เมื่อเข้ามาในเมืองแล้ว เฉินหว่านเยว่จึงไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า หญิงสาวเข้าไปขายของในตลาดมืดอีกเล็กน้อย ก่อนจะเดินทางไปยังโกดังของตนเอง เพื่อเติมของและเอาสินค้าจำพวกขนมออกมาเพื่อให้คนของอี้ฉางเฟิงเอาไปส่งให้หมิงเพ่ยอัน
หากจะมองว่าเธอใจดีก็คงไม่ผิด แต่ความใจดีครั้งนี้เฉินหว่านเยว่เองก็ได้รับผลประโยชน์เหมือนกัน เพราะเธอขายให้ในราคาทุน ไม่ใช่ให้ฟรี ๆ แล้วเด็กสาวอย่างอันอันเอาเงินเข้ากระเป๋าคนเดียวเสียเมื่อไหร่ หมิงเพ่ยอันก็จะได้เพียงกำไรของขนมแต่ละชิ้นเท่านั้น และอย่าลืมว่าความเสี่ยงเด็กสาวรับไปเต็ม ๆ เนื่องจากเวลานี้การค้ายังเป็นสิ่งต้องห้ามนอกจากจะขออนุญาตจากรัฐแล้วเท่านั้น แต่ถ้าการขออนุญาตง่ายดายขนาดนั้น คงไม่มีตลาดมืดมารองรับเหล่าบรรดาพ่อค้าและแม่ค้าหรอกนะ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ห่วงเด็กสาว ที่เธอกล้าให้หมินเพ่ยอันมาขายของเพราะคิดว่าอี้ฉางเฟิงที่เป็นคนสนิทของนายท่านฉางน่าจะดูแลเด็กสาวได้นั
