The Ignorant Spy

Kabanata 1: "Ang Kapalpakan ni Gia" Catchy Title: "Ang Kapalpakan ni Gia: Paano Magkamali sa Tamang Paraan" "Kapag ang isang simpleng pagkakamali ay naging daan sa mundo ng mga lihim at panganib." Sa mataong lungsod ng Maynila, si Gia Mendoza ay isang ordinaryong 26-anyos na sekretarya sa Morales Corporation. Kilala siya bilang "Miss Bungisngis," hindi dahil sa kanyang galing sa trabaho, kundi dahil sa kanyang palaging bungisngis at pagiging clumsy. Ang kanyang buhay sa opisina ay karaniwang puno ng kalituhan at munting kapalpakan—tulad ng maling pagpasa ng memo sa maling departamento o paghalo ng kape ng boss sa sugar-free coffee ng HR Manager. Isang umaga, nagising si Gia na tila puno ng kamalasan ang araw na iyon. Naiwan niya ang kanyang ID sa taxi na sinakyan papunta sa opisina. Nagmamadali siyang pumasok, umaasang papayagan siyang makapasok ng guard kahit wala siyang ID. Kilala na siya ng guard na si Mang Berto, kaya't pinapasok na rin siya kahit pabiro siyang tinawag na, “Miss Clumsy.” Pagdating sa opisina, sinalubong agad si Gia ng sandamakmak na papel sa kanyang lamesa. Hindi pa man siya nakakaupo nang maayos, lumapit ang kanyang kaibigang si Trina. "Gia, hinahanap ka ni Ma’am Tessie. Ano na naman ang ginawa mo?" tanong ni Trina na nag-aalala. “Ay naku, ang dami-dami kong kailangan pirmahan! At ito pa, naiwan ko yung ID ko sa taxi!” sagot ni Gia habang pinapahiran ang pawis sa kanyang noo. Habang nagmamadali siyang inaayos ang kanyang mga papel, napansin niya ang isang kakaibang sobre na may tatak na hindi pamilyar sa kanya. “Ano ‘to? Parang di ito memo ah?” bulong ni Gia sa sarili. “Uy, Gia, baka confidential yan. I-forward mo na sa HR o sa mga boss bago ka pa mapagalitan,” payo ni Trina, sabay higop sa kape niya. Ngunit sa pagkataranta, naipadala ni Gia ang sobre sa lahat ng departamento sa buong kumpanya. Nagulat si Gia nang sunod-sunod na mag-ring ang telepono niya, at tinawagan siya ng HR Department. “Miss Mendoza, ano itong pinadala mong dokumento sa buong kumpanya?” galit na tanong ni Ma’am Tessie. Natataranta si Gia at napagtanto niyang nagkamali siya ng pindot. Agad siyang pinapunta sa conference room. Pagdating niya doon, nagulat siya sa nakita—hindi ito ang karaniwang conference room ng Morales Corporation. Ito'y mukhang high-tech na may mga monitor at scanner. Dito niya nakilala si Mr. Enriquez, isang matandang lalaki na halatang hindi masaya sa kanyang presensya. “Ikaw ba si Mendoza? Alam mo bang classified ang dokumentong iyon? Bakit mo ipinadala sa buong kumpanya?” seryosong tanong ni Mr. Enriquez. “A-akala ko po kasi memo lang, kaya naipasa ko…” nanginginig na sagot ni Gia, habang nararamdaman niyang tumitindi ang sitwasyon. Sa isang biro ng kapalaran, napunta si Gia sa isang lihim na ahensya ng gobyerno—ang National Covert Intelligence Agency (NCIA). Dahil sa administrative error, pinroseso siya bilang isang trainee spy. Ang ahensya ay nagmamadali sa pag-recruit at tila napatunayan sa pagkakamaling ito na wala nang oras para sa tamang background check. "Miss Mendoza, dahil sa ginawa mong pagkalat ng classified documents, wala na kaming ibang pagpipilian kundi i-train ka na rin bilang espiya," sabi ni Mr. Enriquez. Hindi makapaniwala si Gia sa narinig. "Espiya po? Ako po?" Halos maputol ang kanyang hininga sa kaba at gulat. Unang araw pa lang ni Gia sa NCIA, na-realize niyang ibang mundo pala ito. Habang naglalakad papunta sa orientation room, tila siya'y nahulog sa rabbit hole ng “Alice in Wonderland.” Mga seryosong mukha, mga naka-itim na suit, at mga taong tila sanay na sanay sa mga malalalim na lihim ang bumungad sa kanya. Samantalang siya, suot ang bulaklaking blouse at flats, mukhang handa lang mag-coffee break. Habang siya ay nakatayo sa orientation room, nakilala niya ang kanyang magiging mentor at partner—si Alex Suarez, isang batikang espiya na kilala sa kanyang pagiging seryoso at disiplinado. Halatang hindi natuwa si Alex nang makita si Gia na mukhang wala sa lugar. "Miss Mendoza, mukhang hindi ka handa. Siguraduhin mong hindi ka maging abala," seryosong sabi ni Alex, habang iniisa-isa ang mga protocol sa room. Napansin ni Gia ang kaba sa mga mata ng ibang recruits, ngunit sa halip na matakot, naisip niya na baka laro lang ito. "Sige po, Sir! Kaya ko po ‘yan!” sagot ni Gia nang may malaking ngiti, na ikinataka ng lahat. Sa pagtatapos ng araw, hindi pa rin makapaniwala si Gia na napasok siya sa ganitong klase ng mundo. “Naku, paano ba ‘to? Mukhang wala na akong atrasan,” sabi niya sa sarili habang naglalakad pauwi. Pero sa kabila ng kaba, may kakaibang excitement na bumabalot sa kanyang puso—isang pakiramdam na ang bagong buhay na ito, kahit puno ng kapalpakan, ay maaaring maging simula ng isang kakaibang kwento ng aksyon at pagmamahalan.