The Ignorant Spy

Chapter 8

Kabanata 8: "Ang Bagong Hamon sa Pusong Matapang"

“Kapag umibig ka, handa ka bang ipaglaban ito kahit na ano’ng mangyari?”

Pagkatapos ng tagumpay ng kanilang nakaraang misyon, unti-unting bumabalik sa normal ang buhay sa loob ng NCIA. Ngunit para kay Gia at Alex, wala nang bumalik sa dati. Mas naging malinaw ang koneksyon sa pagitan nila. Ngunit ang tanong: handa ba sila harapin ang mga bagong hamon na dala ng kanilang nararamdaman?

Sa unang pagkakataon, tila nag-iba ang atmosphere sa pagitan nina Gia at Alex. Hindi man ito sinasabi ng diretso ng dalawa, ramdam ng buong team ang kakaibang init sa pagitan ng kanilang team leader at ng kanilang tapat na detective. Ang mga palihim na sulyap, mga tahimik na usapan sa hallway, at mga pagngiti na tila may ibig ipakahulugan. Kaya’t hindi na rin nakapagtataka nang magsimulang magtanong ang ilang kasamahan.

“Uy, Gia, parang blooming ka yata ngayon ha,” pagbibiro ni Jenny habang sabay silang nagka-kape sa pantry.

Nagulat si Gia sa biglang tanong ni Jenny, pero sinubukan niyang itago ang kanyang ngiti. “Wala, noh. Stress nga ako sa trabaho.”

“Talaga? Eh bakit parang iba ang ngiti mo kapag si Sir Alex ang kasama mo?” patuloy ni Jenny, na may halong kilig sa boses.

Pilit na pinipigilan ni Gia ang kanyang tawa. “Ano ka ba, Jen! Trabaho lang ‘to.”

Ngunit kahit anong deny ni Gia, ramdam niyang may katotohanan sa sinasabi ni Jenny. Hindi na rin niya maitanggi sa kanyang sarili na unti-unti nang lumalalim ang kanyang nararamdaman para kay Alex. At sa bawat araw na magkasama sila, mas lalo siyang nahuhulog sa karisma ng kanyang boss.

Ngunit ang kanilang unti-unting pagsisimula ng personal na relasyon ay tila sinusubok ng bagong hamon. Isang umaga, dumating ang isang urgent mission briefing. May isang malaking grupo ng mga international arms dealer na kumikilos sa bansa, at ang NCIA ang itinalaga upang matugunan ito.

“May impormasyon tayong natanggap na may malaking shipment ng mga armas na darating sa pier sa susunod na tatlong araw,” paliwanag ni Alex sa buong team. “Kailangan nating makuha ang mga taong nasa likod nito bago pa man makarating sa mga kamay ng sindikato.”

Kahit seryoso ang kalagayan, hindi maiwasan ni Gia na mapansin ang tension sa paligid. Alam niyang malaking operasyon ito, at marami ang maaaring mangyari. Habang iniisa-isa ni Alex ang mga detalye ng plano, naramdaman niyang kailangan niyang mag-step up at patunayan ang sarili, hindi lang bilang isang agent kundi bilang isang tao.

Matapos ang briefing, nilapitan siya ni Alex. “Gia, ikaw ang magiging lead sa surveillance team. Kailangan kong malaman ang bawat kilos ng grupo bago tayo sumugod. Kayang-kaya mo ‘yan?”

Tumango si Gia, puno ng determinasyon. “Oo, Sir. Gagawin ko ang lahat para mapagtagumpayan natin ito.”

Ngumiti si Alex, ngunit may halong pag-aalala. “Ingat ka, Gia. Alam kong matapang ka, pero kailangan mong magdoble-ingat. Hindi ito magiging madali.”

“Alam ko, Alex. Huwag kang mag-alala, alam ko kung anong ginagawa ko,” sagot ni Gia, na may halong tiwala sa sarili.

Dumating ang araw ng operasyon. Abala ang buong team sa kani-kanilang posisyon. Si Gia at ang kanyang surveillance team ay nakapuwesto sa isang abandoned building na may malapit na view sa pier. Dala ang kanilang mga high-powered binoculars at mga communication devices, sinimulan nilang i-monitor ang bawat galaw ng mga tauhan ng arms dealer.

“Team, mag-ingat kayo. Mukhang mas maraming tao sila kaysa sa inaasahan natin,” sabi ni Gia sa kanyang earpiece habang patuloy siyang nagmamasid.

Sa kanilang pag-o-obserba, nakita ni Gia ang isang pamilyar na mukha. Si Marco del Rosario, ang kilalang lider ng isang sindikato sa lungsod. Hindi niya akalaing makikita niya ito rito. “Si Marco del Rosario… nandito siya,” bulong niya sa earpiece. “Alert the team, Alex. This is bigger than we thought.”

Narinig ni Gia ang pagbuntong-hininga ni Alex sa kabilang linya. “Copy that. Mag-iingat kayo diyan, Gia. Mukhang mas komplikado ito kaysa inaasahan natin.”

Habang patuloy ang kanilang pagmamatyag, isang bagay ang nagbago sa kalagayan. Ang mga armas na dapat sana’y ilalabas sa mga container vans ay sinimulan nang ilipat. Nagdududa si Gia. “Bakit parang minamadali nila ang lahat?” tanong niya sa kanyang team.

At hindi nga nagtagal, nagkaroon ng putukan. “Ambush! Ambush!” sigaw ni Gia. “Team, fall back! Repeat, fall back!”

Sa gitna ng kaguluhan, naramdaman ni Gia ang takot, ngunit hindi ito dahil sa panganib ng misyon. Takot siya na may masamang mangyari kay Alex. “Alex, nasaan ka?!” sigaw niya sa radio.

“Gia, okay lang ako. Focus ka sa team mo! We need to secure our position,” sagot ni Alex, na naririnig niyang nasa kalagitnaan ng putukan.

Habang nagpapatuloy ang sagupaan, tumulong si Gia na protektahan ang kanilang posisyon. Nagsimula na ring dumating ang backup team. Kitang-kita ni Gia ang dedikasyon ni Alex sa kanyang trabaho, at ramdam niyang ang damdaming ito ang magdadala sa kanila sa tagumpay.

Nang matapos ang operasyon, maraming sugatan, ngunit walang matinding napinsala. Tagumpay ang kanilang mission at naaresto si Marco del Rosario kasama ang ilan pa nitong tauhan. Ngunit higit pa sa tagumpay na ito, may isang bagay na mas nagmarka sa puso ni Gia—ang pakiramdam na wala siyang ibang gusto kundi protektahan si Alex.

Pagbalik nila sa headquarters, kitang-kita ang tuwa sa mukha ng buong team. “Magaling, team! Mission accomplished,” sabi ni Alex. Ngunit bago pa man siya makapagsalita pa, nilapitan siya ni Gia at bigla siyang niyakap.

“Akala ko… akala ko may mangyayari na sa’yo,” bulong ni Gia, ramdam ang init ng kanyang yakap.

Nagulat si Alex, ngunit ngumiti rin ito at yinakap si Gia pabalik. “Hindi ko hahayaan ‘yun mangyari, Gia. At hindi rin kita pababayaan.”

Matapos ang lahat ng nangyari, nagkaroon ng pagkakataon sina Gia at Alex na mag-usap nang sarilinan. Nasa rooftop sila ng headquarters, tahimik na nagmumuni-muni sa mga nangyari.

“Gia, alam kong matapang ka. Pero hindi ko rin maitanggi na natatakot akong mawala ka sa tabi ko,” sabi ni Alex habang nakatingin sa mga bituin.

Tumango si Gia, na may ngiti sa kanyang labi. “Hindi ko rin alam kung paano nangyari ‘to, pero alam kong hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko, Alex.”

At sa gabing iyon, sa ilalim ng mga bituin, nagkaroon ng pagkakataong magkatotoo ang mga nararamdaman nila. Higit pa sa pagiging magkasamahan, sila na ngayon ay magkasama sa laban ng buhay at pag-ibig.