บทที่3 ใกล้ชิด ชิดใกล้
1151 Words
บทที่3
ใกล้ชิด ชิดใกล้
วันต่อมา
มิเกลลงจากห้องด้วยชุดเดรสสีขาวน่ารักสดใส เธอผูกโบสายหวานดูสวยสมวัยพี่ชายของเธอเปิดประตูห้องมายังต้องกลับเข้าไปในห้องเพื่อตบหน้าตัวเอง
เขาไม่ได้ฝัน
น้องสาวแค่แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ
ฉันเดินลงมาข้างล่างในมือกอดหนังสือไว้แนบอกแต่ทุกอย่างก็หล่นวูบเพราะเจ้าขุนไม่ได้มาคนเดียว
“มิเกลวันนี้ขอรบกวนหน่อยนะจ๊ะ” ลิลลี่ยิ้มหวานโบกไม้โบกมือจนมิเกลกำหนังสือไวแน่น
“อื้อ ตามสบายเถอะ”
“แต่งตัวสวยเชียวนะ”
มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอกอิหนูผี ฉันมองการแต่งตัวของลิลลี่แล้วรู้สึกว่าชุดที่เธอใส่อยู่ดูเบาไปเลย กระโปรงฟูฟ่องกว่าของฉันสองเท่า โบที่หัวจะใหญ่ไปไหนเดินหลงป่าไม่ต้องกลัวว่าจะหาไม่เจอเลย
“มาครับเด็กๆ พร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้วครับพี่มาร์ช”
มาร์ชเริ่มทำการติวให้เด็กๆ ทั้งสามคน เขาคอยมองน้องสาวตลอดเวลาเพราะจู่ๆ น้องสาวก็เกิดอาการบึ้งตึงไม่พูดไม่จาเอาแต่ก้มหน้าจดงานและส่งให้เขาตรวจ
“เจ้าขุนดูสิลิลลี่ทำถูกไหม”
เจ้าขุนรับสมุดของลิลลี่มาตรวจแต่เธอทำผิดหลายข้อผิดกับมิเกลที่ทำถูกทุกข้อแต่เจ้าขุนก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอนัก เหมือนเขาให้ความสำคัญกับลิลลี่มากกว่าเพียงเพราะว่าเธอเรียนไม่เก่งเหมือนคนอื่นจึงต้องช่วยตรวจดูบ่อยๆ
“ขอบใจนะเจ้าขุน เจ้าขุนดีกับเรามากๆ เลย”
อยากจะอ้วก มิเกลทำท่าอยากอาเจียนออกมาจนมาร์ชเริ่มสงสัยอาการแบบนี้ แววตาแบบนี้ น้องสาวต้องแอบชอบเพื่อนชายแน่นอน เขาไม่ได้เอ่ยแซวเพียงแต่คอยสังเกตพฤติกรรมของน้องสาวเฉยๆ
“เจ้าขุนช่วงนี้พี่ไม่เห็นเจ้านางเลยอย่าบอกว่ายังไม่เลิกติดซีรีส์อีกนะ”
“ยังครับ ช่วงนี้ติดเฉินเจ๋อหยวนหนักมาก”
“ก็ว่าอยู่ว่างๆ พามาทานข้าวที่บ้านพี่สิ มาคุยกับมิเกลบ้าง”
“ครับ” เจ้าขุนหันมายิ้มให้มิเกลแต่เธอเอาแต่ก้มหน้าจดงานจนกระทั่งงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม่ของลิลลี่จึงมารับลูกสาวกลับไป
มิเกลยืนมองอยู่หลังพุ่มไม้เห็นทั้งสองโบกไม้โบกมือร่ำลากันเห็นแล้วรู้สึกหมั่นไส้ไม่น้อย พอเจ้าขุนหันกลับมาเธอก็รีบหยิบสายยางมารดน้ำต้นไม้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“มิเกลฉันจะไปห้างเธอจะไปไหม”
“นะ นายชวนฉันเหรอเจ้าขุน” คนตัวเล็กหัวใจฟูขึ้นมาอีกครั้งเธอรีบปิดน้ำเช็ดไม้เช็ดมือก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมตัว
เจ้าขุนโทรเรียกรถมารับที่บ้านของมิเกลทั้งสองจึงมุ่งหน้ามายังห้างสรรพสินค้าระหว่างทางมิเกลก็ค่อยๆ ขยับไปทีละนิดเจ้าขุนจึงหันมามองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอเขาหันมาเธอก็ทำเป็นตื่นตาตื่นใจกับรถบนถนน
ห้างPJ
ทั้งสองเดินเข้ามายังร้านหนังสือเจ้าขุนจึงพาเธอมาเลือกหนังสือสำหรับติวในคราวหน้า
“เธอรู้ผลการสอบแล้วใช่ไหมมิเกล”
“อื้อ รู้แล้วล่ะ” ฉันเดินเคียงข้างเขาตลอดการเลือกหนังสือ
“ยินดีด้วยนะว่าที่คุณหมอมิเกล”
“ค่ะคุณหมอเจ้าขุน^^”
ฉันอยากจะกรี๊ดให้ห้างแตกซื้อหนังสือเสร็จเจ้าขุนก็พาฉันไปนั่งร้านคาเฟ่ เค้กสตรอว์เบอรี่ชิ้นใหญ่จึงถูกเขายกมาให้ฉัน
“ขอบใจนะอุตส่าห์พามา”
“พอดีเราจะเลี้ยงพี่มาร์ชน่ะแต่พี่มาร์ชบอกให้พาเธอมาเลี้ยงดีกว่าถือว่าเป็นการตอบแทนพอดีพี่มาร์ชนัดแฟนไว้น่ะ”
“อะ อ่าว”
“อีกอย่างวันนี้ฉันว่างด้วยติวนานๆ แล้วปวดหัวเลยอยากมาหาอะไรเย็นๆ”
ฉันนั่งเขี่ยครีมในจานที่แท้เขาก็ไม่ได้ตั้งใจอยากพาฉันมาแต่เป็นเพราะพี่มาร์ชบอกให้พามานี่เอง เฮ้ออ เศร้าจัง
“ไปดูหนังกันไหมมิเกล”
“ฮะ!” เดี๋ยวนะนี่มันเหมือนที่คิดไว้เลยไปดูหนังแล้วจับมือกันสุดท้ายก็จู่จุ๊บกัน กรี๊ดดดด
“มิเกล!”
“ฮะ!!” ฉันหันมามองอีกทีคนทั้งร้านคาเฟ่ก็มองหน้าฉันบ้างก็หัวเราะใส่
“เธอเหม่ออะไรฉันถามว่าจะไปดูหนังไหมหรือจะกลับบ้าน”
“ปะ ไปสิฉันกำลังอยากดูหนังอยู่พอดีเลย^^”
เจ้าขุนเดินมาที่จุดขายตั๋วเขาหันไปมองมิเกลที่กำลังยืนยิ้มให้โปสเตอร์หนังเรื่องธี่หยดเขาจึงหันไปซื้อตั๋วหนังเรื่องนี้สองที่โดยไม่ได้ถามมิเกลก่อนว่าเธออยากดูเรื่องอะไร
ด้านมิเกลเธอยืนยิ้มให้เจ้าขุนจนกระทั่งถึงเวลาเจ้าขุนก็พาเธอเข้ามานั่งทั้งน้ำและป๊อปคอร์นเขาส่งให้เธอทั้งหมดเธอจึงรับมันมาพร้อมรอยยิ้ม
เพียงแค่หนังเริ่มฉายมิเกลก็หน้าถอดสีเธอไม่ชอบหนังผีที่สำคัญเธอคิดว่าเขาจะเลือกหนังรักวัยทีน เธอจึงเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายยิ่งเวลาเสียงตื่นระทึก เจ้าขุนหันมามองเห็นคนข้างๆ หลับตาปี๋ก็เกิดอยากแกล้งจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หวังจะทำเสียงแฮร่ให้เธอตกใจกลับกลายเป็นว่าถูกคนตัวเล็กคว้าคอเสื้อดึงรั้งเข้าหาตัวจนใบหน้าของทั้งสองแนบชิดกัน
ว้ายผีมา!!!
มิเกลตะโกนลั่นจนคนรอบข้างหันมามองเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าของเจ้าขุนอยู่ตรงหน้าภาพจินตนาการจึงลอยเข้ามาในหัวเธออีกครั้ง เธอหวังให้เขาช้อนคางเธอเชิดขึ้นเพื่อประกบจูบริมฝีปาก
จ๊วบ!
“อื๊ออ! เจ้าขุน ถุ้ยย!!”
แก้วน้ำเย็นๆ ถูกเจ้าขุนหยิบมาแนบปากที่เผยออยู่ เขาอยากจะหัวเราะแต่ก็กลัวเธออายจึงรีบหันกลับมาดูหนังต่อ
“หนังบ้าอะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นน่าสนุกเลย”
“ก็เธอเอาแต่เหม่อ ไม่มีสติแบบนี้จะเป็นคุณหมอได้ยังไงมิเกล เห็นเธอยืนยิ้มให้โปสเตอร์หนังฉันก็คิดว่าเธออยากดูเรื่องนี้ ถึงเธอไม่ชอบก็ต้องอดทนฉันเสียเงินซื้อตั๋วมาแล้วเพราะฉะนั้น ดู ให้ จบ!”
ก็เพราะนายนั่นแหละเจ้าขุนที่ทำให้ฉันเหม่อลอยแบบนี้ ฉันหันกลับมามองหน้าจอแต่เห็นหน้าผีแล้วมันสะอิดสะเอียนจนทนไม่ไหวจึงหลับตาลงและทุกอย่างก็ดับวูบไป
ฉันหลับ!!
-----------------------------
ยัยมิเกลจะได้ผู้กับเขาไหมน้อออ
- Writer
