“โคตรเลว” เธอเค้นเสียงด่าเขา
พระพายบดกรามไม่ตอบโต้เธอด้วยวาจา แต่กลับออกแรงดันเธอจนหลังเบียดกับแผ่นเหล็กที่เย็นจนเธอต้องสะดุ้งตรงด้านในสุด เขาจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นแล้วกดแนบไปกับผนังของลิฟต์ มองจ้องสายตาของเธอ วลัญช์เบนหน้าหนี หัวใจของเธอเต้นแรงกลัวว่าเขาจะทำเรื่องน่าอายที่ในตู้สี่เหลี่ยมนี้
พระพายยื่นหน้ามาหา เธอยิ่งเอียงหลบแต่ก็ไม่พ้นแล้วถึงได้เม้มปากแน่น ปิดตาลงอย่างต้องการให้รู้ว่าเธอกำลังต่อต้านเขา
“มีกล้อง”
เสียงบอกที่ข้างหูของเธอ
“ไม่ต้องกลัวว่าผมจะทำตรงนี้ นอกจากกล้องของตัวเอง ผมไม่ชอบทำหน้ากล้องของใคร”
พระพายบอกแล้วกำข้อมือของเธอจนแน่น พาออกไปด้านนอกอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าลิฟต์พาขึ้นมาถึงชั้นบนสุดเป็นอันเรียบร้อยแล้ว
“พระพายอย่าทำแบบนี้ได้ไหม”
เธอปรามเขา มือก็ยื้อเอาไว้จนสุดแรงไม่ยอมเดินตามแรงไปด้วย พระพายเห็นอาการของเธอเช่นนั้นก็ยิ่งโกรธ เขาหันหน้ากลับมาเพื่อถา
