#11

1514 Words

อื้มมมม เมื่อถูกปลายลิ้นหยอกล้อที่ใบหูและริวหนวดที่ปะป่ายบนแก้มเนียน ยามเขาอ่อนโยนเธอก็อดเคลิบเคลิ้มไปด้วยไม่ได้ “ให้ผมเข้าไปได้เหรอยัง” เสียงกระซิบแทนที่เรียวลิ้นร้อนที่ทำให้เธอเคลิ้มจนลืมสิ้นความบาดหมางระหว่างกัน “ไม่!…ออกไปนะ ฉันไม่ต้องการคุณอีกแล้ว” มุมปากหยักภายใต้หนวดเครายกขึ้น ถ้าเป็นเมื่อสองเดือนก่อนเขาคงเจ็บจี๊ดที่ก้อนเนื้อด้านซ้ายแต่ตอนนี้เขาชักอยากเล่นเกมส์นี้ไปกับเธอจริงๆจังๆเสียแล้ว อื้มมมม เสียงร้องในคอเล็กดังออกมาและดังอย่างต่อเนื่อง เมื่อร่างกายนุ่มนิ่มถูกแทะโลมอย่างต่อเนื่อง น้ำใสไม่รู้ตัวว่าตัวเองบิดกายหลีกหนีหรือเข้าหา แต่ทุกจังหวะของเธอกำลังเร่งเร้าให้เรียวลิ้นและลมหายใจของเอ็ดเวิร์ดเร่งจังหวะในทุกสัมผัสที่มีต่อเธอมากขึ้นเรื่อย เสียงครางหอบหายใจดังกระชั้นเมื่อยอดเกสรของเนินเนื้ออวบอูมถูกหยอกล้อทั้งกวัดแก่วงด้วยปลายลิ้นไปมาไม่น้อยหน้ากันทั้งสองข้าง กระตุ้นความชุ่มฉ่ำกลางกลีบสาวไม่หยุดหย่อน ใบหน้าเข้มคร้ามรกครึ้มไปด้วยเคราหนวดไล่ลงต่ำ ลากปลายลิ้นชุ่มชื้นดื่มชิมรสชาติผิวสาว จุ๊บ จ๊วบ ทุกๆอณูพื้นผิวนุ่ม เรียวขาเล็กเปิดทางให้อย่างรู้งาน เธอพ่ายแพ้ต่อความต้องการของหัวใจและร่างกาย อาร์รรรร เสียงครางดังกลบเสียงลมหายใจ เมื่อปลายลิ้นหนาชำแระลากผ่านแยกกลีบสาว ปุ่มเนื้อ ผิวกลีบ อาร์รรรร ไม่ว่าลิ้นร้าย ลมหายใจร้อนระอุจะสัมผัสตรงไหนบริเวณนั้นก็สร้างความทรมานให้กับร่างสาวที่ต้องรับความซ่านเสียวจนอยากระเบิด เลือดในกายเดือดผล่านด้วยความกระสันต้องการเขา กรี๊ดดดด น้ำใสสั่นสะท้านเมื่อลิ้นหนาล้วงล้ำเข้าช่องสวาท เขาขับเคลื่อนลิ้นหนาในทันที สะโพกกลมถูกกระชับด้วยฝ่ามือใหญ่เมื่อเธอพยายามขยับหนีที่ไม่ใช่เพราะรังเกียจแต่เพราะความเสียวและเสียวจนร่างกายจะรับไหว “มะ...ไม่ไหว...” กรี๊ดดดดดดด เสียงกรีดร้องพร้อมร่างกายที่เกร็งกระตุกปลดปล่อยธารน้ำทิพย์ให้เอ็ดเวิร์ดได้ดื่มกินอย่างตะกละตะกลาม เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ร่างบางหอบจนร่างกายโยกไปมาเพียงเพราะเธอหายใจ ร่างกายชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อจากการถูกทำให้ซ่านเสียว เอ็ดเวิร์ดไม่รอช้าเมื่อดื่มกินความหวานจากกายสาวพึงพอใจแล้ว ก็ถึงเวลาที่เขาต้องปลดปล่อยบ้าง เพราะตอนนี้แก่นเนื้อความเป็นชายมันแทบจะแตกเพราะขยายพองจากความน่ารักน่าฟัดตรงหน้า พรึ่บ! อื้มมมม “โอ้วววว.....” อ้า อื้ม อ้า เฮ่อ อาร์รรร สะโพกสอบขยับในทันทีที่ล่วงล้ำเข้าสู่กายสาวจนร่างบางโยกไปตามจังหวะกระแทกไปมาบนเตียงนุ่ม ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเพราะต้องรับความซ่านเสียวที่วิ่งผล่านไปทั่วในร่างกาย เฮ่อ เฮ่อ พึ่บ พั่บ พึ่บ เสียงกระแทกยามเนินเนื้อจุดประสานสัมผัสกัน “เอ็ดเวิร์ด...อ้า...” เสียงเรียกที่น่าจะเป็นเสียงครางของเธอเสียมากกว่าสร้างรอยยิ้มบนใบหน้าเข้มคร้ามออกมาในยามถูกความซ่านเสียวจู่โจม ควับ! สะโพกสาวถูกขยับจัดท่าอย่างไม่ขาดตอนเมื่อใบหน้าเข้มคร้ามฝังสูดดมกลิ่นสาวรอบเรียวคอขาวที่แหงนเปิดทางให้กับจมูกโด่งและริมฝีปากหยักดูดดื่มกินเธอทุกๆที่ที่เขาต้องการ โอ้ววววว!!! เสียงครางเมื่อมาถึงเวลาการปลดปล่อยสายธารแห่งชีวิตที่พุ่งทะยานเข้าสู่ร่างสาวมากมายจนล้นทะลักตามแท่งร้อนออกมา เมื่อเขาถอดถอนเรือนกายออกมาร่องสาวนุ่มแน่น Zzzzzz น้ำใสที่ยังคงมีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกายมากมาย บวกกับการถูกฝังความเสียวนานนับหลายสิบนาที ทันทีที่การปลดปล่อยจุดสูงสุดครั้งที่สองเธอก็เข้าสู่นิทราไปโดยทันที พรึ่บ! เอ็ดเวิร์ดเข้าจุมพิตอย่างอ่อนโยนที่หน้าผากเนียนและห่มผ้าให้เธอก่อนที่จะผละออกมา เขาแต่งตัวอย่างรวดร็ว เขายืนมองใบหน้าหวานที่หลับอยู่สักพัก และก็เดินจากไป ผลั๊วะ กึก กัก กึก เอ็ดเวิร์ดเดินห่างออกจากประตูห้องไปยังลิฟท์อย่างไม่ลังเล เขาจะหยุดไม่ได้ กิ้ง เสียงลิฟท์ที่ถูกเรียกขึ้นมา ร่างสูงก้าวเข้าไปโดยทันที ไม่ง่ายที่จะหันหลังให้กับหัวใจของตัวเอง ต่อจากนี้ไปเขาจะกลายร่างเป็นแค่เงา Zzzzzzz อังเดรยืนมองร่างกำยำที่ทอดร่างนอนอยู่บนเปลข้าง สระน้ำ ลูกชายเพียงคนเดียวของเขา พรึ่บ! เฮ้ยยยย ดวงตาที่ปิดสนิทเปิดกว้างทันที แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มายืน เอ็ดเวิร์ดก็ถอนหายใจออกมา “...คงไม่ต้องพูดว่าถ้ายังนอนตรงนี้ต่อ ลูกอาจจะป่วยได้” “ผมไม่ใช่เด็ก...และนี่ครับ” เอ็ดเวิร์ดยกขวดวิสกี้ที่เขาดื่มก่อนจะนอน สิ่งที่ให้ความอบอุ่นกับร่างกายแทนผ้าห่ม “…จะจัดการกับปัญหาอย่างไรต่อไป” เอ็ดเวิร์ดทอดสายตามองออกไปไกลบนท้องฟ้ากับการถามอย่างจู่โจม อย่างกับเขาจะเจออะไรบนนั้น ‘ทางออก’ “ผมทิ้งเธอไม่ได้หรอกครับ...ถ้าเธอตายไปแล้วนั้นก็อีกเรื่อง” “แล้วมันจะแตกต่างยังไงในเมื่อผู้หญิงของลูกกำลังจะวิ่งไปหาความตาย...แล้วแม่น้ำของแกรู้เรื่องนี้มั้ย” อังเดรเป็นห่วงผู้หญิงที่เขาทำได้เพียงรักอยู่ข้างเดียว ภรรยาและหญิงผู้เป็นที่รักของพ่อทูนหัวลูกชายแท้ๆของเขาเอง “เรื่องคุณแม่น้ำ ท่านอดัมน่าจะจัดการได้ พวกท่านเข้าใจผมครับ...พ่อก็รู้ว่าผู้ชายสายเลือดนั้นเขาบูชาความรักและหญิงผู้เป็นที่รักของตน ให้ต้องเอาชีวิตแลกมาพวกเขาก็ไม่ลังเล...ช่วยไม่ได้นิครับ ในเมื่อพ่อให้คนเหล่านั้นเลี้ยงผมมา ตอนนี้ผมก็ไม่ต่างไปจากพวกเขา แม้รู้ทั้งรู้ว่าน้ำใสจะแตกต่างเพราะเธอเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาความตายนั้น...ตอนนี้ผมกำลังสืบอยู่ว่าเธอตั้งเวลานับถอยหลังให้กับชีวิตตัวเองทำไม” พรึ่บ! อังเดรทรุดนั่งลงข้างกายบุตรชาย “เอ็ดเวิร์ด...ฉันทำทุกอย่างเพื่อรักษาชีวิตแกไว้ แต่ตอนนี้แกกำลังจะเอาชีวิตไปทิ้งเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว ทั้งๆที่คนอย่างแกสามารถหาผู้หญิงอื่นได้มากมาย...ทำไมไม่ตัดใจเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา” เอ็ดเวิร์ดยิ้มและหันไปมองพ่อแท้ๆของตน “ผมตัดใจแน่ๆครับ ถ้าเธอตายไปแล้ว แต่ในเมื่อตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่ ผมก็จะไม่มีทางเลิกรักเธอเพราะเธอก็รักผมเช่นกัน...” เขาเข้าใจน้ำใสแล้ว สาเหตุที่เธอพยายามผลักใสเขาออกไปจากชีวิตเธอ แต่ถ้าเขาเข้าไปยืนเคียงข้างเธอและขอเดินไปกับเส้นทางนี้พร้อมๆกับเธอ เธอต้องไม่ยินยอมแน่ๆ แล้ว ผู้หญิงที่รักเขามากมายขนาดนี้เขาจะทิ้งเธอได้ลงคอเหรอ ในเมื่อแสดงความรักความช่วยเหลือไม่ได้ในแบบมิตร เขาก็ต้องแสดงความร้ายกาจแฝงความช่วยเหลืออย่างศัตรู แบบนี้คงเป็นทางออกเดียว ควับ! ตับตับ เอ็ดเวิร์ดลุกขึ้นยืนพร้อมตบไหล่อังเดร “พ่ออย่าห่วงเลยครับ ดูแลร่างกายตัวเองให้ดีและตั้งหน้าตั้งตารอวันแต่งงานของผมกับเธอ...ก็พอครับ” อังเดรหลี่ตามองตามร่างสูงของบุตรชายที่เดินห่างออกไปและเข้าไปด้านในจนลับสายตาของอังเดร “โรส” ฮานน่าเอ่ยเรียกเพื่อนสาว เมื่อเพื่อนยังนั่งนิ่งชิดริมขอบกระจกอย่างเหม่อลอยสายตาทอดมองไปด้านนอก ทั้งๆที่เธอเดินเข้ามาในห้องเวลานี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว “ฮานน่า นี่ฉันคิดถูกหรือผิดกันแน่...” น้ำใสเปรยออกมา แม้จะเบาแต่เพื่อนสาวที่พึ่งกลับมาก็ได้ยิน เธอเดินและทรุดนั่งข้างๆเพื่อน “ข้อมูลที่เราได้มามันก็ยังไม่ชัดเจน จากภาพวีดีโอผู้หญิงที่เธอบอกว่าเป็นพี่สาวฝาแฝดกับหลานสาวของเธอกำลังรอการช่วยเหลือจากเธออยู่...เป็นเรื่องที่เรายังต้องสืบและค้นหาพวกเธอให้เจอ แต่ฉันเชื่อนะว่านั่นคือกับดักที่ล่อให้เธอมาที่นี่ พวกมันไม่ทำอะไรสองคนนั้นแน่ๆ การตามหาความจริงและช่วยชีวิตมันคืองานของพวกเราไม่ใช่เหรอ” น้ำใสหันไปยิ้มกับฮานน่าทันที เธอไม่มีเพื่อน มีแต่ฮานน่าที่รู้จักกันมานานฮานน่าถือเป็นเพื่อนคนแรกของเธอ โชคดีจังที่เธอมีฮานน่า “ขอบใจนะ!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more