The Ignorant Spy

Chapter 7

Kabanata 7: "Mga Bagong Alyansa at Pusong Nahuhulog"

"Minsan, ang pinakamahirap na misyon ay ang misyon sa puso. Ang tanong: handa ka bang sumugal?"

Matapos ang pagtuklas ng katotohanan tungkol kay Trina at ang paglilinis ng pangalan ni Gia, bumalik sa normal ang takbo ng trabaho sa NCIA. Ngunit para kay Gia, may mga bagong tanong na namumuo sa kanyang isipan. Hindi niya maiwasang maalala ang mga salita ni Alex noong nag-usap sila pagkatapos ng pagsiwalat ng katotohanan: “Nakita ko sa’yo ang determinasyon at katapatan, Gia.”

Hindi maipaliwanag ni Gia, ngunit parang may kakaibang damdaming sumisibol sa kanyang puso. Bakit sa tuwing makikita niya si Alex, may kung anong kaba ang bumabalot sa kanya? Para bang may hindi siya inaasahang nararamdaman.

Sa kasagsagan ng kanyang pag-iisip, tumunog ang kanyang telepono. Si Jenny, ang kanilang team analyst, ang nasa kabilang linya. "Gia, nasa meeting room na lahat. Kailangan ka na nila doon."

Agad na kumilos si Gia patungo sa meeting room. Pagdating niya roon, naroon na si Alex at ang buong team, nakikinig sa isang bagong mission briefing.

“Mayroon tayong bagong mission,” ani Alex. “Isang high-profile drug lord ang kailangan nating hulihin. Matagal na siyang tinatago, pero may bagong intelligence na nagsasabing may gagawin siyang malaking transaction sa susunod na linggo. Kailangan nating kumilos nang mabilis at maingat.”

Habang iniisa-isa ni Alex ang mga detalye ng mission, napansin ni Gia ang seryosong ekspresyon sa mukha nito. Tila ito’y may iniisip na malalim. Nang matapos ang meeting, nilapitan niya ito upang magtanong.

“Sir Alex, parang may iniisip po kayong mabigat,” sabi ni Gia, sinubukang basahin ang kanyang ekspresyon.

Nagbuntong-hininga si Alex. “Hindi madali itong mission na ito, Gia. Maraming bagay ang pwedeng magkamali, at hindi tayo pwedeng pumalpak. At isa pa…” Huminto si Alex, tila nag-aalinlangan kung ipagpapatuloy ang kanyang sasabihin.

“Isa pa?” tanong ni Gia, hinihintay ang kasunod.

“Isa pa, hindi ko gusto ang ideya na mailalagay sa panganib ang mga tao ko, lalo na ang mga taong pinagkakatiwalaan ko,” sagot ni Alex, na may seryosong tono.

Naramdaman ni Gia ang bigat ng mga salitang iyon. Alam niyang sinsero si Alex, at hindi lang ito dahil sa trabaho. Para sa unang pagkakataon, naintindihan ni Gia na may malalim na pag-aalala si Alex para sa kanya, hindi bilang team leader, kundi bilang isang tao.

Sa mga susunod na araw, pinaghandaang mabuti ng team ang kanilang mission. Bawat miyembro ay may kanya-kanyang tungkulin—mula sa surveillance, communication, hanggang sa mismong operasyon. Si Gia at Alex ang itinalagang mag-lead sa mismong operasyon sa ground.

Habang pinaplano nila ang bawat hakbang, napapansin ni Gia na mas naging bukas si Alex sa kanya. “Gia, gusto kong ikaw ang mag-coordinate ng mga tao natin sa labas. Kailangan ko ng mata at tainga na mapagkakatiwalaan ko.”

“Salamat, Sir Alex. Hindi kita bibiguin,” sagot ni Gia, na may halong ngiti. Nakikita niyang unti-unting nagbabago ang dynamics ng kanilang samahan. Parang may nabubuong alyansa na higit pa sa pagiging mag-partner sa trabaho.

Sa kalagitnaan ng mga pagsasanay at paghahanda, dumating ang isang hindi inaasahang pagkakataon. Isang gabi, pagkatapos ng mahabang araw ng training, niyaya ni Alex si Gia na magkape sa isang maliit na café malapit sa headquarters.

“Gia, gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng effort mo sa mission na ito. Alam kong hindi madali ang pinagdaanan mo, lalo na sa nangyari kay Trina,” ani Alex, na may halong sinseridad sa tinig.

Nagkibit-balikat si Gia. “Trabaho lang po, Sir. At saka, mas okay na rin na natapos na yung isyu. Mas kampante ako ngayon na alam kong buo ang tiwala ng team.”

Ngumiti si Alex. “Hindi lang bilang lider ang nagtiwala sa’yo, Gia. Bilang isang tao rin.”

Nagkatinginan sila ng ilang segundo, at sa mga sandaling iyon, parang tumigil ang oras. Hindi alam ni Gia kung ano ang mararamdaman, ngunit sigurado siya na may kakaibang koneksyon silang dalawa. Hindi niya alam kung ito ay dahil sa tensyon ng trabaho, o baka naman… may iba na siyang nararamdaman para kay Alex.

Dumating ang araw ng mission. Lahat ay nasa kani-kanilang posisyon, handang sumabak sa aksyon. Si Gia ay nasa control room, habang si Alex at ang iba pa nilang mga kasamahan ay naglalakad patungo sa lugar ng operasyon.

“Gia, lahat ba ng tao natin ay nasa posisyon na?” tanong ni Alex sa radio.

“Oo, Sir. Lahat ay naka-standby,” sagot ni Gia. Ramdam niya ang tensyon at kaba sa bawat salita. Hindi lang dahil sa mission, kundi dahil sa bigat ng mga nararamdaman niya ngayon.

Habang patuloy ang operasyon, isang bagay ang hindi inaasahan. Isang grupo ng armadong tao ang biglang sumulpot, tinambangan ang team nina Alex. “Gia! We’re under attack! Kailangan namin ng backup!” sigaw ni Alex sa radio.

Agad na kumilos si Gia, pinaalerto ang iba pang mga kasamahan. “Kailangan nating magpadala ng backup sa lugar nina Sir Alex! Mabilis!”

Habang nasa gitna ng matinding bakbakan, nakita ni Gia sa monitor si Alex na nasa panganib. Hindi na siya nagdalawang-isip at tumakbo palabas ng control room. Alam niyang hindi ito bahagi ng plano, pero hindi niya kayang makita si Alex na napapahamak.

“Gia, anong ginagawa mo dito?! Dapat nasa control room ka!” sigaw ni Alex nang makita siya.

“Hindi ko kayang panoorin ka lang mula roon. Magkasama tayo sa laban na ‘to!” sagot ni Gia, na may determinasyon sa mga mata.

Sa mga sandaling iyon, magkasama nilang hinarap ang mga kalaban. At nang matapos ang matinding bakbakan, naramdaman nilang hindi lang misyon ang natapos nila. Parang isang bagong kabanata ang nagbukas para sa kanilang dalawa.

Matapos ang matagumpay na operasyon, bumalik ang team sa headquarters. Pagod man at sugatan, ramdam ng lahat ang tagumpay.

Nasa control room si Gia, nililinis ang kanyang mga gamit, nang biglang dumating si Alex. “Gia, salamat sa ginawa mo kanina. Alam kong hindi iyon bahagi ng plano, pero alam ko rin na hindi mo aatrasan ang laban.”

Ngumiti si Gia. “Alam kong mahalaga ang misyon, pero mas mahalaga ang mga taong kasama mo sa laban.”

Lumapit si Alex at hinawakan ang kamay ni Gia. “Gia, hindi ko alam kung paano ito sasabihin, pero sa lahat ng nangyari, narealize ko na ayokong mawala ka sa buhay ko. Hindi lang bilang isang agent, kundi bilang isang espesyal na tao.”

Nagulat si Gia, ngunit sa loob niya ay may tuwa. “Alex, hindi ko rin alam kung paano nangyari, pero nararamdaman ko rin ‘yan. At handa akong sumugal, hindi lang sa misyon, kundi pati na rin sa atin.”

Sa wakas, nagkaroon ng pagkakataong harapin ni Gia at Alex ang kanilang nararamdaman. Hindi na lang sila mag-partner sa trabaho; sila na rin ang magiging partner sa buhay.

Sa pagtatapos ng gabing iyon, isang bagong pag-asa ang nabuo sa puso ni Gia. Alam niyang marami pang misyon ang darating, pero ngayon, handa na siyang harapin ang lahat ng ito, kasama ang taong pinili ng kanyang puso.