23.แนะนำตัว
1074 Words
ความเดิม- "เดินดูทางมั่งซิ หันหน้าหันหลังกลัวใครจะเอาไปขายเหรอ ไม่มีใครซื้อหรอกผอมแห้งขนาดนี้" เปรมมนัสทำทีเป็นบ่นคนที่เดินไม่ดีไปอย่างนั้นเอง ใจจริงก็อยากจะกอดปลอบเสียด้วยซ้ำเพราะรู้ว่าคนตัวบางตกใจมากจริง ๆ สังเกตได้จากอาการหน้าซีดตัวสั่น
……………………………………..
"เป็นไงบ้างยัยบี ตกใจเหรอ หน้าซีดเลย ดีนะไม่ล้มไป ไม่งั้นคงได้ไปหาหมอแทนไปกินข้าวแล้วหละ" อัญญารินทร์ได้แต่พูดให้ดูขำ ๆ ไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนเครียดแต่นั่นไม่ได้ทำสถานการณ์ดีขึ้นเลย
"รีบเดินเถอะ ผู้ใหญ่รอแล้ว" เปรมมนัสตัดบท
สักพักพวกเขาเดินมาถึงเรือนพักของปพัฒน์น้องชายของเพื่อนรัก และเดินเข้าไปในบ้านโดยมีบารมีคนของเพื่อนน้องชายเป็นคนเดินนำทางไปยังห้องอาหาร
"ถึงแล้วครับ เชิญครับ/นายครับ คุณ ๆ มากันแล้วครับ/สวัสดีครับนายพ่อ-นายแม่สวัสดีครับเฮียกร" เบียร์หรือบารมียกมือกระพุ่มไหว้แขกผู้ใหญ่ของผู้เป็นนายและผายมือเชื้อเชิญแขกของนายเข้าไปข้างในบ้าน
"ขอบคุณมากครับคุณบารมี รบกวนเวลาของนายจริง ๆ เลยหมดธุระของนายแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะ" ปพัฒน์พูดหยอกล้อคนสนิทอย่างคนอารมณ์ดีผิดกับก่อนนี้ลิบลับ
"ครับนาย งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" บารมีเอ่ยยิ้มแล้วถอยฉากออกมา
"นายนัท น้องเอ๋ย น้องบี มาทานข้าวได้แล้วมะ น้องเอ๋ยน้องบีนี่น้องชายของอานะ ชื่อปพัฒน์ หรือจะเรียกว่าอาพัฒน์ก็ได้ ส่วนนั่นชื่อน้องใบหม่อน เป็นเด็กในปกครองของอาพัฒน์เค้า รู้จักกันไว้ซิ่" ปกรณ์แนะนำเด็ก ๆ ให้รู้จักกับน้องชาย
"ใบหม่อนไหว้คุณอากับพี่ ๆ เค้าเสียซิ่ พี่ ๆ เค้าน่าจะอายุมากกว่าเรานะ ได้ยินว่าเทอมหน้าจะขึ้นปีสองกันแล้วนิ่ เราเพิ่งสิบหกอยู่เลย" ปพัฒน์เอ่ยกระตุ้นเตือนคนของตอนพร้อมกับลูบผมเบา ๆ อย่างอบอุ่น
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยกมือกระพุ่มไหว้เปรมมนัส-กานต์ธิดาและอัญญารินทร์อย่างนอบน้อมและทั้งสามก็รับไหว้อย่างยิ้มแย้ม โดยเฉพาะอัญญารินทร์ที่ดูจะยิ้มแย้มเป็นพิเศษ
"หวัดดีค่า/หวัดดีค่ะ" สองสาวรับไหว้น้องน้อยอย่างยิ้มแย้ม โดยเฉพาะอัญญารินทร์ดูจะถูกใจเด็กสาวเป็นพิเศษ
"พี่สาวคนจ่อย ๆ น่ะ ทำไมหน้าซีด ๆ เจ้า เป็นจะไดพ่อง คล่าย ๆ คนเมาหัว" (พี่สาวคนผอม ๆ น่ะ ทำไมหน้าซีด ๆ เป็นยังไงบ้าง คล้าย ๆ คนเวียนหัว) ใบหม่อนหรือดวงฤทัยเอ่ยขึ้นหลังจากหันไปสบตากับพี่สาวตัวบาง
"อ๋อ พี่สาวเค้าเมารถน่ะ แต่น่าจะดีขึ้นแล้วหละ" เปรมมนัสเอ่ยขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะตอบเด็กน้อยเสียอีก ทำเอากานต์ธิดาได้แต่เม้มปากแล้วถอนหายใจยาวเพราะเธอเริ่มรู้สึกว่าคุณอาของเพื่อนสาวของเธอชักจะมายุ่มยามกับเธอมากเกินไปแล้ว
"อ้อ..เมารถก๊ะ ต้องกิ๋นเผ็ดเจ้า นี่เจ้าน้ำพริกอ่อง กิ๋นกับผักสด แคปหมู รับรองหายเมาหัว เอ๊ยเวียนหัวแน่ ๆ ค่ะ" ดวงฤทัยพูดคำเมืองบ้างคำไทยบ้างพร้อมกับตักน้ำพริกอ่องกับแค็ปหมูใส่จานให้พี่สาวอย่างตั้งใจ
ด้านปพัฒน์สังเกตเห็นว่าเด็กสาวในปกครองของตนดูจะเทคแคร์ดูแลกานต์ธิดาเป็นพิเศษจึงได้แต่หันไปสบตากับปกรณ์และอัญญารินทร์อย่างขอลุแก่โทษเพราะกลัวว่าอัญญารินทร์จะเก้อเขินและน้อยใจไปเสียก่อน
"ขอบคุณค่ะน้องใบหม่อน พี่บีค่อยยังชั่วแล้วค่ะ พอดีพี่บีไม่ค่อยกินเผ็ดน่ะค่ะ" กานต์ธิดารีบบอกเพราะเด็กสาวจ้วงตักแต่น้ำพริกให้เธอ ขืนกินแต่น้ำพริกมีหวังได้แสบท้องอีกแน่ ๆ
"มานี่พี่กินเอง พี่เอ๋ยชอบกินน้ำพริก" อัญญารินทร์ตักน้ำพริกในจานของเพื่อนสาวมาใส่จานของตัวเอง แล้วตักอาหารรสจืด ๆ ให้เพื่อนสาวแทน
"ใบหม่อนบ่ฮู้ว่าบี่สาวกินเผ็ดบ่ได้ งั้นลองนี่แล้วกัน" ใบหม่อนที่พยายามจะพูดภาษากลางกับพี่ ๆ แต่ก็หลุดภาษาท้องถิ่นออกมาจนได้ ทำเอาพี่ ๆ ฟังแล้วอดขำเอ็นดูเด็กน้อยไม่ได้
"ตัวเองก็กินไปเถอะ ไม่ต้องห่วงคนอื่นเค้าหรอกยัยใบหนาดเอ้ย" ปพัฒน์เอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับโยกหัวคนตัวเล็กอย่างเบามือ
"ใบ๋หม่อนเจ้า" คนตัวเล็กย้ำชื่อเล่นตัวเองหน้าเง้า
.........................................
หลังจากกินอาหารกันเสร็จ ปพัฒน์และดวงฤทัยในฐานะเจ้าถิ่นจึงได้พาแขกผู้มาเยือนไปเที่ยวท่องธรรมชาติในไร่โดยเจ้าถิ่นจะใช้รถมอเตอร์ไซค์สี่ล้อสำหรับขับในไร่ ส่วนแขกจะใช้ยนต์ดัดแปลงที่ใช้ขับชมธรรมชาติในไร่เพราะจะมีแค่หลังคาบังแดดมีคอกกั้นแต่ไม่มีหน้าต่างแบบปิดเพื่อมองเห็นธรรมชาติที่สวยงามและสามารถนั่งได้สองที่อย่างสบาย ๆ
"คุณหมอทั้งสองพอจะขับได้มั๊ยครับรถยนต์ดัดแปลงในไร่ของผม" ปพัฒน์เอ่ยยิ้ม ๆ กับพี่ชายทั้งสอง
"ได้ซินายพัฒน์ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ตอนเด็ก ๆ เฮียก็เด็กไร่เด็กฟาร์มนี่แหละ /แล้วนายล่ะนายนัท นายมันคุณชายนิ่" ปกรณ์โบ้ยคำถามให้เพื่อนรักบ้าง
"ได้ซิว๊ะ ตอนไปเรียนที่นอกเมืองเอ๊ยเมืองนอกก็เคยขับอยู่" เปรมมนัสตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้
"สาว ๆ ล่ะกลัวมั๊ย ถ้าใครครัวมาซ้อนท้ายเฮียพัฒน์ กับน้องใบหม่อนได้น๊า" ปพัฒน์เอ่ยแซวยิ้ม ๆ เพราะเห็นสองสาวทำหน้าแหย ๆ ชอบกล
ส่วนสองสาวเมื่อได้ยินปพัฒน์พูดเช่นนั้นถึงกับส่ายหน้าหวือ ยิ่งมอเตอร์ไซค์วิบากยิ่งแล้วใหญ่ถึงจะสี่ล้อก็เถอะ นั่งรถกระบะแบโล่ง ๆ ยังดีเสียกว่า สองสาวได้แต่คิดในใจ
"มะ น้องเอ๋ยมานั่งกับอามะ" ปกรณ์เอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับจูงมือเล็กไปที่รถและจัดที่จัดทางให้คนตัวเล็กนั่ง
- Writer
