บทที่4 เจียมตัว
1085 Words
บทที่4
เจียมตัว
ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนหนังจบแล้วเจ้าขุนกำลังคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ฉันจึงเดินออกมาเงียบๆ พร้อมกับเขา ไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมา ดูท่าจะเป็นนักเรียนนานาชาติหรือว่าเจ้าขุนมีแฟนเป็นเด็กต่างโรงเรียน
“นี่เพื่อนเราชื่อมิเกล”
“เราชื่อคริสนะ เจ้าขุนดีใจอะวันนี้ได้เจอกันอีก นายจะไปไหนต่อไหม”
“ว่าจะไปส่งมิเกลที่บ้านอะ คริสจะไปไหนต่อหรือเปล่า”
“เราไปส่งมิเกลด้วยก็ได้จะได้ไปเที่ยวกันนะๆ”
“มิเกลกลับกันเถอะ มิเกล!”
ฉันได้ยินแต่แค่รู้สึกหน้าชาจนตอบไม่ได้ฉันพยักหน้าจากนั้นก็เดินคอตกออกมาขึ้นรถ ระหว่างทางทั้งสองคนนั่งคุยกันกะหนุงกะหนิงฉันกลายเป็นคนไม่มีบทบาทอะไรเลยอยากร้องไห้ก็ต้องฮึบไว้ ฮึบเข้าไว้มิเกล
“มิเกล มิเกลถึงบ้านเธอแล้ว!!”
“อ้าวเหรอ! อืมๆ บายจ้ะ”
“คริสเราไปเที่ยวสวนน้ำกันไหม” เจ้าขุนหันไปถามสาวข้างกายขณะที่มิเกลเดินลงจากรถ
ปึ้ง!
“ไปตายซะ!!”
ฉันตะโกนลั่นหลังจากปิดประตูแล้ว ไอ้บ้าฮือออ ฉันหันกลับเข้าบ้านด้วยอาการหมดแรง ฉันอกหัก อกหักทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ขึ้นห้องได้ฉันก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนเปิดเพลงเจียมตัวปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาช้าๆ
ฉันมีก็แค่ใจ จะสู้อะไรกับเขา
เดี๋ยวใครจะว่าเอา ว่าคิดอะไรเกินตัว
ฉันไม่ดีพอที่จะเป็น เป็นได้เหมือนดั่งเธอหวัง
ฉันไม่ต้องการให้รักเธอพัง ชีวิตยังอีกตั้งไกล
ฉันไม่ดี ฉันโง่จะตาย วันนี้เธออาจทนไหว
ฉันไม่ดี ฉันเซ่อจะตาย ไปรักคนอื่นดีกว่า..
“ฮึก ฮึก!”
วันต่อมา
ฉันเดินลงมาจากห้องด้วยอาการตาบวมเมื่อคืนฉันนอนร้องไห้อยู่คนเดียวยิ่งเจ้าขุนลงรูปคู่กับผู้หญิงคนนั้นพร้อมแคปชั่นที่ทำเอาทั้งโซเชียลสั่นสะเทือน
ไม่ถนัดพิเศษใส่ไข่ ถนัดพิเศษใส่ใจมากกว่า
ฉันยอมแล้วค่ะรักกันให้ตายไปเลย
“ไงเมื่อวานเที่ยวกับเจ้าขุนสนุกไหม”
ฉันเงยหน้ามองพี่ชายตัวดีจนพี่ชายฉันชะงักแล้วมองฉันตาปริบๆ เอาอะไรมาสนุกดูสภาพหน้าฉันก่อนเนอะ
“ชีวิตวัยรุ่นพี่ผ่านมาแล้วมิเกล”
“ค่ะ”
“ตั้งใจเรียนปิดเทอมพี่จะพาไปเที่ยว”
“หนูอยากนอนอ่านหนังสืออยู่บ้านไม่อยากไปไหนทั้งนั้น พี่มาร์ชถ้าเป็นไปได้พี่อย่าพาเจ้าขุนมาติวที่นี่อีกนะคะ”
“โอเค พี่ขอโทษนะพี่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ช่างมันเถอะ”
ถึงเวลาที่ฉันต้องมาอยู่โลกแห่งความจริง เดือนสุดท้ายของการเรียนมอปลายวันนี้ข่าวการเปิดตัวแฟนของเจ้าขุนมีแต่คนพูดกันหนาหู จนทำให้ฉันต้องใส่หูฟังแล้วเปิดเพลงดังๆ กลบเสียงภายนอก
“มึงกูรู้ว่ามึงไม่ไหวแต่ถ้ามึงห่อเหี่ยวแบบนี้กูก็หม่นหมองไปด้วย” ซอลดึงหูฟังออกแต่มิเกลแย่งกลับมา
“กูไม่อยากได้ยินชื่อเขาอีก”
“แต่มึงต้องเจอหน้ากันทุกวัน ที่สำคัญเสือกสอบติดที่เดียวกันอีกมึงคิดเหรอว่าจะไม่เจอกันอะ ความบ้าผู้ชายเป็นเหตุสังเกตได้”
“อีซอล!”
“เออๆ กูไม่ได้อยากซ้ำเติมหรอกเอาเป็นว่ากูเข้าใจมึงนะเพื่อนรักกกก”
บ้านหมอศิลา
ทันทีที่เจ้าขุนและเจ้านางลงจากรถของหมอศิลาเจ้านางก็รีบวิ่งไปรายงานพฤติกรรมของพี่ชายให้ผู้เป็นแม่ได้รับรู้หมอศิลาเลยเข้าไปช่วยซ้ำเติมลูกชายอีกนิดหน่อย
“แม่คะวันนี้คุยโทรศัพท์กันทั้งวันเลยค่ะ”
“บนรถก็คุย” หมอศิลารายงานอีกเสียง
“ไร้สาระ แม่ครับแต่การเรียนผมไม่ได้แย่ลงเลยนะ”
“ผลสอบยังไม่ออกแกอย่าพึ่งมั่นใจไปเลยเจ้าขุน”
“ใช่ค่ะคุณพ่อ ถ้าไม่ตั้งใจเรียนแบบนี้นะไปเลี้ยงควายโน่น ว้ายยยย คุณพ่อออออช่วยหนูด้วยยยยย”
เจ้าขุนหิ้วปีกน้องสาวออกไปโยนไว้หน้าบ้านคนตัวเล็กกระฟัดกระเฟียดเดินกระทืบเท้ากลับเข้ามาในบ้านด้วยความโมโห
“เอาเถอะลูกโตแล้วนะคะคุณหมอ ทำอย่างกับคุณหมอไม่เคยมีแฟนอย่าให้เจ้าขาต้องเล่าวีรกรรมให้ลูกๆ ฟังล่ะ”
เจ้าขุนยักคิ้วให้พ่อตัวเองอย่างผู้ชนะเขามีคุณแม่เป็นแบล็กให้แล้ว ต่อให้มีแฟนแต่ไม่เสียการเรียนแม่เขาก็ไม่มีทางว่า เขาเปิดเฟซบุ๊กเพื่อดูความเคลื่อนไหวก็เจอแต่โพสต์ของมิเกลที่แชร์เพลงเศร้าไว้เต็มหน้าฟีด
“พี่มาร์ชบอกว่าให้หนูไปดูพี่มิเกลบ้างช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี พี่มิเกลเป็นอะไรเหรอพี่” เจ้านางเดินกอดอกเข้ามาหาพี่ชายตัวดีถึงในห้อง
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“พี่เรียนอยู่ห้องเดียวกันแต่ไม่รู้เรื่องเลยเนี่ยนะ หรือว่าพี่มิเกลจะอกหักโดนแฟนบอกเลิก ถึงพี่มิเกลจะดูเซ่อๆ โก๊ะๆ รั่วๆ แต่พี่มิเกลเป็นคนดีมากนะ”
“อืม”
“หนูจะไปบ้านพี่มิเกลแล้วพี่จะไปไหม”
“ไม่ไป”
“คุยโทรศัพท์กันให้ตายไปเลยค่ะ แล้วรบกวนบอกพี่โก๋เพื่อนพี่ด้วยนะว่าไม่ต้องมาจีบหนู ไปขัดเบ้าหน้าให้ได้ครึ่งของเฉินเจ๋อหยวนแล้วค่อยมาคุยกัน”
“ยัยเด็กนี่แรดจัง ไปไหนก็ไปเลยไปพี่จะคุยกับแฟน”
“ชิ! ไปก็ได้”
เจ้านางปั่นจักรยานมาจอดหน้าประตูบ้านมิเกลเธอ หยิบไอแพดรุ่นใหม่ล่าสุดเข้ามาด้วย วันนี้คุณอาทั้งสองไม่อยู่พี่มาร์ชอยู่เวรเธอจึงรับหน้าที่มาอยู่เป็นเพื่อนมิเกลเอง ปกติแล้วห้องนอนของเธอไม่เคยมีใครเข้าไปเพราะเธอปกปิดความลับเอาไว้แม้แต่พ่อแม่และพี่ชายก็ไม่มีใครกล้ายุ่งนอกจากได้รับอนุญาตแล้วเท่านั้นถึงจะเข้าไปในห้องของเธอได้
“พี่มิเกล เจ้านางขอขึ้นไปนะคะ”
--------------------------------------
สงสารลูกสาวสงสัยต้องพึ่งเจ้านางแล้วล่ะงานนี้
- Writer
