Chapter 3
1193 Words
ผมหิ้วของพร้อมกระเป๋าเดินตามพิชชาไปเงียบๆ อดยิ้มไม่ได้แหะ เหมือนเด็กน้อยจะหึงผมยังไงไม่รู้อ่ะเมื่อกี้ หรือว่าผมคิดไปเองมั่ง หลังจากที่ผมปฏิเสธจินนี่ไปผมก็ตามเด็กน้อยมาแต่เธอไม่ยอมพูดอะไรกับผมซ้ำยังทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่ผมอีก หึ!! จริงๆผมกับจินนี่เรารู้จักกันเพราะเรียนมหาลัยเดียวกันนะ เธอบอกจะมาเรียนต่อโทที่นี่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แต่เวลาผมมาที่นี่เธอก็ชอบมาชวนผมไปนั่นไปนี่ ผมก็ไปบ้างเพื่อไม่ให้เสียมารยาทนั้นหละ จริงๆผมเปิดโรงแรมไว้แล้วแหละจ่ายเงินพร้อมผมแค่ลองใจพิชชาเฉยๆว่าจะทำยังไงถ้าผมจะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น แล้วก็อย่างที่เห็นแหละ หึ! แต่ผมกับจินนี่เราไม่เคยมีอะไรกันเกินเลยนะ กับผู้หญิงคนอื่นก็มีบ้างตามประสาผู้ชายแหละ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่นาแต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่เจ้าตัวเกลียดผมอย่างกับอะไรเนี้ยสิ หลังจากที่ผมมาทำงานกับอาแบร์ผมก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก งานยุ่งๆนั้นแหละ แล้วก็ถูกพ่อจับตามองตลอดเวลากระดิกตัวยาก
แอ๊ดดดดดดดด
พิชชาเปิดประตูเข้าไปก็เดินไปนั่งลงตรงโซฟากอดอกมองหน้าผมนิ่ง
"พี่ธามไปนอนห้องโน่นแล้วกัน"
ผมพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะวางของที่อาแบร์รี่ฝากให้พิชชา ไปวางให้ไว้ที่โต๊ะ แล้วก็เอาของตัวเองไปเก็บไว้ในห้องที่พิชชาชี้เมื่อกี้ หืม น่าอยู่แหะ ผมวางของเสร็จก็เดินออกๆไปข้างนอกทันที ไว้ค่อยมาจัดแล้วกันนะ
"พี่ธามจะไปไหน"
เด็กน้อยมองหน้าผมด้วยท่าทางไม่พอใจที่เห็นผมทำเหมือนจะออกไปข้างนอก
"พี่หิวข้าวพี่จะไปหาอะไรทาน พิชชาจะไปกับพี่ไหมถ้าไม่ไปพี่จะไปทานกับจะ"
"ไป!"
ผมพูดยังไม่ทันจบพิชชาก็รีบตอบรับแล้ววิ่งออกไปรอด้านนอกทันที ผมส่ายหน้าเบาๆกับความเอาแต่ใจตัวเองของพิชชา บางทีผมก็ตามอารมณ์คุณเธอไม่ค่อยทันหรอก เห้อออ
ผมเดินตามหลังใกล้ๆกับพิชชา เด็กน้อยมองซ้ายมองขวาคงกำลังเลือกร้านอยู่แหละ พิชชาชอบทานอาหารไทย ผมว่าคงมองหาร้านอาหารไทยแหละเพราะผ่านมามีแต่อาหารที่มีแต่แป้ง พิชชาไม่ชอบทานเท่าไหร่
" พี่ธามทานอาหารไทยกันนะ "
นั้นไงผมเก่งไหมล่ะ ผมเดินตามเด็กน้อยเข้าไปในร้าน ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับพิชชา สักพักพนักงานก็เข้ามารับออเดอร์ ผมกับพิชชาต่างฝ่ายต่างมองเมนูตรงหน้าของตัวเอง
"อ่าวธามบังเอิญจังเลย"
ผมเงยหน้าไปมองตามเสียงก่อนจะเจอกับจินนี่ที่ยิ้มหวานส่งมาให้ผมอยู่ก่อนแล้ว
"อ่าวไหนว่าจะทำกับข้าวทานเองที่ห้องไงเลยไม่ได้ชวน"
ผมทักทายออกไปตามมารยาท หันไปมองเด็กน้อยตรงหน้าตอนนี้กอดอกทำหน้าบึ้งตึงใส่ผม เป็นอะไรอีกละ เห้อออ
"งั้นจินนี่ขอทานข้าวด้วยคนนะ น้องพิชชาคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ"
ผมมองหน้าพิชชาแล้วยักไหล่ ตามใจคุณเธอเลยจ้า ถ้าอยากให้นั่งก็นั่งไม่อยากให้นั่งผมก็ไม่ซีเรียส บอกแล้วยังไงผมก็แคร์น้องมันอ่ะ
"อยากนั่งก็นั่งสิคะ เชิญ!.พี่ธามมานั่งตรงนี้สิคะพี่เขาจะได้นั่งสะดวกๆ"
ประโยคหลังนี่กระแทกเสียงสุดๆ ผมขยับไปนั่งตรงกลางทันที คือตอนแรกจินนี่เขาจะนั่งกับผมนะ แต่เพื่อความสบายใจน้องมันผมเลยขยับมานั่งตรงกลาง
"บังเอิญจังนะคะ บังเอิญที่พี่จินนี่ตรงเข้ามาในร้านเลยอ่ะ บังเอิ้นบังเอิญแหนะ"
" นั้นนะสิคะพี่ก็ว่าอะไรจะบังเอิญขนาดนั้น พี่หิวข้าวพอดีเลยแวะเข้ามานะ พี่อยากทานอาหารไทยพอดี"
"ใจตรงกันเลยเนาะ นี่ถ้าไม่บอกพิชชานึกว่าพี่เดินตามนะเนี่ย"
พิชชาเหมือนจะกระแหนะกระแหนจินนี่ ส่วนจินนี่โดนแบบนั้นก็ทำหน้าเหมือนจะไม่ค่อยชอบใจ คือผมไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ผมรีบห้ามทับก่อนสองคนนี้จะตีกันซะก่อน
" พิชชา จินนี่สั่งอาหารเถอะครับ ผมหิว"
ผมแทรกออกไปก่อนที่สองคนนี้จะตีฝีปากกันอีก พิชชาถอนหายใจอย่างเซงๆมองเมนูแล้วเริ่มสั่งอาหารทันที
"เอาต้มยำกุ้งน้ำใส แล้วก็ปลาราดพริก ผัดผักด้วยค่ะ"
พิชชาสั่งรัวๆก็ของโปรดน้องมันนะ ผมเห็นจินนี่หัวเราะขำๆ
" ธามทานแกงเขียวหวานดีกว่านะคะ ธามแพ้กุ้งนี่เนาะคงทานต้มยำกุ้งไม่ได้"
ทำไมผมถึงรู้สึกว่าผู้หญิงสองคนนี้เปิดศึกกันเนี้ย
"ธามทานแกงเขียวหวานดีกว่านะคะ ธามแพ้กุ้งนี่เนาะคงทานต้มยำกุ้งไม่ได้"
ยัยป้านั้นมองมาทางฉันส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างคิดว่าตัวเองเหนือกว่าฉัน เหอะ จะบอกว่าตัวเองรู้จักกับอิตาพี่ธามดีกว่าฉันงั้นเหรอ หยามกันเกินไปแล้วจ๊ะยัยป้า
"พี่จินนี่รู้ได้ไงคะเนี่ยว่าพี่ธามแพ้กุ้ง"
ฉันมองหน้ายัยป้านั้นยิ้มๆ ยัยป้านั่นทำหน้ามั่นใจในตัวเองสุดๆ
"ปกติเวลาไปทานข้าวด้วยกันธามไม่เคยสั่งต้มยำกุ้งแล้วเวลาที่คนอื่นสั่งมาธามก็ไม่เคยแตะ น้องพิชชาคงไม่เคยสังเกตสินะคะเลยไม่รู้"
ฉันหันไปมองหน้าพี่ธามที่ตอนนี้นั่งหน้าซีดอยู่ข้างๆฉัน หึหึ นั่งเงียบเชียวนะ ฉันหันกลับไปมองยัยป้านั้นก่อนจะเท้าคางมองหน้าหล่อนยิ้มๆ
" พิชชาไม่ค่อยสังเกตหรอกคะ แต่พิชชาอยากจะให้พี่จินนี่รู้ไว้อย่างหนึ่งนะคะ พี่ธามทานกะทิไม่ได้นะคะ เวลาทานเข้าไปแล้วพี่ธามจะอาหารเป็นพิษทันที เพราะฉะนั้นที่พี่ธามไม่ทานต้มยำกุ้งเพราะพวกพี่คงจะสั่งน้ำข้นมาแน่ๆเลยใช่ไหมคะ พี่เขาคงไม่แน่ใจว่าใส่นมหรือกะทินะคะ พิชชาจึงตัดปัญหาโดยการสั่งต้มยำกุ้งมาแบบน้ำใส แค่นี้พี่ธามก็ทานได้แล้วค่ะ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้พี่จินนี่จะสั่งแกงเขียวหวานนี่นา ว้า สงสัยเราต้องทานด้วยกันสองคนแล้วละค่ะ เพราะพี่ธามคงจะ... ทานไม่ได้ ใช่ไหมคะพี่ธามขา "
- Writer
