CHAPTER 14

1796 Words

When you lose someone you care about, you haven't really lost them, cuz the memories of them never die. They are always in your heart. Always.   * * * * * *     Lexie       GINISA na ako ng mommy ko ng napakadaming tanong bago ko pa mainom ang tinimpla niyang kape. Lahat naman iyon, sinagot ko ng may sinseridad, pati yung taning ng doktor sa akin, sinabi ko. Hindi na siya tumigil sa kakaiyak ng malaman niya yon. I hate to see her like this pero, ito ang ibinigay ng Diyos sa akin. It's either I accepted it or leave with it.     "Hindi na ba magbabago ang pasya mo, Lizzie, anak?" I missed her endearment to me. Kapag naririnig ko iyon mula sa mom ko, pakiramdam ko, bumabalik ako sa pagka bata, sa mga panahon na wala akong iniintindi, masaya at walang sakit.     "Mom, pagod nako

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD