EP.4 ฉันชอบเธอ เธอชอบใคร

1362 Words

EP.4 ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันใหม่ที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่นัก อาการปวดหัวเพราะดื่มเหล้าเมื่อคืนทำให้แทบลืมตาไม่ขึ้น แถมยังจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่... "เห้ย!!!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แถมยังอยู่ในห้องนอนของใครบางคนที่ไม่คุ้นเคย เมื่อคืน... "เรื่องจริงเหรอ..." ฉันพยายามคิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทุกอย่างมันรู้สึกเหมือนฝันมากกว่าเป็นความจริงซะอีก แต่อาการเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบนร่างกายของตัวเองกำลังฟ้องว่ามันคือความจริง สรุปพี่โฟล์คมันได้ฉันมั้ย?!! ไอ้พี่โฟล์ค คนสารเลว!! ฉันรีบแต่งตัวใส่เสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกพับไว้อย่างดีบนโต๊ะข้างเตียง เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งร้องไห้เหมือนนางเอกนิยายหรอก ถึงจะอยากร้องก็เถอะ แต่ฉันต้องเข้มแข็ง "ไงมาย ตื่นแล้วเหรอ" พอออกจากห้องนั้นถึงได้รูว่าที่นี่คือบ้านหลังใหญ่มากๆมีอยู่สองชั้น (ตอนเข้ามาเมามากจนฉันไม่รู้เรื่อง) เดินมาถึงชั้นล่างก็เจอไอ้ผู้ชายที่ทำฉันเมื่อคืน ใบหน้าไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย กำลังเดินมาใกล้ๆ พร้อมจานวางซ้อนกันในมือ เพี๊ยะ!! ฉันตบหน้าพี่โฟล์คเต็มแรงก่อนจะมองเขาอย่างรังเกียจและพูดขึ้น "พี่ทำลงได้ไง!!" ฉันพูดเสียงดังแล้วจ้องหน้าเขาด้วยความโมโหสุดขีด "ทำอะไร ยังไม่ได้ทำอะไรเลย" เขาขมวดคิ้วแล้วมองฉันอย่างไม่เข้าใจ "ก็เมื่อคืน!!..." ฉันหยุดแค่นั้นเพราะไม่กล้าพูดต่อ ฮือๆ เรือนร่างของฉัน ต้องให้พี่เควินได้เห็นก่อนสิ ฉันยอมไม่ได้!! "หาเรื่องจังวะ เกือบทำละ แต่มีขี้เมามาอ๊วกใส่พี่ก่อน อี๋~ พูดละหยะแหยง" พี่โฟล์คทำท่าขยะแขยงตาม "ก็ใครมันมอมมายก่อน!" "แล้วใครมาทำพี่ขายหน้าวะ เกิดมายังไม่เคยบอกชอบใครต่อหน้าเพื่อนนะเว้ย! แล้วมายอายทำกับพี่แบบนั้นอะ" พี่โฟล์คทำหน้าแบบหงุดหงิดมาก ก่อนจะวางจานทั้งหมดลงบนโต๊ะกินข้าว มีกับข้าวหลายๆอย่างวางอยู่ เห็นแล้วแอบหิวเบาๆ "แล้วยังไง พี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้กับมายอยู่ดี" "แล้วต้องทำไง ชอบก็ต้องอยากมีอะไรด้วยสิ" เขาพูดขึ้นมาแบบหน้าตาเฉย ไม่มีความอายเลยซักนิดเดียว "คนทุเรศ! เชิญไปมีกับผู้หญิงของพี่เถอะ" ฉันพูดแล้วสะบัดหน้าเดินออกมาจากตรงนั้น หมับ! "แล้วไม่อยากเป็นเหรอ ผู้หญิงของพี่" พี่โฟล์คคว้าข้อมือของฉันแล้วกระตุกให้มาหาตัวเขา ก่อนจะรวบตัวฉันเอาไว้อย่างแนบชิด > "ฝันไปเถอะ!! ปล่อย มายจะกลับบ้าน!" ฉันดิ้นคลุกคลักต่อสู้กับแขนแข็งแรงนั้นอย่างไม่ยอมแพ้ "อย่าเพิ่งกลับ มากินข้าวก่อน" พี่โฟล์คพูดแล้วดึงฉันไปนั่งเก้าอี้ "ไม่! มายไม่หิว" พูดไปแต่กลืนน้ำลายกับอาหารตรงหน้า นี่เขาทำมันเองทั้งหมดเลยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย "ไม่หิวก็ต้องกิน" "ชอบบังคับ!" "พูดกับพี่ดีๆมายอาย อย่าให้โมโห คราวนี้ต่อให้อ๊วกใส่หน้าพี่ก็ไม่หยุดนะ" เชื่อเขาเลย พูดอะไรไม่อายปากซักนิด และไม่คิดว่าฉันจะอายด้วย "ก็ได้ มายจะกิน แล้วต่อไปนี้เลิกยุ่งกับมายด้วย" ฉันออกคำสั่งแล้วรีบทานข้าวทันที "จะยุ่ง" "อะไรของพี่อะ สาวๆพี่ก็เยอะแยะ ทำไมต้องมายุ่งกับมาย คิดจะฟันแล้วทิ้งเหรอ เว้นมายไว้ซักคนเถอะ" ฉันเริ่มไม่มีอารมณ์มานั่งกินข้าวกับเขาแล้วนะ ยิ่งคุยยิ่งหงุดหงิด "สาวไหน ไม่มี ตอนนี้มีมายอายคนเดียว" พี่โฟล์คพูดไปยิ้มไป กินข้าวไป น่านิ่งๆเหมือนที่พูดอยู่มันคือเรื่องจริง "เหอะ!" แล้วเราก็ต่างนั่งกินข้าวกันไป ไม่อยากคุยด้วยแล้วน่ารำคาญจริงๆ "อิ่มแล้ว มายกลับละ" "รอก่อน จะไปส่ง" พี่โฟล์คพูดขึ้นแล้วกินข้าวต่อ "ไม่เป็นไร มายกลับเอง" "บอกว่าจะไปส่งก็คือไปส่ง ถ้าไม่ฟังก็ระวังตัวให้ดี" เหอะ คิดว่าฉันจะกลัวใช่มั้ย ไม่มีทางหรอก "ไม่ฟังแล้วพี่จะทำไม" "อยากเสียตัวมั้ย ก็ลองขัดคำสั่งดู" "ไอ้!..." "แล้วถ้ายังเรียกพี่แบบนั่นนะมายอาย..." "..." สายตาของพี่โฟล์คทำให้ฉันต้องยอมถอยหนึ่งก้าว ไม่อยากมีเรื่องกับผู้ชายหื่นๆแบบเขาหรอก พอกินข้าวเสร็จเขาก็เก็บโต๊ะคนเดียว ไม่คิดจะเก็บให้หรอกไม่ได้ขอให้ทำซักหน่อย "พี่อยู่คนเดียวเหรอ" ฉันถามออกไปเพราะไม่เห็นใครเลยซักคนในบ้านหลังนี้ "ถามทำไม สนใจพี่แล้วเหรอ" ล้างจานไปด้วยยิ้มไปด้วย "เหอะ ไม่ได้สนใจแค่อยากรู้เพราะไม่เห็นใครเลย" "อืม อยู่คนเดียวนานแล้ว เหงาด้วย" ประโยคหลังเขาหันมาหน้าอ่อยฉันแน่ๆ ฉันมั่นใจว่าเขาอ่อย "พาสาวๆมานอนด้วยทุกวัน จะเหงาได้ไง" ฉันเบะปากแขวะเขาไป "ไม่เคยพาใครมา มายอายมาคนแรก" "จ้างล้านนึงก็ไม่เชื่อหรอก ถ้าพี่ไม่พามาบ้านจะไปเปิดห้องเหรอ แหม" ผู้ชายเจ้าชู้มันจะทำให้เราดูสำคัญ ถึงไม่เคยมีแฟนแต่ฉันรู้!!! "หึงพี่เหรอ แต่พี่ไม่พาใครมาจริงๆนะ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว" เอ๊ะ นี่เขาหลอกด่าฉันเหรอ "แล้วพามายมาทำไม" "พี่ชอบเราไง" "..." อึ้งสิ ฉันพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้ไม่ได้เมากันทั้งคู่ ถามว่าเขินมั้ย มันก็คงมีบ้างเพราะฉันก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง เวลามีผู้ชายหน้าตาดีมาบอกแบบนี้มันก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา "อะไร ดีใจจนเงียบเลยเหรอ ดูดิหน้าแดงเหมือนตีนพี่เลย" ดูปากพี่โฟล์ค ใครจะอยากคบ "เปล่า พี่อย่ามาพูดแบบนี้ดีกว่า มายมีคนที่ชอบอยู่แล้ว" ฉันบอกแล้วเดินหนี "ใคร!" พี่โฟล์คเดินตามมาแล้วถามเหมือนไม่พอใจ "ไม่บอก ไปส่งมายเดี๋ยวนี้" "อืม ไปรอที่รถเลย" เขาบอกแล้วทำหน้านิ่งๆ เหมือนกำลังหงุดหงิด แต่ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจเขาหรอก "ขอเบอร์หน่อย" เขาพูดแล้วยื่นมือถือเครื่องหรูมาให้ระหว่างที่เราอยู่บนรถ มาถึงหน้าคอนโดฉันพอดี "ไม่ให้ ต่อไปนี้ก็เลิกยุ่งกับมายด้วย" ฉันบอกเขาแล้วหันหน้าหนี "ห้ามพี่ได้เหรอ อีกอย่างพี่เห็นเราแก้ผ้าแล้วนะ พี่เป็นผัวเราไปแล้วนิดนึง" "กรี๊ดด พี่โฟล์ค นั่นมันพี่จะปล้ำมาย! ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะพี่ทอร์!" ฉันร้องออกมาอย่างโมโห คนบ้าคนลามก! "ทำไมกลัวไอ้ทอร์รู้ ชอบมันเหรอ!" พี่โฟล์คถามขึ้นเหมือนกำลังไม่พอใจ "ชอบไม่ชอบก็เรื่องของมาย อีกอย่างพี่มีผู้หญิงเยอะแยะ ไม่ต้องมายุ่งกับมายก็ได้ เว้นมายไว้คนนึง" หงุดหงิดๆ ยิ่งคุยยิ่งหงุดหงิด "อยากให้พี่ไปหาคนอื่นจริงเหรอ" เขาเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ "แล้วแต่พี่เถอะ" "ผู้หญิงพูดว่าแล้วแต่แปลว่าไม่อยากให้ทำแบบนั้น" โอ๊ย! จะบ้าตาย นี่ฉันคุยกับคนบ้าอยู่เหรอ "สำหรับมาย แล้วแต่คือไม่สนใจจะทำอะไรก็ทำ!" ฉันพูดกรอกหูพี่โฟล์คแล้วสะบัดหน้าหนีอีกรอบ "เอามือถือมา" "หะ เห้ย!!" พี่โฟล์คดึงมือถือจากมือฉันไป จนฉันต้องเอื้อมมือข้ามตัวเขาไปแต่เอื้อมไม่ถึงหรอก แขนฉันมันสั้นกว่า "โอ๊ะๆ มายจะทำอะไรพี่อะ เอานมมาถูพี่ทำไม อยากเหรอเรา" "กรี๊ด ไอ้ทุเรศ!!!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more