4
1247 Words
เมื่อได้ยินคำพูดที่ตัดพ้อโชคชะตา และแผ่นหลังกว้างของภูเขามนุษย์ หลี่หวางชิงจึงย้อนถึงสิ่งที่พอจะจดจำได้
ร่างนางสั่นเทา กลัว ใช่ นางปฏิเสธไม่ได้เลย นี่คือแวบแรกที่สัมผัสได้ หลังจากความรู้สึกดังกล่าวถูกขจัดไป นางจึงดีดนิ้วดังเปาะ ตอนแรกนางนึกว่าจะมีเวลาเล่นสนุกในฐานะคุณหนูสี่สกุลหลี่นานกว่านี้สักนิด ทว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วกว่าเดิม วันนี้นางไม่เพียงจะได้พบถังมู่เหริน เจ้าบ้านถังน้อยที่เสเพลซึ่งเขายังจะเป็นเบี้ยให้นางได้ใช้ และนางยังได้เห็นหน้าบุรุษผู้นั้น ที่เป็นเป้าหมายสำคัญซึ่งนางจะต้องกำราบเขาในภายภาคหน้า หาไม่แล้ว ชาติใหม่ที่นางย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของหลี่หวางชิง คงต้องพบกับความวิบัติ และสิ้นใจลงอย่างรวดเร็ว!!
ความคิดในหัววิ่งวุ่นไปมา หลี่หวางชิงตั้งใจว่าจะพลิกโชคชะตาของตน และจ้านซานป๋อ แม่ทัพหนุ่มอนาคตไกลผู้นี้ ต้องอยู่ในกำมือนาง หากนางจะบีบเขาก็ตาย เมื่อคลายมือออกเขาก็จะมีลมหายใจสืบต่อไป!
เมื่อวาดฝันเช่นนั้นแล้ว หญิงสาวจึงหัวเราะกับตน ทั้งพยายามไม่ทำตัวให้เป็นที่สงสัย นางเพียงแต่สูดลมหายใจลึกๆ ทำทีชมนกชมไม้ ขณะเดียวกันก็คอยมองเสี้ยวหน้าของคนที่เป็นเจ้าของจวนแม่ทัพ เขาคือจ้านซานป๋อ เป็นรักแรกของหลี่หวางชิง โอ้...เมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น หัวใจของหลี่หวางชิงพลันหดเกร็ง!
จ้านซานป๋อ ผู้นี้หล่อเหลา เต็มไปด้วยความเย็นชาที่แผ่ขยายมาถึงนาง แต่ไหนแต่ไร หลี่หวางชิงแพ้คนหล่อที่ดิบเถื่อนเป็นทุน และเขาดูอายุไม่มากอย่างที่นางคิด อีกทั้งตอนนี้เป็นถึงแม่ทัพที่ฮ่องเต้ต้องเกรงใจถึงสามส่วน
วาบนั้น นางนึกย้อนถึงสิ่งที่รับรู้ ภาพต่างๆ ในคืนหายนะที่ร่างนอนนิ่งในโลงศพแล้วถูกหามออกไปทิ้งยังป่าช้า ทุกอย่างกำลังย้อนกลับมา และส่งผลให้ร่างกายแข็งทื่อ
หลี่หวางขิงแต่งเข้าสกุลจ้าน นั่งตำแหน่งจ้านฮูหยินได้ไม่ถึงครึ่งปี นางก็ถูกสารพัดข้อกล่าวหาจากคนชั่ว จวบจนถูกฝังทั้งเป็น พวกเขาต้องการให้นางตายแบบหนึ่งศพสองชีวิต เรื่องบัดซบนี้จะไม่เกิดขึ้น หากสามีนางในตอนนั้น ซึ่งก็คือจ้านซานป๋อ จะไม่ทิ้งนางเอาไว้ที่จวนทั้งที่นางกำลังป่วยหนัก จนไม่อาจลุกขึ้นมาปกป้องตนเอง
จู่ๆ หัวใจนางบีบรัด น้ำตาไหลนองหน้า ตั้งแต่โผล่เข้ามาในมิติจีนโบราณ นางรับรู้ได้ว่ามีความแค้นสุมอยู่ในอก แม้พยายามทำตัวเป็นปกติ ทว่าหลายครั้งร่างนี้ทำให้นางกระอักเลือด ร่างกายช่างเปราะบาง โดยเฉพาะเมื่อหวนนึกถึง ช่วงเวลาที่ถูกคนรุมกลั่นแกล้ง เจ็บปวดทั้งทางร่างกาย และหัวใจนั้นแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี
หลี่หวางชิงยืนแข็งค้างอยู่เช่นนั้น ดวงตานางจ้องเสี้ยวหน้าคมคายของแม่ทัพหนุ่ม กระทั่งเขาหันมาเห็นนาง!
“อี้เอ๋อร์... รีบกลับจวนไปก่อน”
เสียงเข้มๆ บอกกับสตรีที่เขายืนบังร่างเอาไว้ อีกฝ่ายคือ จ้านปี่อี้ ผู้เป็นน้องเล็กของเขา และเนื่องจากบิดาและอนุฉินมารดานางล้วนสิ้นชีพที่หมู่บ้านแปะก๊วย ศพของพวกเขาถูกหยามหมิ่น น้องสาวคนนี้เขาจึงเฝ้าทะนุถนอมเป็นพิเศษ ด้วยรู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้าน หาได้รักและเอ็นดูนางอย่างจริงใจ
“ไม่นะท่านพี่ วันนี้อย่างไรน้องก็ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง” นางหมายความถึงบุรุษที่นางตั้งใจแอบมาหาเขา เพื่อไกล่เกลี่ยเรื่องบัดซบที่เกิดขึ้น ทว่าพี่ใหญ่ของนางกลับตามมาเจอเสียก่อน!
“เหลวไหล เพียงเท่านี้เจ้ายังก่อเรื่องไม่พออีกหรือ”
ชายหนุ่มส่งเสียงดังกว่าเดิม กระนั้นยังดูออกว่าห่วงใยสตรีนางนี้มาก พอหลี่หวางชิงเห็นร่างบอบบาง นางพลันตกตะลึง แม้ตนจะเป็นหญิงงามเลอโฉมถึงขั้นล่มเมือง แต่คนที่อยู่ด้านหลังบุรุษมาดเข้ม กลับเป็นดรุณีน้อยที่ไม่อาจละสายตา นางช่างดูอ่อนเยาว์ อีกทั้งเต็มไปด้วยพลังแห่งความใสสด คือบุปผาที่กำลังจะผลิบานรับแสงอรุณยามเช้า ผิดแต่ขอบตาบวมช้ำ มีร่องรอยว่าผ่านการร้องไห้หนัก
“คุณหนูสี่!”
จ้านปี่อี้ ร้องเรียกหลี่หวางชิง และนางไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร ในหัวพยายามประมวลผลเร็วรีบ เกิดคำถามเต็มไปหมด หลี่หวางชิงกับจ้านปี่อี้ รู้จักกันเพียงใด สนิทสนมกันหรือไม่ ที่สำคัญเป็นมิตรหรือศัตรู
ความว่างเปล่าเกิดขึ้นในหัวของหลี่หวางชิง กระทั่งชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวมาเบื้องหน้า เขาบังร่างจ้านปี่อี้ไว้เสียมิด
“นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะมาที่นี่”
น้ำเสียงเขาเหตุใดถึงแฝงความกดดันท่าทางเผด็จการยิ่ง ยามนี้นางยังไม่ได้เป็นบ่าวในเรือนของเขา และหาใช่ญาติฝ่ายใด บุรุษเช่นนี้นางควรค้อมหัวหรือทำเอวอ้อนให้เขาหรือ
ฮึ จ้านซานป๋อ จงจำเอาไว้ หลี่หวางชิงนางนี้ ไม่ใช่คนอ่อนด้อย หรือเฝ้าแต่หลงรักท่าน ตั้งแต่แรกพบเหมือนในชาติก่อน!
“ศาลต้าฟู่ เป็นสถานที่เลื่องชื่อ และยังเปิดต้อนรับชาวบ้านให้มาไหว้พระขอพร อีกทั้งสวนหินไม่ได้ห้ามผู้ใดเดินเล่น เอ หรือว่าท่านแม่ทัพติดประกาศไว้เมื่อใด ข้าจะได้รีบถอยจากไปโดยเร็ว!”
“คุณหนูสี่ อย่าได้ยียวนพี่ใหญ่” จ้านปี่อี้พยายามไกล่เกลี่ย นางก้าวมาหาหลี่หวางชิง เมื่อทั้งคู่สัมผัสมือกัน นางก็เข้าใจทันทีว่าน้องสาวของบุรุษที่มีไอสังหารรุนแรง และใบหน้าแข็งค้างทั้งบึงตึงอยู่เป็นนิตย์ คือคุณหนูแสนน่ารักของสกุลจ้าน และเป็นเพื่อนรักของนาง
“คุณหนูเล็ก-น้องเล็ก”
คนถูกเรียกยิ้มหวานหยด ทว่าแววตายังเศร้าสร้อย
“เหตุใดจะมาที่นี่ ใยไม่ให้บ่าวส่งข่าวน้อง” จ้านปี่อี้ตัดพ้อ ก่อนมองไปทางพี่ชายของนาง แล้วยกมือทำท่าไล่ แต่ดวงตาคมกริบของจ้านซานป๋อจับจ้องหลี่หวางชิงไม่วางตา ราวกับเห็นว่านางเป็นปีศาจจิ้งจอก ที่แปลงร่างมาเพื่อควักหัวใจผู้อื่นกิน
“อี้เอ๋อร์ จะคบผู้ใด เจ้าควรตระหนักให้ดี โดยเฉพาะ...”
คำพูดของจ้านซานป๋อนับว่าหยามหมิ่นหลี่หวางชิงแล้ว แต่ยังไม่เท่าดวงตาคมกริบคู่นั้น ที่ประหนึ่งจะฟาดฟันเข้าใส่ร่างหลี่หวางชิงให้ขาดเป็นชิ้นๆ
ดวงตากลมโตถลึงมองจ้านซานป๋อ ชายผู้นี้เป็นต้นเหตุทำให้นางต้องโผล่ในโลกคู่ขนาน แล้วย้อนเวลากลับมาเพื่อชำระความกลับทุกคนที่ทำให้เกิดหายนะกับชีวิตหลี่หวางชิง !!
- Writer
