Gulat na gulat ako nang magising akong nakakadena at nasa isang madilim na selda. At ang malupit pa, andami kong kasama sa selda na mga preso at lahat sila nakatingin sakin.
"Sino kayo?" Tanong ko. Nakakapangilabot kasi ang mga tinging ipinupukol nila sakin.
"Hindi ba kami dapat ang magtanong sayo niyan? Sino ka ba? At bakit dito ka ipiniit kasama namin? Ano ba ang nagawa mong krimen?" Sunod-sunod na tanong ng matandang babae.
"Ako si Yohan Caleb!" Sagot ko. "Kaibigan ako ni Divan Pyrei!"
Tumawa ulit ang matanda. Nakakainis na ang pagtawa niya. "Ah. Kung ganoon, ipinatapon ka dito ng pamilya niya? Teka, ikaw ba ang pumatay sa kanya?"
Para akong nanlamig sa narinig ko. Ibig sabihin, totoo nga na wala na si Divan. Hindi lang iyon masamang panaginip. Nang inagaw kasi ni Alexar ang aking
