EP7
1231 Words
PRAEW TALKS
ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ปวดหัวชะมัด รู้สึกเหมือนจะมีไข้ ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง และมองไปรอบๆ ห้อง นี่ไม่ใช่ห้องฉันนิ!
ก้มลงมองร่างกายตัวเอง ไร้เสื้อผ้าปกปิด เชี้ยละ! อะไรวะเนี่ย
"ตื่นแล้วเหรอคนสวย" เสียงทุ้มของคนที่นอนข้างๆฉั นถามขึ้น แต่เอ๊ะ เสียงคุ้นๆ จัง
"พี่เจมส์!!!" ฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่เจมส์ แต่เขาน่ะไม่มองหน้าฉันหรอก เขามองหน้าอกฉัน!
"ฮ่าๆ จะปิดทำไม เห็นมาทั้งตัวแล้ว" เขาเอ่ยขึ้นมา ขณะที่ฉันเอามือปิดเต้าสวยคู่นี้
"พี่หมายความว่าไง"
"แพรวข่มขืนพี่ ฮือๆ" เขาทำเป็นร้องไห้ ร้องแต่เสียงนะ น้ำตาไม่มีสักหยด
"พี่เจมส์โกหก!!!"
"พี่ไม่ได้โกหก แพรวข่มขืนพี่แล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอ" เขาทำหน้าใสซื่อ ตีบทแตกมากค่ะ!
"แพรวไม่เชื่อ"
"ใช่สิ ได้พี่แล้วก็ทิ้ง" เออ เอาเข้าไป
"บอกมาว่าเกิดอะไรขึ้น"
"แพรวข่มขืนพี่ไง"
" -___- "
"คนเรานี่น๊า ข่มขืนเขาแล้วก็ทำเป็นลืม คนใจร้าย" เขาทำท่าทางได้น่าหมั่นไส้มากกกก
"อร๊ากกกกกกก" ฉันนั่งยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
"เฮ้ยๆ หัวยุ่งหมดแล้ว" พี่เจมส์จับมือฉันไว้
"..."ฉันมองหน้าเขานิ่งๆ
"ถ้าอยากรู้ความจริง คืนนี้มานอนที่นี่"
"..." เอาไงดี จะมาดีไหม
"ว่าไง ถ้าไม่มา ก็ไม่ต้องกลับนะ" ตกลงฉันไม่มีทางเลือกใช่ไหมเนี่ย -*-
"ก็ได้ เดี๋ยวไปส่งแพรวด้วยนะ" เขาพยักหน้ารับ ฉันเลยลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ ทั้งที่เปลือยอยู่
"จะไม่ใส่ผ้าขนหนูหน่อยเหรอ" เขามองฉันอย่างอึ้งๆ
"ใส่ทำไม ก็เห็นทั้งตัวแล้วนิ" ฉันเดินไปหยุดตรงหน้าเขา หน้าเขาขึ้นสีแดงระเรื่อ นี่เขาเขินฉันเหรอ?
"ตะ แต่ ใส่หน่อยก็ดีนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด เขินแน่ๆ
~ฟอดดดด~ เห็นแก้มแดงๆ ของเขาแล้วอดใจไม่ไหว ฉันเลยก้มลงไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
"แพรว!!!" เขาตกใจที่ฉันหอมแก้ม แถมหน้าเขาแดงขึ้นมากกว่าเดิมอีก
"เมื่อคืนแพรวจำไรไม่ได้เลยอะ พี่เห็นของแพรวหมดแล้ว แพรวขอดูของพี่บ้างสิ"
~พรึ่บ~ ฉันพูดจบก็เปิดผ้าห่มออก หว่า เขาใส่ผ้าขนหนู
"แพรวอย่า!!!" เขารีบจับมือฉันไว้ ขณะที่ฉันจะเปิดผ้าขนหนูเขา
"ทำไมอะ แพรวอยากเห็นบ้างอะ"
"ผู้หญิงอะไรวะ อยากเห็นของผู้ชาย"
"ก็พี่เห็นของแพรวแล้วอะ"
"ไม่ได้ ไม่ให้ดู" เขาจับผ้าขนหนูไว้แน่น
"เสียซิงแต่จำอะไรไม่ได้เลย ไม่ยุติธรรมกับแพรวเลยอะ แพรวขอดูหน่อยย"
"โอ๊ยยย กูอยากจะบ้า" เขาทึ้งหัวตัวเอง
"ฮ่าๆๆๆๆ" ฉันหัวเราะให้กับท่าทางของเขา
"ขำไร ไปอาบน้ำเลย" เขาหันมาแว้ดใส่ฉัน
"ไม่ไปอะ ขอดูก่อน"
"จะดูไปทำไมเนี่ย"
"จำความรู้สึกตอนเปิดซิงไม่ได้ ขอเห็นอาวุธลับก็ยังดี" ฉันตอบเขายิ้มๆ
"ยัยเด็กบ้า"
"จะให้แพรวดูได้หรือยังเนี่ย"
"อยากดูมากนักใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ" ฉันยิ้มหวานให้เขา
"ไม่ให้ดู" เขาพูดจบก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
"ฮ่าๆๆๆๆ" ฉันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
เขาใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมา ฉันก็รีบเข้าไปอาบต่อ
"ชุดแพรวล่ะ" ฉันใส่ผ้าขนหนูเดินออกมา
"โน่นนน" เขาชี้ไปที่ปลายเตียง
"ใส่ตรงนี้นะ" ฉันทำท่าจะแกะผ้าขนหนูออก
"ยัยบ้า ไปใส่ในห้องน้ำเส่" เขาหันมาแว้ดฉัน
"ก็ได้ๆ" ฉันแค่จะแกล้งเขาเฉยๆ อยู่แล้ว ฮ่าๆ
ฉันเดินไปหยิบเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำ เดินออกมาก็เห็นเขากำลังง่วนอยู่ในครัว
"ทำไรอะ" ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆเขา
"ขนมปังทาเนย แฮมย่าง กินได้ไหม"
"กินได้สิคะ" ฉันพูดและเอาส้อมจิ้มแฮมเข้าปาก
"ถือจานไปนั่งกินดีๆ"
ฉันพยักหน้ารับ และทำตามที่เขาบอก
"แพรว"
"ขาา"
"แพรวรู้สึกยังไงกับไอ้เบิร์ด"
"ไม่มีความรู้สึกค่ะ หมดไปนานแล้ว"
"ครับ"
"ถามทำไมอะ" อยู่ๆ ก็ถามแบบนี้ ต้องมีอะไรแน่ๆ
"ป๊าวววว"
"เสียงสูงเชียวนะ" ฉันเอาส้อมชี้หน้าเขา
"ป่าว" เขากดเสียงต่ำ
"ก็ต่ำไป" ไม่มีพิรุธเลยนะยะ
"ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ" ฉันและเขาหัวเราะออกมา
เรา 2คน นั่งกินจนเสร็จ เขามาส่งฉันที่คอนโด และขับออกไป แถมย้ำนักย้ำหนา ว่า 'คืนนี้ต้องไปนอนห้องพี่'
ฉันคิดหนักเหมือนกันนะ ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย
ฉันเบื่อๆ เซงๆ เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปหาน้ำอุ่น โชคดีที่ศูนย์ซ่อมเอารถมาส่งให้ ก็เลยขับรถไปเอง
10.30น.
~ก๊อกๆ~ ฉันเคาะห้องน้ำอุ่น ไม่นานเธอก็มาเปิดประตู
"อ้าว แพรว เข้ามาสิ" น้ำอุ่นเอ่ยทัก
"..." ฉันไม่ตอบอะไร และเดินเข้าห้องไปนั่งเงียบๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่าแพรว" น้ำอุ่นเอ่ยถามหลังจากที่ฉันเงียบไปสักพัก
"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยอะ"
"ไม่นิดม้างงง มีไรบอกฉันได้นะ"
"ไว้ฉันพร้อม ฉันจะบอกเธอนะ" ตอนนี้ฉันไม่รู้จะบอกอะไร ต้องรอพี่เจมส์เล่าคืนนี้
"ได้เลย กินข้าวมาหรือยัง"
"ยังอะ มีไรให้กินปะ"
"มีสิ ฉันทำ ผัดฉ่าทะเล ไว้" น้ำอุ่นพูดจบก็ลุกขึ้นไปตัก และยกจานอาหารมาวางตรงหน้าฉัน
"ว้าวว น่ากินจัง" หน้าตาน่ากินมาก กลิ่นก็หอมสุดๆ
"กินสิ กินเยอะๆ"
"หืมม อร่อยมาก" น้ำอุ่นมีฝีมือมากๆ รสชาติกลมกล่อมกำลังดี ไม่เผ็ดจนเกินไป
"คิกๆ"
เรา2คนนั่งคุยเล่นกันจนเย็น ต้องเตรียมตัวไปงานคอนเสิร์ตที่มหาวิทายาลัยแล้ว
ฉันเข้าไปแต่งตัวเสร็จ น้ำอุ่นก็แต่งตัวต่อ..
"น้ำอุ่นแกไปเปลี่ยนชุดเลย" ฉันเอ่ยออกมา เมื่อเห็นน้ำอุ่นใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น
"ทำไมอะ" เธอถามออกมาด้วยสีหน้างงๆ
"มีแต่คนแต่งตัวไปประชันกัน แกจะดับแบบนี้ไม่ได้ มานี่ฉันเลือกเอง" ฉันดึงน้ำอุ่นไปที่ตู้เสื้อผ้า
"ยัยน้ำอุ่น แกไม่มีแบบแซ่บๆ บ้างเหรอ" ฉันถามพร้อมทำหน้าเซ็งๆ แต่ละชุดของยัยนี่ เรียบร้อยจริงๆ
"ไม่มีอะ เดี๋ยวฉันโทรไปขอยืมชุดพี่น้ำขิงก็ได้" น้ำอุ่นพูดจบก็ต่อสายหาพี่น้ำขิง
ฉันเดินตามน้ำอุ่นเข้าไปในห้องพี่น้ำขิง เปิดตู้เสื้อผ้ามา มีแต่ชุดแซ่บๆ 2พี่น้องช่างต่างกันจริงๆ
ฉันเลือกมา 1ชุดให้น้ำอุ่น เธอรับและไปใส่ แต่งหน้าทำผมอีกหน่อย
"ว้าววว สวยมากแก" ฉันเอ่ยชมออกมา ยัยนี่ดูสวยมากก ทั้งหวานทั้งเปรี้ยวไปในตัว สวยจนตะลึง
"แกก็สวยมากเลยแพรว" น้ำอุ่นเอ่ยชมกลับมา ฉันรู้ตัวย่ะ ฮ่าๆ
"ปะ ไปกันเถอะ"
เรา 2คน ก็ออกจากห้องและตรงมามหาวิทยาลัย
- Writer
