ขย้ำหน้าอกฉัน กลิ่นเหล้าคละคลุ้งทั้งคู่

พอฉันรู้ตัวว่าสู้แรงเขาไม่ได้ จึงต้องยอมนอนนิ่งๆ พี่โฟล์คจัดการเสื้อผ้าตัวเองจนหมดเปลือก ของฉันก็หายไปวางอยู่ล่างเตียงหมด พยายามเอามือมาปิดทุกส่วนแต่มันก็ไม่ช่วยอะไร เขาเอาแต่ทำอะไรยุกยิกกับตัวฉันจนร่างกายมันเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสของเขา ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ชอบเขาก็จริง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันคนละเรื่องกัน

"เป็นของพี่เถอะมาย พี่ชอบมายนะคับ" เขาก้มลงมากระซิบข้างหู สติของฉันก็มีไม่ค่อยมาก แต่รู้ตัวว่ากำลังโดนอะไร นำเสียงของพี่โฟล์คแตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

"อื้อ เอาออกๆ มายเจ็บ!" นอนง่วงๆอยู่ตาเริ่มจะปิดก็รู้สึกจุกขึ้นมา ไอ้บ้านั่นมันเอาส่วนนั้นแทงเข้ามาเลย แต่มันเข้ามาไม่ได้เพราะฉันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน

"เห้ย! ทำไมมันยากอะ ไม่เคยเหรอ"

"อื้อ อุก ไอ้พี่โฟล์ค ออกไปก่อน ออกไป!!" ฉันพยายามดันตัวพี่โฟล์คออกแต่ก็ไม่ยอม เขายังตกใจกับอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันเมาจนไม่รู้เรื่องแล้ว รู้แค่ว่าเจ็บแปร๊บๆ แต่ที่มากไปกว่านั้นคือ

"แต่พี่ไม่ไหวแล้วอะมาย ให้พี่นะ นะคับ..."

ฉันพลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวพี่โฟล์คเอาไว้ หัวโอนเอนไปมาพยายามจะลุกออกจากตัวเขาแต่ก็ถูกดึงเอาไว้

"อะไร จะปล้ำพี่เองเหรอ" พี่โฟล์คพูดแล้วยิ้ม

"พี่โฟล์ค เชื่อมาย ปล่อยก่อน"

"ไม่อะ ทำให้พี่ก่อนดิ อะ เห้ย!!!"

อ๊วกกกก

เป็นไง บอกแล้วไม่เชื่อ!! สมน้ำหน้า ไอ้พี่โฟล์ค คนหื่น คนบ้า!!!

Secret L. แค่นี้คงแสบและซ่าไม่พอสำหรับเธอ ฮ่าๆ วันนี้มาอัพสองตอนแล้วกันค่า ฝากติดตามกันด้วยน้า