ตอนที่ 7 แฟนระยะทดลอง
1483 Words
ตอนที่ 7
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ยินสิ่งที่ทิศใต้ถาม ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน เปลือกตาสีอ่อนปิดลงก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
เสือยังไงก็เป็นเสือ ถ้อยคำหวานละมุนที่เขาพูดออกมาเป็นเพียงสิ่งลวงเท่านั้น เธอต้องห้ามหลงกลเป็นเด็ดขาด
“พี่จะเอายังไงกับหนูคะ”
“หือ พี่เอาหนูได้ด้วยเหรอครับ”
ทิศใต้แกล้งพูดติดตลก เลยโดนฟาดเข้าที่แขนแรง ๆ สองสามที
“โอ๊ย พี่ขับรถอยู่นะ”
“ใครใช้ให้พี่พูดน่าเกลียดแบบนั้นล่ะ”
“หึหึ แล้วหนูหมายความว่ายังไง”
“พี่จะเอายังไงกับหนู ต้องให้หนูทำยังไง พี่ถึงจะเลิกยุ่งกับหนู”
ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มร้ายโดยที่อีกคนไม่สามารถเห็นได้ ทิศใต้ยื่นข้อเสนอด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
“พี่ได้ยินมาว่าหนูคบใครไม่เคยเกินสองเดือน”
“แล้ว?”
“ถ้าพี่ทำให้หนูคบกับพี่ได้ไม่เกินสองเดือน พี่จะเลิกยุ่งกับหนูเอง”
“โอเค ถ้ามันทำให้พี่เลิกวุ่นวายกับหนูสักที รับรองพี่ทนหนูได้ไม่เกินเดือนด้วยซ้ำ หนูแรดนะคะอย่าลืม”
“พี่ก็เป็นเสือนะครับ แถมเป็นเสือที่ชอบกินหนูแรดด้วย”
เมื่อทั้งคู่มาถึงร้านกาแฟ ทิศใต้จึงเดินเข้าไปคุยกับเพื่อนเล็กน้อยก่อนจะรีบออกมารอชูครีมยังที่จอดรถ
เขายืนยันว่าจะไปส่งชูครีม หญิงสาวเองก็ไม่อยากขัดอะไร ปฏิเสธไปก็เปล่าประโยชน์เพราะเท่าที่รู้จักทิศใต้มา เขาน่ะเอาแต่ใจจะตายไป
“เดี๋ยวเราไปเที่ยวที่ไหนกันดีครับ”
ทิศใต้ถามขึ้นขณะขับรถกลับโฮมสเตย์ ชูครีมถึงกับต้องทวนคำถามซ้ำ เธอไปนัดเขาตอนไหนกัน
“เที่ยว?”
“ใช่ไง คุณแฟนจะพาพี่ทิศใต้ไปเที่ยวที่ไหนดีครับ”
“ไม่มี หนูต้องเฝ้าโฮมสเตย์ และอย่าเรียกคุณแฟนอีก ฟังแล้ว
ขนลุก”
ไม่พูดเปล่า ชูครีมยังทำท่าขนลุกใส่อีก
“ใจร้าย”
เป็นอันว่าไม่มีใครได้ออกไปเที่ยวเพราะชูครีมต้องเฝ้าโฮมสเตย์
ทิศใต้เลยย้ายตัวเองลงมาเฝ้าเธอด้วย
“พี่เลิกนั่งมองหน้าหนูได้มั้ย”
“ไม่ได้หรอก แฟนสวย”
“เหอะ”
ทำเป็นรำคาญแต่เอาเข้าจริงแก้มใสนั่นก็แอบแดงเหมือนกัน รอยยิ้มและดวงตาของทิศใต้นี่อันตรายอย่างที่เขาว่าจริง ๆ
“สวัสดีค่ะ พอดีไฟในห้องมันกะพริบช่วยไปดูให้หน่อยได้มั้ยคะ”
แขกผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาแจ้งแต่สายตาพวกเธอกลับมองไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อที่กำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์แทนบุคคลที่ควรสนทนาด้วย
“ลูกค้าห้องหมายเลขอะไรคะ”
“หล่อ”
“เนอะ ผู้ชายอะไร หล่อบาดใจ น่ากินไปทั้งตัว”
ชูครีมมองลูกค้าสาวสองคนสลับกับทิศใต้ด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก แต่ครู่เดียวแววตาเธอก็กลับมาเป็นมิตรดังเดิมด้วยจิตวิญญาณของคนทำงานบริการ ซึ่งหญิงสาวท่องไว้เสมอว่าลูกค้าคือพระเจ้า แต่ถ้า
พระเจ้าหาเรื่องก็พร้อมบวกเสมอ
“เอ่อ คุณลูกค้าคะ”
“งื้อ ดูต้นแขนสิ แน่นน่ากัด”
‘ฉันกัดได้คนเดียวย่ะ เสียใจด้วยนะพวกหล่อนหมดสิทธิแล้ว’
ชูครีมคิดในใจ
“ลูกค้าคะ ลูกค้าอยู่ห้องหมายเลขอะไรคะ?”
ชูครีมเพิ่มเสียงแต่ยังคงความสุภาพไว้
“อ๋อ ห้อง 509 ค่ะ”
“ได้ค่ะ เนื่องจากตอนนี้ช่างไม่ว่าง ลูกค้ารอสักครู่นะคะ”
“ค่ะ รออยู่ตรงนี้นาน ๆ ก็ได้”
“ใช่ นานแค่ไหนก็รอได้ ถ้าได้มองคนหล่อแบบนี้”
ชูครีมลอบถอนหายใจกับอาการของลูกค้าสาว เธอหันมองทิศใต้อย่างพิจารณาว่าเป็นไปตามที่พวกเธอคลั่งไคล้กันรึเปล่า
“ไม่เห็นหล่อตรงไหน”
เธอพึมพำออกมาเป็นจังหวะเดียวกับที่ทิศใต้เงยหน้าขึ้นหลังเล่นเกมจบ เขาฉีกยิ้มกว้างให้ชูครีมก่อนจะต้องขมวดคิ้วเมื่อโดนค้อนกลับมา
“คุณลูกค้านั่งรอก่อนได้นะคะ”
ทิศใต้หันมองลูกค้าพลางส่งยิ้มสุภาพให้ เท่านั้นแหละ ลูกค้าสาวแทบลมจับกับความหล่อตรงหน้า
ผู้ชายอะไรใช้ความหล่อได้สิ้นเปลืองเสียจริง
“ลูกค้าเขาจะเอาอะไรเหรอ”
“หลอดไฟเสียแต่ต้องรอช่าง”
“เดี๋ยวพี่ไปซ่อมให้”
ทิศใต้เสนอตัว ซึ่งนั่นทำให้สองสาวหูผึ่ง
“แต่พี่ไม่ใช่ช่าง กลัวลูกค้าจะ...”
“ได้ค่ะ เร็ว ๆ เลยค่ะ ไปซ่อมกันเลย”
ทิศใต้โดนสองสาวลากมายังห้องของพวกเธอแบบงง ๆ แต่ด้วยความที่ส่วนสูงชายหนุ่มเกือบ 190 เซนติเมตรเลยทำให้การเปลี่ยนหลอดไฟไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเขาเลย
“หนูครับ หยิบหลอดไฟให้พี่หน่อย”
“ตรงไหนคะ ตรงไหน”
ลูกค้าสาวทั้งสองคนรีบถามอย่างกระตือรือร้นแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อทิศใต้พูดประโยคถัดมา
“ขอโทษครับ พี่บอกแฟนพี่น่ะครับ”
ชูครีมยกยิ้ม ไม่รู้เธอสะใจหรือภูมิใจกันแน่ที่ได้ยินทิศใต้พูดอย่างนั้นออกไป
“หนูครับ หาเจอไหม”
“อืม ๆ แป๊บหนึ่ง”
ชูครีมทำทีพยักหน้าส่ง ๆ และก้มลงหาหลอดไฟในกล่อง พอเจอก็เอาไปยื่นให้เขา
ทิศใต้ยิ้มรับก่อนจะโน้มตัวหอมแก้มเธอเร็ว ๆ
“ขอบคุณครับ”
ชูครีมยืนตัวแข็งทื่อ เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งกะทันหัน ร่างกายที่เคยอุ่นกลับเย็นเฉียบราวกับโดนแช่แข็งไว้
“งื้อ เขาน่ารักกันจังเลย”
“ใช่ ขอยาดมให้ฉันหน่อย อิจฉาจนจะเป็นลม”
หลังจากซ่อมหลอดไฟเสร็จ สติชูครีมก็ยังไม่กลับเข้าร่าง ขนาดมือเธอโดนทิศใต้จับอยู่ก็ยังไม่รู้ตัวเลย
“เมื่อกี้หนูแอบหึงพี่ใช่มั้ย”
ทิศใต้ถามขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และคำถามนั้นทำให้ชูครีมได้สติขึ้นมา
“เปล่าสักหน่อย ใครหึง ไม่มี้”
“หึหึ ปกติพี่ไม่ชอบคนขี้หึง”
“...”
“แต่สำหรับหนูแรดของพี่ หึงเถอะ พี่ชอบ”
ให้ตายเถอะ แค่ยิ้มหัวใจเธอก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว นี่เขายังมาพูดจาแบบนี้อีก
เขาอยากให้เธอแดดิ้นตายไปเลยหรือยังไงกัน
“ไร้สาระ หนูไปรับแขกแล้ว”
ทิศใต้อมยิ้ม ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าหนูแรดของเขากำลังเขินแต่ทำดุกลบเกลื่อน
น่ารักจริง ๆ เลยเชียว แฟนใครเนี่ย
“สวัสดีค่ะ ลูกค้าได้จองห้องมารึเปล่าคะ”
ชูครีมเอ่ยถามลูกค้าผู้ชายที่กำลังยืนก้ม ๆ เงย ๆ อยู่บริเวณเคาน์เตอร์
“ห้องพักจองมาครับ แต่ไม่ทราบว่าจองเพิ่มได้รึเปล่าครับ”
ทิศใต้เดินเข้ามายืนด้านหลังชูครีมด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก ก่อนจ้องผู้ชายคนนั้นเขม็งแต่มันกลับไม่รู้ตัว เอาแต่ยิ้มให้
หนูแรดของเขาไม่เลิก
“ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าจะจองเพิ่มกี่ห้องครับ”
“หัวใจน้องมีกี่ห้อง พี่จองหมดเลยครับ”
ชูครีมยิ้มเจื่อน ไม่คิดว่าจะโดนลูกค้าจีบตรง ๆ แบบนี้
“ขอโทษด้วยนะครับ หัวใจเมียผมคงไม่ว่างแล้วเพราะเธอมีผมเต็มทุกห้อง และถ้าใครคิดจะมายุ่งละก็...”
“พี่ใต้”
ชูครีมหันไปเอ็ดทิศใต้ก่อนจะส่งยิ้มให้ลูกค้าชายคนนั้นที่ตอนนี้ยืนช็อกไปแล้ว
“ตกลงลูกค้าจะจองเพิ่มกี่ห้องดีคะ”
“ไม่แล้วครับ ไม่จองแล้ว”
เขารีบปฏิเสธ เห็นสายตาเชือดเฉือนของทิศใต้แบบนั้น ใครจะกล้าเล่นต่อ
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นลูกค้าแจ้งชื่อได้เลยค่ะ”
ลูกค้าชายคนนั้นแจ้งและกรอกแบบฟอร์มด้วยความเร่งรีบ เพราะเริ่มรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ยังไงชอบกล
“เรียบร้อยค่ะ มีปัญหาอะไรแจ้งได้ตลอดเลยนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นเดินลับตาไป ทิศใต้ก็จับชูครีมหันหน้ามาทางตนเอง
“หนูไปยิ้มให้มันทำไม”
“พี่บ้าปะ หนูทำงานบริการก็ต้องยิ้มสิ”
“แต่มันคิดจะจีบหนู”
ชูครีมถอนหายใจเฮือกใหญ่ หญิงสาวเลิกสนใจทิศใต้และหันไปทำงานต่อ
“เออ จะยิ้มให้ใครก็ยิ้มไปเลย พี่มันไม่มีความหมายนี่ เป็นแฟนก็เป็นแค่แฟนระยะทดลอง”
“นี่งอน?”
“ชิ”
คนหล่อไม่ตอบคำถามแล้วสะบัดหน้าเดินออกไป แต่ไม่ถึงสิบวินาทีเขาก็กลับมานั่งที่เดิม
“หายงอนแล้ว?”
“ไม่ แต่ต้องมาเฝ้า เดี๋ยวมีคนมาจีบหนูแรดของพี่อีก”
- Writer
