Headstrong​ รักวุ่นๆของคุณหนูจอมเอาแต่ใจ​

Chapter 4

หลังจากสั่งอาหารเสร็จผมก็นั่งทานเงียบๆดูสองสาวเปิดศึกกันย่อมๆ ไม่น่ามาเจอกันเลยย เห้อ

"ธามค่ะทานนี่นะคะจินนี่ตักให้"

"เอ่อออออ"

ผมกำลังจะบอกไปว่าคือทานไปเถอะผมทานเองได้พิชชาก็ทำท่าทางเบ้ปากมองไปทางจินนี่

"ไม่เอาสิค่ะพี่จินนี่ อย่าตักเนื้อให้พี่ธามเยอะสิค่ะพี่เขาชอบท้องอืดทานเยอะไม่ได้หรอก พี่ธามทานปลาดีกว่าโน๊ะ "

ผมยิ้มขำๆกับท่าทางของพิชชา อาการน้องมันนี่เหมือนหึงผมสุดๆอ่ะผมควรดีใจใช่ไหม พิชชาเป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ แล้วก็ปากแข็งมาก ถามอะไรตรงๆไม่มีทางได้คำตอบหรอกถ้าน้องมันไม่อยากจะบอกอ่ะนะ

" พอแล้วครับทั้งคู่คือผมอิ่มแล้ว"

ผมบอกออกไปแบบนั้นแล้วก็เก็บช้อนซ้อมทันที ไม่ไหวสองคนนี้ตักให้ผมจนอิ่มแปร้ไปหมดละ อีกอย่างทานเยอะไม่ได้ผมชอบท้องอืดนะ พิชชารู้จักผมดีก็รู้จักกันตั้งแต่ตัวเล็กๆนี่เนาะ

"ธามไปไหนต่อคะจินนี่ว่างขอไปเที่ยวด้วยคนสิค่ะ"

ผมทำหน้าลำบากใจเล็กน้อยเพราะสาวน้อยตรงหน้าเริ่มหน้างออีกแล้ว

"พี่ธามกลับบ้านสิค่ะของยังไม่ได้เก็บเลยนะ"

พิชชาหน้างอง่ำลุกขึ้นมาดึงแขนผมให้ออกไปข้างนอก ผมเดินตามอย่างว่าง่ายแล้วเดินไปชำระเงินหน้าเคาเตอร์ จินนี่ทำหน้าบึ้งเดินตามออกมา

" วันนี้ธามไปก่อนแล้วกันนะจินนี่ ของเต็มห้องเลยยังไม่ได้จัดเลย"

จินนี่ส่งยิ้มหวานมาให้ผม

" ไม่เป็นไรค่ะพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะคะ พิชชามีเรียนใช่มั้ยหละ งั้นพี่ขอยืมตัวธามสักวันนะจ๊ะ "

ผมปวดแขนมากๆอ่ะตอนนี้ก็แม่คุณหงุดหงิดอะไรไม่รู้บีบแขนผมแน่นจนเจ็บไปหมดแล้วเนี้ย ผมดึงแขนออกจากการเกาะกุมของพิชชา เจ้าตัวเห็นดังนั้นรีบมองผมตาขวางทันที ผมรีบไปจับมือน้องมันไว้ทันที แม่งเอ้ย ผมแค่อยากจะเปลี่ยนเป็นเดินจับมือเฉยๆเอง ทำหน้างอไปได้

" ไปกันค่ะพิชชา อากาศเย็นแล้วเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก "

สาวน้อยเหมือนจะยิ้มออกมาได้นิดหน่อย เดินจับมือผมนำออกไปทันที เดินไปเรื่อยๆแต่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านแหะ

"จะไปไหนคะเนี้ย "

ผมถามออกไป สาวน้อยมองซ้ายมองขวาก่อนจะลากผมไปยังซุปเปอร์แห่งหนึ่ง

"ซื้อของสดค่ะ พิชชาจะทำกับข้าวตอนเย็น"

ผมอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป

"ขอฝากท้องด้วยนะ "

"อยากกินก็กินสิ ชิ ถือตะกร้าแล้วเดินตามมา เร็วๆด้วย!!!"

พูดอย่างเกรี้ยวกราดสุดๆแล้วสะบัดหน้าเดินไปทันที เห้ออออ เดาอารมณ์ไม่ถูกจริงให้ตายสิ

"วันนี้พิชชาจะทำอะไรทานคะ"

ผมถามออกไปเดินตามเด็กน้อยที่หยิบนั้นจับนี่ มองซ้ายมองขวาตั้งใจสุดๆ

" สปาเกตตี้ค่ะ"

" ไม่เอาชีสด้วยเหรอคะ? "

ผมมองด้วยความสงสัยเพราะพิชชาเดินผ่านไปเลย ปกติเวลาไปทานข้างนอกน้องมันจะใส่ไปด้วยอ่ะนะ

"เอาไปทำไม"

พิชชาทำหน้านิ่งๆมองมาทางผม

" ก็พิชชาชอบทานปกติต้องใส่ตลอด"

ผมได้ยินเสียงของพิชชาถอนหายใจออกมา

"ก็พี่ธามไม่ชอบกินจะใส่ทำไม ขี้เกียจทำหลายรอบ ทำไมพี่ธามพูดมากจังห๊ะ เดินตามเงียบๆมันจะขาดอากาศหายใจตายหรือไง? "

ผมหัวเราะขำๆก่อนจะเดินตามอย่างเงียบๆ ไม่ถามอะไรอีก เดี๋ยวเจ๊แกจะโมโหยิ่งกว่าเดิมแล้วผมจะอดกินของอร่อย

"ตอนเช้าอยากกินอะไรไหมพี่ธาม"

สาวน้อยหันหน้ามามองหน้าผม ผมทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะทำหน้ายิ้มๆ

" เอาข้าวต้มก็ได้ค่ะพิชชาต้องไปเรียนนี่เนาะ"

พิชชาทำหน้าคิดอะไรเล็กน้อยแล้วก็ทองหน้าผมนิ่ง

"พรุ่งนี้พี่ธามจะไปไหน?"

"ก็จินนี่จะชวน พะ เอ่อออ ไม่ไปก็ได้คร้าบบบ แหะๆ"

ผมกำลังจะบอกว่าพรุ่งนี้จินนี่จะชวนผมไปซื้อของแต่ดูจากสายตาของเจ๊แกแล้วนั้น ผมไม่ไปดีกว่า

" พรุ่งนี้พิชชามีเรียนเช้าถึงแค่สิบโมง พี่ธามต้องรอพิชชาอยู่ที่ห้องห้ามไปไหน เข้าใจไหม"

ผมพยักหน้ารัวๆ อย่าไปขัดใจเค้าเลยเน้อ

" คร้าบบบ แม่"

" ชิ!"

@บ้านพักพิชชา

"พิชชาพี่เอาของใส่ไว้ในตู้เย็นนะครับ"

ผมหิ้วของพะรุงพะรังเดินเข้ามาในตัวบ้านก็ตรงไปห้องครัวก่อนเป็นอันดับแรก เก็บของทุกอย่างใส่ในตู้เย็นเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาตรงโซฟาข้างนอก เจอกับพิชชาที่กำลังชงชาร้อนๆอยู่

" อ่ะ อากาศมันเย็นดื่มชาก่อนแล้วกัน"

ผมอมยิ้มเล็กๆแล้วยื่นมือไปรับชามาจากมือของพิชชา เด็กน้อยเชิดหน้าใส่ผม แต่แก้มนี่แดงอย่างกับลูกตำลึง ผมดึงตัวพิชชาโอบรอบเอวของเธอไว้

"พิชชาครับ"

"อะ อะไร?"

เด็กน้อยเงยหน้ามองผมเล็กน้อย ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ กระซิบข้างๆหู

" ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงพี่รึเปล่าครับ"