รักร้าย(จบ)

EP.2 พี่ชอบมายเหรอ?

ครืด ครืด

'Blue'

"ว่าไง" หลังจากเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังได้ไม่นาน ฉันก็กดรับสายยัยบลูทันที เพราะปกติมันจะไม่โทรมาหาหรอก เพราะเราสองคนจะเจอกันทุกวันอยู่แล้ว ถ้าโทรมาแสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรอย่างแน่นอน

(แก~~)

"มีอะไรก็เล่ามา"

(รู้ทันว่ะ ไม่มีอะไรหรอก ฉันออกมาเที่ยวกับเพื่อนเจอพี่โฟล์คสามีแก) ฉันถึงกับต้องกรอกตาไปมา เพราะคำพูดของมัน

ที่บอกว่าสามีคือคนอื่นชอบแซวพี่โฟล์คให้ฉัน เวลามีสาวที่พี่เขาเคยคุยแล้วมายุ่งด้วย พี่โฟล์คก็จะจ้างฉันมานั่งข้างๆเพื่อโกหกให้ผู้หญิงคนนั้นว่าฉันคือตัวจริงจะได้เลิกยุ่ง แล้วไปหาเป้าหมายใหม่ ลงทุนมากๆ

พี่โฟล์คมีดีแค่หล่อกับรวยแค่นั้นแหละ

ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเงินนะ พ่อแม่มีฐานะ แต่งานง่ายๆจ่ายง่ายๆใครจะไม่เอา อย่างน้อยก็ได้ค่าเหล้าแค่นั่งอยู่เฉยๆเอง

"พี่โฟล์คมันทำไม ถ้าไม่ใช่เรื่องสนุกฉันไม่ฟังนะ"

(โห แกคิดว่าฉันจะยอมลงทุนเสียเวลาโทรฟรีมาเหรอ ถ้าไม่มีเรื่อง)

"งั้นก็เล่ามา"

(วันนี้ไม่มีแกมาเป็นไม้กันหมาไง ผู้หญิงที่นางเพิ่งจะกินไปมาหาถึงโต๊ะ ตอนนั้นมีผู้หญิงใหม่มานั่งด้วยพอดี) ยัยบลูก็เล่าไป ทำเสียงเว่อร์ๆไปด้วย

"ไงต่อ"

(จะยังไงล่ะ ตบกันสิคะ!! ร้านพังมาก พี่แกต้องควักเงินจ่ายค่าเสียหาย กูนี่อายแทน คงไม่กล้ามาร้านนี้แล้ว)

"ฮ่าๆ คนอย่างพี่โฟล์คเหรอจะไม่กล้ามา เคยสนใจใครด้วยเหรอ เอาแต่ใจตัวเองที่หนึ่ง ไม่สนใจใครด้วย นี่คงไม่เผลอตบใครไปใช่มั้ย"

(ไม่ว่ะ พอผู้หญิงตบกันพี่แกก็ไล่ออกร้าน พวกนั้นไม่ฟังมีคนจะเข้าตบพี่โฟล์คด้วยนะ แต่โดนผลักจนล้ม)

"เลวมาก ตัวเองทำให้เป็นแบบนี้แท้ๆ" ฉันพูดแล้วนั่งทาครีมกลางคืนไปด้วย

(ดีนะที่เรามารู้จักพี่เขาแบบนี้ ไม่งั้นไม่รุ้นิสัย...แบบนี้แน่)

ยัยบลูก็เอาแต่เล่าเรื่องพี่โฟล์คไป ไม่รู้ทำไมเราสองคนต้องให้ความสนใจกับเรื่องแย่ๆของพี่โฟล์คด้วย พอบลูพูดจนจบก็วาง ส่วนฉันก็เข้านอน คงเป็นครั้งแรกที่นอนเร็วขนาดนี้ในรอบหนึ่งปี เพราะปกติต้องไปเที่ยว กลับดึกตลอด

สองวันต่อมา

ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาอยู่คอนโด เพราะไม่อยากขับรถไกลๆไปเรียน พี่แบทก็กลับญี่ปุ่นไปแล้ว คืนนี้ต้องออกไปเรียนดนตรีซักหน่อยแล้ว~

"แกคืนนี้ร้านไหน" เพียงแค่คิดก็เหมือนยัยบลูเพื่อนรักมันอ่านใจฉันได้

"xxx มั้ย ไม่ได้ไปนานละ" ฉันเลื่อนมือถือไปมาพลางตอบยัยบลูด้วย ช่วงนี้มันรู้สึกเบื่อๆแปลกๆ

เหมือนชีวิตไม่มีรสชาติเอาซะเลย

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น เหมือนเบื่อชีวิต" ยัยนี่สมกับเป็นเพื่อนสนิทฉันจริงๆนะ จะคิดอะไรจะทำอะไเหมือนยัยบลูมันรู้กับฉันทุกอย่าง

"ไม่รู้ดิ มันเบื่อๆ ทำไรก็รู้สึกเบื่อไปหมด" ฉันตอบแล้ววางมือถือลง มองไปด้านหน้าที่มีอาจารย์ป้าแก่ๆบรรยายอยู่ เสียงของอาจารย์ไม่ค่อยเข้าหูฉันเลยเพราะช่วงนี้มันไม่ค่อยมีสมาธิ เอาแต่ง่วงและเบื่อทั้งวัน

"ลองหาผู้ชายคุยซักคนสิ คุยแบบจริงจัง" ยัยบลูแนะนำ และความคิดนั้นก็ทำให้ฉันตาตื่นขึ้นมาจากความง่วง

"แต่...ถ้าพี่เควินรู้ว่าฉันมีแฟนต้องแย่แน่ๆ" แล้วความคิดฉันก็ดับลงเพราะคิดถึงรักแรกของฉัน(หมายถึงรักข้างเดียว)

"พูดอย่างกับว่าเขาสนใจแกอะมายอาย ทุกวันนี้แทบจะไม่เจอหน้า ยังจะชอบอยู่เนอะ เชื่อเลย" ก็จริงอย่างที่ยัยบลูพูด ฉันไม่ค่อยเจอพี่เควินหรอก เจอแต่พี่ทอร์บ่อยๆ เวลาแอบถามพี่ทอร์ก็ไม่ค่อยยอมบอกหรอก แต่พี่ทอร์ก็รู้นะว่าฉันชอบพี่เควินมาก

"ก็จริง หรือจะลองคุยกับหนุ่มซักคน แต่จะเป็นใคร ไม่อยากโดนหลอก ไม่มีใครตรงใจซักคน" ใช่สิ ชีวิตฉันมีคนเดียวที่เข้าตา คือพี่เควิน!!!

"เยอะแยะมั้ยแต่แกไม่เคยสนใจ ไอ้พวกที่มาขอเฟสขอไลน์ทุกทีล่ะ มีไหนกันหมด" ยัยบลูมองฉันแบบเบื่อหน่าย

"ไม่ค่อยคุยอ่ะ หายๆกันไปหมด"

"เอาเถอะ เดี๋ยวคนนี้ไปเที่ยวก็หาย บางทีอาจจะแค่อยากจิบเบียร์" บลูพูดแล้วหัวเราะเบาๆ ฉันก็แอบเห็นด้วยกับมันนะ

เพราะไม่ได้เที่ยวหลายวันแล้ว อาจจะแค่เบื่อๆก็ได้มั้ง ปกติฉันติดเที่ยวตลอด แต่ไม่เคยทำตัวเสียหายนะ แค่ชอบสังคมเวลากินเหล้าเท่านั้นเอง...

20:00 น.

@xxx

ในที่สุดก็ได้ออกมาสูดบรรยากาศที่คุ้นเคย ฮ่าๆ ฉันกำลังมองหาโต๊ะที่วางเพื่อจับจองเป็นเจ้าของ วันนี้มากันแค่สองคนกับยัยบลู แต่ละมีแฟนบลูมาสบทบอีก ไม่รู้จะพาเพื่อนมาหรือเปล่า

"จะมีโต๊ะว่างมั้ย วันศุกร์คนแน่นร้านเลย" ฉันบ่นออกมาแล้วสายตาสอดส่องไปทั่วร้าน

"พี่พวกนั้นก็มาร้านนี้นะมายอาย บังเอิญหรือพรหมลิขิตของมายอายเนี่ย" บลูพูดขึ้นแล้วมองไปที่โต๊ะโต๊ะหนึ่ง มีพวกพี่โฟล์คกับพี่ทอร์ แต่ไม่มีพี่เควินอีกเช่นเคย...

"ไปอาศัยโต๊ะนั้นก่อนมั้ยเพื่อนรัก แล้วค่อยหนีออกมาตอนโต๊ะว่าง" ฉันพูดแล้วเดินดุ่มๆไปทักทายพวกพี่ๆด้วยความเรียบร้อย

วันนี้ต้องทำตัวน่ารักๆหน่อย เดี๋ยวเขาไม่ยอมให้นั่งด้วย

แปะ!

"ที่รักขา ขอนั่งด้วยคนนะคะ" ฉันวางมือบนไหล่พี่โฟล์คก่อนจะยื่นหน้าไปหา พยายามทำสายตาอ้อนวอน

หมับ

"เห้ย!" พี่โฟล์คจับมือฉันที่วางบนบ่าของเขาแน่นมาก ก่อนจะยิ้มมุมปากแบบกวนๆ

"ได้สิ เมียพี่ทั้งคนไม่ให้นั่งได้ไง"

"เว้ยๆ ได้กันจริงฉันไม่รับผิดชอบนะยัยมายอาย พี่เธอจะยอมมั้ยไอ่น้อง" พี่ทอร์เริ่มแซวละ ฉันเลยรีบดึงมือออกจากมือของพี่โฟล์ค แล้วยิ้มให้พี่ทอร์

"ได้ อะไรพี่ทอร์ พี่โฟล์คสาวเยอะจะตาย มายขอนั่งด้วยคนน้า เดี๋ยวหาโต๊ะได้แล้วจะรีบหนีจ้า" ฉันพูดจบก็ลากยัยบลูมานั่ง เดี๋ยวพวกพี่ๆไม่ยอม ต้องนั่งไว้ก่อน

โต๊ะนี้มีผู้ชายทั้งหมดห้าคน ฉันรู้จักทุกคนนั่นแหละ เป็นรุ่นพี่วิศวะที่จบไปแล้ว รุ่นเดียวกันหมดกับพี่แบทด้วย มีแค่พี่โฟล์คที่จบจากอีกมหา'ลัย แต่พี่ๆก็ดูสนิทกันมากๆเหมือนจะคบกันมานาน

ฉันนั่งตรงข้ามกับพี่โฟล์ค พวกพี่ๆก็ยกเรื่อยๆแต่ฉันกับยัยบลูพยายามจะไม่ยกบ่อยเพราะเกรงใจมาอาศัยเหล้าเขาอีก

"มาย โต๊ะนั้นว่างแล้ว" บลูหันมากระซิบ ฉันเลยต้องขอลุกออกไปเพราะนั่งนานเดี๋ยวเหล้าเขาหมดเร็ว ฮ่าๆ

รอไม่นานแฟนยัยบลูก็มา พาเพื่อนมาด้วยอีกสองคน หน้าตาดีหนึ่งคน อีกคนพอไปวัดไปวา

"เห้อ ค่อยยังชั่ว" อยู่ๆยัยบลูก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เหมือนอัดอัดตันใจมานาน

"อะไรของแกบลู" ฉันถามออกไปอย่างสงสัย

"ก็นั่งกับอิพี่พวกนั้นไง รู้สึกอึดอัดแปลกๆ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ดี"

" ยังไงอะ ก็ปกตินะ" ฉันยกแก้วตัวเองดื่ม สดชื่นจริงๆ

"ฉันว่าพี่โฟล์คแปลกๆ ถามจริงแกเล่นกับเขาแกไม่คิดอะไรจริงเหรอ เล่นซะสนิทกันขนาดนั้น" ยัยบลูพูดแล้วจิบเบียร์เบาๆ ไม่สนใจแฟนเลยมัวแต่คิดมากเรื่องฉันแทน

"ไม่นะ ปกติก็เล่นกันแบบนี้ป่ะ อิพี่โฟล์คก็เล่นนี่ ถ้าเขาคิดคงไม่จ้างฉันนั่งกันสาวหรอก" ฉันพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ

"แต่ฉันว่าพี่เค้าคิดอะมาย" เอาแล้วไง ยัยบลูมันเริ่มทำหน้าเครียด นี่มันกำลังชวนฉันมากคิดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย

"พอๆ ไม่มีอะไรหรอก มาๆดื่มดีกว่า" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวมันดึงไปคิดมากอีก เรื่องอะไรต้องเก็บมาคิดด้วย มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ

2 ชั่วโมงต่อมา

"มาย ฉันว่าใช่อ่ะ พี่เขามองมาอีกละ" ยัง...ยัยบลูมันยังไม่หยุด เอาวะ!! ไม่อยากให้มันพูดมาก

"แกดูนี่นะ ไม่เชื่อรอดูนะ!" อาจจะเป็นเพราะเมาแล้วด้วย ความกล้าเริ่มมาแล้ว บวกกับความบ้าบอของฉันที่มีอยู่แล้ว

"แกจะทำอะไร!!!"

ฉันลุกไปหาพี่โฟล์คเพื่อให้ยัยบลูมันกระจ่างกับสิ่งที่มันสงสัยซักทีว่าพี่โฟล์คไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอก ตอนนี้กลุ่มพี่ๆกำลังสนุกกันเลย

ปึก!

"ขอชนแก้วด้วยค่ะ" ฉันวางแก้วลงเสียงดังจนพวกพี่ๆพากันเงียบ ก่อนจะเอ่ยปากชวนเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศ

"เมาละดิ ไอ้มายตัวแสบ" พี่ทอร์ถามขึ้นแล้วเขย่าหัวฉันเบาๆ

"ไม่ค่ะ มายไม่เมา" พูดแล้วส่งยิ้มให้ทุกคน หันมาดูพี่โฟล์คที่นั่งตรงข้ามฉัน คงเมาแล้วนะฉันว่า เพราะจ้องฉันตาไม่กระพริบเลย

"มองไรวะ ไอ้เมียน้อย" นั่นไง ถึงจะเมาแต่ไม่ลืมว่าฉันเล่นบทเมียนะจ๊ะ แต่เป็นเมียน้อยไปแล้ว

"พี่โฟล์ค มายถามไรพี่หน่อยดิ"

"ว่าไงคับคนสวย...น้อย" ยังจะเล่น นี่ฉันจริงจังนะเฟ้ย!!

"พี่ชอบมายเหรอ" พอพูดจบทั้งโต๊ะก็ตกอยู่เงียบ เงียบจนแอบกลัว นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!! ยัยมายอาย

"..." พี่โฟล์คเงียบ ฉันหันไปหายัยบลูแล้วยักคิ้วให้หนึ่งที

"ฮ่าๆ เห็นป่ะ ยัยบลูมันไม่คิดว่าพี่ชอบมาย..." ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะความกล้าที่พกมาหายไปกับสีหน้าของพวกพี่ทอร์

"เออ ชอบ!"

"ห๊ะ"

แย่แล้วแล้วไง ยัยมายอาย!

"เออ ชอบ!"

Secret L. ถามจริงก็ตอบจริงค่ะ อย่าเพิ่งเกลียดพี่โฟล์คนะ ถึงน้องไม่ได้คู่เควิน แต่พี่โฟล์คก็น่าหลงรัก(เหรอ)