นางไพรยั่วสวาท

ตอนที่ 7

“แม่หมอ” สร้อยระย้าจับมือแม่หมอสาวที่อายุมากกว่าเธอหลายปี ทั้งที่ผัวถึงห้าคนด้วยกัน แต่ใบหน้ายังคงอ่อนเยาว์และรูปร่างก็ยังเป็นเหมือนสายน้อยวัยแรกรุ่นอยู่เลย “บอกฉันมาเถอะจ้ะ มีเรื่องร้ายแรงอะไรที่ฉันต้องรู้ ฉันจะได้คิดหาทางแก้ไข หรือหากว่ามันไม่ได้จริง ๆ จะได้เตรียมใจยอมรับ” แต่ถ้าถึงเวลานั้น มันคงจะต้องยากมากแน่ ๆ

“เธอสองคนเนี่ยนะ...คนหนึ่งก็ช่างสงสัย ช่างซักช่างถามราวกับเจ้าหนูจำไม ส่วนอีกคนถึงจะดูสดใสร่าเริง เหมือนคนมีความเชื่อมั่นในตัวเอง พูดกับคนอื่นว่าทำได้ แต่ตัวเองกลับเป็นคนคิดมาก ลึก ๆ เต็มไปด้วยความหวาดกลัวว่าเขาจะไม่ชอบ กลัวว่าทำไม่ได้ กลัวไปต่าง ๆ นานา เรื่องนี้แหละที่ทำให้ฉันหนักใจ”

สร้อยระย้าขบเม้มริมฝีปาก ด้วยว่าเธอรู้ตัวดี หน้าตาตนเองนั้นแค่พอดูได้ไม่ได้น่ารักอย่างน้องสาว รูปร่างก็เหมือนกัน อีกทั้งความเก่งก็ยังสู้น้องสาวไม่ได้ ทุกสิ่งอย่างนี้เธอไม่ได้คิดไปเอง แต่ได้ยินจากปากคนอื่นที่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เธอเสียใจหรอกนะ แต่ก็หลุดปากออกมาเป็นครั้งคราว มันยิ่งทำให้เธอขาดความมั่นใจ หากการไปหาคนที่จะมาเป็นผัวในครั้งนี้ทำได้ไม่สำเร็จอย่างที่คิดหวัง...

“เห็นไหมล่ะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอก็คิดมากแล้ว...เธอต้องคิดใหม่นะสร้อย ให้คิดว่าไม่ว่าอะไรก็ทำได้ ต่อให้สิ่งนั้นยากแค่ไหน ก็ให้คิดว่านั่นคือความท้าทายที่เธอสามารถผ่านมันไปได้ เธอมีดีพอนะสร้อย”

ใช่! แม่หมอบอกไว้ ไม่ว่าอะไรให้เธอคิดว่าทำได้ เธอมีดีพอ...สร้อยระย้าฮึดสู้

“มัน...เย็นแล้วด้วยนะจ๊ะ สร้อยแค่กลัวว่าถ้าคุณสองคนเอาสร้อยเป็นเมียที่นี่ แล้วเกิดพวกสัตว์ร้ายมากินน้ำที่นี่...มันคงจะขัดจังหวะความสุขของคุณทั้งสองคนนะสิจ๊ะ คุณสองคนคงจะไม่ชอบใจแน่ ๆ แต่ถ้าคุณไปเอาสร้อยเป็นเมียที่บ้าน...จะไม่มีใคร ไม่มีอะไรจะขัดขวางความสุขของคุณเลยจ้ะ”

เพื่อทำให้สองหนุ่มมั่นใจว่าพร้อมถูกหมาป่าขยี้ขยำ...สร้อยรีบโอบแขนกอดมาวิน สอดนิ้วเรียวจิกดึงเส้นผมสลับกับกดศีรษะทุยให้แนบชิดกับยอดอกอวบที่ถูกขบกัดดูดเม้มอย่างไม่คิดจะถนอม เธอหันหน้าไปหาวิลเลียมแล้วกดปากลงบนแก้มตอบก่อนจะถูกอีกฝ่ายจับปลายคางไว้ให้รับจูบที่บดเบียดลงมาจนเธอได้แต่หลุดเสียงกระอึกกระอักเพราะปากอิ่มถูกขบกัดเม้มดูดก่อนที่ลิ้นอุ่นชื้นจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก กวาดเคล้าไปจนถ้วนทั่วสลับกับกระหวัดกวัดเกี่ยวกับลิ้นของเธอ สะโพกอวบใหญ่ขยับส่ายเพราะเนินเนื้อสาวถูกนิ้วของวิลเลียมหยอกเย้าก็ยิ่งทำให้วาบหวามเสียวซ่านจนหลุดเสียงร้องครวญครางออกมา

“ใช่...ใช่จ้ะคุณพันไมล์ คุณธาดา” ฟองจันทร์รีบเสริมคำพูดพี่สาวทั้งที่ตัวเองก็เสียวซ่านจากฤทธิ์ปากของธาดาและมือของพันไมล์จนหายใจหายคอไม่ทันแล้ว แต่แม่หมอบอกไว้...ต้องเอาน้ำมันมหาเสน่ห์ที่ให้มาลูบไล้ผิวกาย ผัวจะได้ชื่นชอบและหลงใหลจนไม่คิดจากไปไหน แต่ตอนนี้น้ำมันที่ว่าเธอไม่ได้นำมาที่ลำธารแห่งนี้ด้วยนะสิ เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอกับคนที่จะมาเป็น...ผัว! เร็วขนาดนี้

“ฟองอยากจดจำเรื่องนี้ไปบอกเล่าให้ลูกฟังว่าตอนที่ตกเป็นเมียของคุณสองคนครั้งแรก...มันมีความสุขแค่ไหน แล้วก็อยากทำให้คุณสองคนมีความสุขมาก ๆ ด้วย แต่ถ้าถูกคุณสองคนจับทำเมียที่นี่...พี่สร้อยก็อยู่ ไหนจะเพื่อนคุณอีกตั้งสองคนที่จะได้ยินเสียง ได้เห็นคุณสองคนจับฟองทำเมีย...มันน่าอายนี่จ้ะ”

“มันก็จริงนะคุณพันไมล์...ฟองเป็นเมียเราสองคน ถ้าตอนเข้าได้เข้าเข็มแล้วมีใครหรืออะไรมาขัดขวาง ผมคงจะต้องเป็นบ้าแน่ ๆ แล้วผมก็ไม่อยากให้สองคนนั้นเห็นฟองมากไปกว่านี้ด้วย แค่ที่เห็นมา...ก็ไม่พอใจแล้ว หวง!”

“ผมก็หวงสร้อยเหมือนกันนะคุณวิลเลียม ไม่อยากให้ใครเห็นของเมียผมเหมือนกัน” มาวินพูดขึ้นมาบ้าง

มันก็จริง ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ไม่นานที่นี่ก็จะมืดค่ำจนมองอะไรไม่เห็น อีกอย่างในป่าจะต้องมีสัตว์ร้ายออกมาเพ่นพ่าน แล้วถ้าตอนที่กำลังจะเอาเมียแล้วถูกใครมาขัดขวาง ทำให้สวรรค์ล่มไม่เป็นท่า พันไมล์คิดว่าเขาคงจะต้องหงุดหงิดและเจ็บปวดมากแน่ ๆ แล้วเขาก็อยากเห็นเนินเนื้อของว่าที่เมียให้ชัด ๆ อยากลิ้มรสความหวานของว่าที่เมียให้ชุ่มฉ่ำใจ แล้วก็อยากรู้ด้วยว่าเสียงร้องอ้อนวอนของว่าที่เมียตอนถูกเขาที่เร่งเครื่องติดเทอร์โบบุกทะลุทะลวงร่องสวาทเต็มแรงที่มี มันจะเร้าใจสักแค่ไหนด้วย

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องรีบอาบน้ำใช่ไหมจ๊ะฟอง” ธาดาถามแต่ใบหน้าไม่ห่างจากอกอวบใหญ่ของฟองจันทร์เลย ไหนจะมือสากที่ลูบไล้เรียวขากลมกลึงพร้อมแยกสองขาออกกว้างเพื่อจะสัมผัสกับเนินเนื้อสาว

“ใช่จ้ะ รีบอาบ จะได้รีบกลับบ้านไปกินของดีกัน”

“ของดี! มีของดีอะไรที่จะมากไปกว่าสร้อยอีกเหรอ” มาวินยิ้มกว้าง ไม่คิดว่าป่าแห่งนี้จะมีของดีมากมาย ถ้าจะต้องจากไปเร็ว เขาเริ่มรู้สึกเสียดายแล้วสิ แต่ก่อนอื่นก็ต้องไปดูของดีที่สองสาวพี่น้องว่ามาก่อน ถ้าดีจริง...เขาค่อยคิดอีกทีว่าจะเอายังไง

“สำหรับสร้อยกับฟอง ก็ไม่นะจ๊ะ แต่กับพวกคุณ เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นของดีหรือเปล่า” สร้อยระย้าตอบไป

“ฉันอยากรู้แล้วสิ ของดีที่ฟองกับสร้อยพูดถึงมันคืออะไร ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเร่งอาบน้ำกันใช่ไหม แต่ว่านะฟอง...ไปอาบไกลจากพี่สาวเธอสักนิดได้ไหม ฉันไม่อยากเห็น อยากได้ยินเสียงของไอ้สองคนนั้น” ธาดาพูดพลางก้มลงมองเนินเนื้อสาวที่อู้...เขาหิวอยากชิมรสจะตายอยู่แล้ว

“ไม่ต้อง!” วิลเลียมและพันไมล์พูดพร้อม ๆ กัน

“อาบให้เสร็จที่นี่แหละ ถ้าไปที่อื่นจะไม่ได้อาบไม่ได้กลับบ้านของสร้อยกับฟอง” วิลเลียมพูดทั้งที่เขาอึดอัดกับเสื้อผ้าที่ตอนนี้มันเปียกชุ่มน้ำแล้วก็ความใหญ่ของเขาที่มันอยากจะลิ้มรสเส้นทางสวาทร้อนของแม่สาวบ้านป่าจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

มาวินได้แต่ทำใบหน้าเบื่อเซ็งแล้วยังจะบ่นงึมงำอีกด้วย แต่ก็กลับมายิ้มได้เมื่อสร้อยระย้ายิ้มหวานให้แล้วยังจะวางมือบนแก้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหวานใส

“พวกพี่ใจดีจังเลย ขอบคุณนะจ๊ะ”

แล้วทุกคนก็เร่งรีบจัดการตัวเองและกับคนที่จะมาเป็นคู่ของตนเองที่ต่างก็ช่วยกันอาบน้ำจนเสร็จสิ้น ก่อนจะเร่งรีบเดินทางกลับไปยังบ้านที่พักก่อนที่มันจะค่ำ