Her karanlık gecenin sabahı aydınlığa çıkardı. Güneş bulutların ardına sığınsa bile aydınlığı kötülüklerin üzerini açmaya yeterli olurdu. Tüm çalışmalar bittiğinde ve itfaiye ekipleri son verdiğinde şefleri deli gibi sağa sola dolanan adamın yanına geldi. “İçeride ceset bulunmuyor. Dükkan boşmuş” dediğinde rahatlama tüm iliklerini esir almıştı. Ama en büyük soru işareti Nar neredeydi?
Veysel tanıdığı adamların yanına geldiğinde şefim sözleri ile elini başına vurdu.
“Tabi ya, usta arada arka kapıdan çıkıp sanayinin içindeki büfeden sigara falan alır. Biz çıkarken biten paketini çöpe atıyordu.”
Feyyaz başına yapılan pansumandan sonra öylece abilerinin yanında beklerken duydukları ile göz devirmeden edemedi. Homurdanır gibi “Bu şimdi mi söylenir?” dediğinde keskin bir şekilde bakan
