“น่าจะมีรถแห่เนอะ”
“เอามาทำบ้าอะไร”
“ก็เอารถแห่มาแสดงช่วยเรี่ยไรหาเงินเข้าหมู่บ้านไง เผื่อว่าเด็ก ๆ จะได้มีทุนอาหารกลางวันกินกันจนจบเทอม แล้วถ้ามากพอก็แบ่งให้เหล่าอา ๆ ป้า ๆ ลุง ๆ เอาไปหาซื้อเครื่องปั่นไฟ เครื่องกรองน้ำในหมู่บ้านด้วยนะครับ ‘จารย์”
วลัญช์ฟังพวกพี่และเพื่อนต่างคณะกันกับเธอคุยกับอาจารย์คุมค่ายแล้วมองไปยังชาวบ้านด้วยสายตาสงสารและเห็นใจ ก่อนจะถูกรบกวนด้วยเสียงเบสหนัก ๆ ที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในสถานที่พวกเธอกำลังช่วยกันขนของบริจาคลงจากรถและกำลังหารือกันถึงกิจกรรมที่ต้องทำกัน อาจต้องปรับเปลี่ยนกิจกรรมบางอย่างให้เหมาะสมกับชาวบ้านในละแวกนี้
อาจารย์มองไปยังรถหลายคันที่ขับตามกันมาแล้วอดบ่นปนคำถามไม่ได้ “เขามีงานอะไรกัน”
นักศึกษาหญิงคนหนึ่งเอ่ยตอบ “ไม่ทราบสิคะ”
รถที่วลัญช์และคนอื่นในค่ายอาสาพากันมองอย่างสนใจนั้นเป็นรถกระบะจำนวนหกคันและถัดจากนั้นเป็นรถหกล้อที่แต่งลำโพงรอบคั
