ต๋อมถูกกระชากออกมาจากทางเดิน พี่ว๊ากของคณะไม่เคยถูกใครกระทำย่ำยีแบบนี้มาก่อน ตนคว้าข้อมือจะสู้ แต่พอสายตาสบเข้ากับคนที่ยืนตรงด้านหลังคนที่กำคอเสื้อของตนเองไว้ก็มือไม้อ่อนไปถนัดจิตทันที
“ต๋อม” เสียงเรียกดังมาจากคนที่กำคอเสื้อของต๋อม ต๋อมก้มหน้าขานรับเบา ๆ ผิดจากธรรมชาติของพี่ว๊ากอยู่ไม่น้อย
“ครับ”
“ไวท์ไปไหน”
ต๋อมทำหน้างง อยากตวาดกลับคนถามบ้าง แต่ที่ตนทำได้เพียงแค่ถามเสียงสุภาพกลับไปแบบเบาๆ “ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ” ไม่ได้ลำตัวติดกันเสียหน่อย อันหลังได้แต่งึมงำอยู่ในใจ ต๋อมกล้าพูดยอกย้อนเสียงดังเสียที่ไหนกัน
อีกคนกำหมัดเงื้อขึ้นตั้งท่าจะซัดใส่ ต๋อมเลยหดคอพร้อมกับร้องว่าอย่าทำตนเลย พระพายส่งสายตาบอกเพื่อนให้เก็บมือไม้ของตัวเองลง ก่อนจะเดินหน้าไปถามต๋อม
“แล้วมึงจะไม่รู้ได้ไง มึงอยู่คณะเดียวกับไวท์”
ต๋อมมองสบตากับพระพายแล้วก็ถึงกับตัวสั่น ตนเพิ่งสร่างเมาจากเมื่อคืนที่ดื่มจนเช้า พอตื่น
