Headstrong​ รักวุ่นๆของคุณหนูจอมเอาแต่ใจ​

Chapter 5

"ไม่เจอกันนานเลย คิดถึงพี่รึเปล่าครับ "

ฉันช็อคกับคำพูดของพี่ธามสุดๆ ทำหน้าไม่ถูกเลยบ้าจริง ใครจะไปคิดถึงกันเล่าคนบ้า ชอบดุ ชอบข่มขู่ใครมันจะไปคิดถึงกัน

"ปล่อยนะ ปล่อยพิชชาเดี๋ยวนี้นะพี่ธาม!!!"

ฉันดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของพี่เขา ตอนนี้ฉันรู้สึกได้เลยว่าใบหน้าของฉันมันร้อนผ่าว ทั้งๆที่อากาศค่อนข้างจะหนาวสุดๆ สงสัยว่าฉันจะมีไข้แน่ๆ

"ยังไม่ตอบพี่เลยนะ "

ฉันหันหน้าเข้าไปหาพี่เขาแล้วทำการประทุษร้ายทันทีด้วยการตีเขาแรงๆจนเขาปัดป้องพัลวัน

" โอ๊ยๆ พี่เจ็บนะพิชชา"

เขาร้องโวยวายมือก็ปัดป้องจากการทุบตีของฉัน ฉันสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของเขาทันที

"สมน้ำหน้ามาถามอะไรไร้สาระ พิชชาจะไปอาบน้ำแล้ว!!! "

พูดจบฉันก็วิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนทันที หลังจากปิดประตูเสร็จฉันก็เอามือมาจับแก้มตัวเอง ทำไมร้อนๆนะ หรือว่าฮิสเตอร์จะแรงไปนะ ก่อนเข้ามาฉันแอบเห็นอิตาพี่ธามอมยิ้มด้วย น่าตีสุดๆ ทำไมต้องยิ้มด้วย ชิ!!!! อย่าคิดๆๆๆ หยุดๆๆๆๆ ฉันเกลียดขี้หน้าเขาจะตาย ใช่ๆๆๆ ฉันสะบัดหน้าไล่ความคิดไร้สาระออกไปแล้วก็วิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

30นาทีต่อมา..

.

ฉันนอนแช่น้ำอุ่นเพลินไปหน่อยนะแต่ว่าสบายตัวสุดๆ ฉันพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแล้วเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำทันที ฉันเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าแล้วก็หยิบชุดออกมาดึงผ้าเช็ดตัวลงกำลังจะใส่เสื้อ

แอ๊ดดดดดดดด

"พิชชาครับเพื่อนมาหะ เห้ยยยย"

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด"

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายทีผมซึ่งนั่งอยู่ตรงโซฟาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเปิดประตูทันที ก่อนจะเจอกับเพื่อนต่างชาติของพิชชา คือผมจำได้นะ

"พิชชาอยู่ไหมคะ"

เธอถามผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมก็ตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มไปให้

"อยู่ครับ เดี๋ยวผมไปตามให้"

ผมผายมือเชิญเพื่อนพิชชาไปนั่งเล่นรอตรงโซฟาจากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องนอนของน้องมันนะ

แกร๊ก

ประตูไม่ได้ล็อคแหะผมก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไปทันที

" พิชชาครับเพื่อนมาหะ เห้ยยยย"

"กริ๊ดดดดดดดดดด"

ผมทำหน้าอึ้งตาตั้งค้างอยู่ตรงหน้าประตูภาพที่เห็นคือพิชชากำลังจะใส่เสื้อผ้าแล้วคือไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆปิดอยู่ เชี่ยยย ทำไมนมใหญ่จังวะ ขาวววว เห้ยยยย นี่ผมคิดอะไรอยู่วะเนี้ย ผมรีบหันหน้าหนีปิดประตูห้องนอนของน้องมันทันที ไม่น่าไปเสียมารยาทเปิดประตูเลยจริงๆ แล้วน้องมันจะยอมมองหน้าผมมั้ยเนี้ย

"พิชชาเสร็จยังครับ"

ผมตะโกนเข้าไปในห้องถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แม่งเอ้ยภาพมันยังติดตาอยู่เลยแม่ง สวยชิบหาย ขาว ใหญ่มาก เห้ยยยย ผมสะบัดหน้าไล่ความคิดที่อกุศลออกไปทันที ไม่ได้ๆ น้องยังเด็กโว๊ยยยย มึงหยุดคิดเลยนะ ห้ามคิดๆๆๆๆๆ

"พะ พี่ธาม มะ มีอะไรคะ "

เด็กน้อยตะโกนออกมาจากในห้องด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ใจเต้นแรงสุดๆ

"เพื่อนมาหาค่ะ รออยู่ข้างนอก"

เสียงข้างในเงียบไปสักพัก ก่อนจะเปิดประตูออกมาแล้ววิ่งออกไปทันที ผมมองตามได้แต่ส่ายหน้าหัวเราะขำๆ สงสัยจะเขิน

"เชลีนว่าไงมาหาพิชชามีอะไรหรือเปล่า?"

ผมเดินออกมาตรงโซฟาด้านนอกก็เห็นพิชชานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ผมไปนั่งใกล้ๆแถวนั้นแหละก็อยากได้ยินว่าเขาคุยอะไรกันนี่นา

"เย็นนี้วันเกิดจอนนี่ เขาให้ฉันมาชวนเธอไปปาร์ตี้กันที่ผับJD สะดวกไปหรือเปล่า? "

พิชชาพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ เหลือบสายตามองมาทางผมก่อนจะหลบตา หน้าน้องมันยังแดงๆอยู่เลยนะสงสัยจะยังอายๆผมอยู่

"สะดวกสิแล้วเจอกันกี่โมงหละ"

หืมมมนัดกันไปผับเหรอ? เหมือนจะไปวันเกิดเพื่อนหละมั่งผมก็ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

" สองทุ่มตรงชั้นสามโซน VIP "

"ได้สิไม่มีปัญหา งั้นสองทุ่มเจอกันนะ "

เพื่อนพิชชาที่ชื่อเชลีนมองมาทางผมยิ้มๆ

"งั้นฉันไม่ต้องมารับแกเนาะวันนี้อ่ะ ให้แฟนแกไปส่งแล้วกัน"

น้องเชลีนมองมาทางผมยิ้มๆ มองผมสลับกับพิชชาจนสาวน้อยของผมหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

"ไม่ใช่แฟนซะหน่อย "

เชลีนทำหน้างงๆ

" อ่าวเหรอนึกว่าแฟนกันซะอีกเห็นอยู่ด้วยกัน "

ผมมองไปทางเด็กน้อยที่ตอนนี้ทำหน้าตาเลิกลั่นกำลังจะปฏิเสธผมก็เลยตะโกนแทรกเข้าไปซะก่อน

"พี่กับพิชชาตอนนี้ยังไม่ใช่แฟนกันครับ แต่อนาคตไม่แน่ "