H.D สะดุดหัวใจนายพี่ว๊าก

บทนำ มหาวิทยาลัยK "อ๊ะ ขอโทษค่ะ" "ไม่เป็นไรครับ" ฉันชื่อ แพรว เป็นเด็กต่างจังหวัด เพิ่งเข้ามาเรียนปริญญาตรี คณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ขณะที่ฉันกำลังวิ่งมาที่ตึกวิศวะ ฉันชนกับรุ่นพี่หน้าตาดีคนหนึ่งเข้าอย่างจัง ฉันกล่าวขอโทษ และรีบเดินต่อ 'จะนั่งตรงไหนดีน๊า... อ่า ไปขอนั่งกับยัยหน้าตาน่ารักคนนั้นละกัน' ฉันกำลังมองหาที่นั่ง ไปสะดุดสายตากับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่คนเดียว "ขอนั่งด้วยคนได้ไหม" "ได้สิ" เธอตอบอย่างนุ่มนวล รอยยิ้มหวานๆ ที่ส่งมาให้แสดงถึงความเป็นมิตร "ฉันแพรวนะ เพิ่งเข้าปีหนึ่ง" "ฉันน้ำอุ่น เพิ่งเข้าเหมือนกัน" เธอคนนั้นตอบกลับมา นอกจากหน้าตาจะน่ารักแล้ว ชื่อก็น่ารักอีกด้วย คุยกันไปคุยกันมา ก็ได้ข้อมูลว่าเราเรียนสาขาเดียวกัน ดีแล้วฉันจะได้มีเพื่อน ฉันและน้ำอุ่น คุยกันถูกคอ จนสนิทกันอย่างรวดเร็ว "นักศึกษาขึ้นห้องประชุมครับ" ขณะที่เรากำลังคุยกัน รุ่นพี่ปี4 ก็ตะโกนเรียกขึ้นห้องประชุม ห้องประชุม "พี่มีเรื่องจะแจ้งนะครับ คือเราจะมีกิจกรรมรับน้อง กันในเดือนหน้านะครับ น้องๆ จะต้องมาให้ครบนะครับ" "ค่ะ/ครับ" เสียงนักศึกษาทุกคนตอบรับรุ่นพี่ "ปีสาม เป็นพี่ว๊ากนะครับปีนี้" "ครับ/ค่ะ" เสียงนักศึกษาปี3 ตอบรับ "หลังจากกิจกรรมรับน้อง วันต่อมาเราจะให้หยุดพักผ่อน และในตอนกลางคืน จะมีงานเลี้ยงต้อนรับนักศึกษานะครับ" "ครับ/ค่ะ" "แก๊ง H.D. จะแสดงคอนเสิร์ตนะครับ และพี่อยากให้น้องนักศึกษาปี1 ขึ้นแสดงต่อจากวง H.D. ด้วย" "ว้าวว" เสียงน้ำอุ่นดังขึ้นมา ฉันหันไปมา เธอยิ้มกรุ่มกริ่ม แววตาเป็นประกาย "อะไรแก" "ก็ H.D. ขึ้นแสดงอะสิ ฉันอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ" เธอคงอยากดู 'พี่คิม' ขึ้นแสดงน่ะสิ ตอนที่เราคุยกันข้างล่างน้ำอุ่นบอกฉันว่าเธอชอบพี่คิม ตั้งแต่ที่เห็นแค่เพียงรูปถ่าย "น้องๆ ปีหนึ่ง ใครตีกลองได้ครับ" "ผมครับ" หนุ่มหล่อคนหนึ่งยื่นมือขึ้น "ใครเล่นกีตาร์ได้ครับ" "ผมครับ" "เบสล่ะครับ ใครเล่นได้" "ผมครับ" "ใครร้องเพลงเพราะบ้างครับ" "ผมครับ" "ไหน เทสเสียงหน่อย" นายคนนั้นร้องเพลงขึ้น เสียงเพราะใช้ได้ "โอเคผ่าน ผู้หญิงล่ะ มีใครอยากร้องไหม พี่อยากให้ครบรส" "น้ำอุ่นค่ะ" ฉันตะโกนบอกรุ่นพี่ ตอนที่เรานั่งคุยกัน น้ำอุ่นฮัมเพลงเบาๆ แต่เสียงหวานน่าฟังมาก "ยัยแพรว!!!" น้ำอุ่นทำหน้าเหวอ แล้วหันมาแว้ดฉัน "ไหน น้องน้ำอุ่นลองร้องหน่อยครับ" น้ำอุ่นร้องและมองหน้าพี่คิม พี่คิมก็มองนิ่งๆ ยัยนี่กะจะจีบทุกครั้งที่มีโอกาสเลยหรือไง "เสียงหวานเพราะมาก ถ้างั้นน้องน้ำอุ่นขึ้นร้องด้วยนะครับ" "ค่ะ" น้ำอุ่นตอบกลับรุ่นพี่ แล้วหันมามองค้อนใส่ฉัน ฉันก็แกล้งลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้ ฮ่าๆ "เอาล่ะ แยกย้ายได้ครับ" หลังจากรุ่นพี่ปี4 ชี้แจงเรื่องนู้นนี้ ก็ให้พวกเราแยกย้ายกันได้ นักศึกษาทยอยลงจากห้องประชุม ฉันและน้ำอุ่น ลงทีหลัง เพราะขี้เกียจเบียดกับคนเยอะๆ "ฉันไปเอาน้ำแดงก่อนนะ" ระหว่างรอขอดื่มน้ำฟรีที่พี่ๆเตรียมไว้ให้ก่อนละกัน "เอามาเผื่อด้วยนะ" "ได้ค่า" ฉันเดินไปหยิบแก้วน้ำแดงมา 2แก้ว ระหว่างทางเดินกลับฉันดันลื่น! ฉันนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆ "ขะ ขะ ขอโทษค่ะ" ฉันไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า น้ำแดงหกใส่มือฉันหมดเลย -*- "เธออีกแล้ว!!!" ฉันมองบุคคลตรงหน้าที่ฉันเพิ่งชนเขาไป คนเมื่อเช้านิ เวรกรรม ฉันชนเขา 2รอบแล้วนะ "ฉันไม่ได้ตั้งใจนิ" อย่าตะคอกสิโว๊ย ฉันกลัวนะ "ซุ่มซ่ามชะมัด" เขายังคงบ่นฉัน "ขอโทษ" ฉันก้มหน้าลงเล็กน้อย เพราะรู้ตัวว่าตัวเองผิด ก็ยอมรับความผิดของตัวเองแหละ แต่ขอแค่อย่าดุ อย่าตะคอกก็พอ น้ำอุ่นเห็นเหตุการณ์ก็เดินเข้ามา แต่ไม่ได้มาหาฉันหรอกนะ โน่น ไปหาพี่คิมจ้า ยัยเพื่อนบ้า ห่วงฉันก่อนสิยะ แต่นายพี่คิมนี่ก็นิ่งมากเวอร์ พูดแค่ "ฮึ" น้ำอุ่นพาฉันไปล้างมือที่แสนจะเหนียวเหนอะหนะ แล้วเราก็เดินไปตึกบริหาร น้ำอุ่นเธอไปหาพี่สาวเธอน่ะ พี่น้ำขิง พี่สาวน้ำอุ่นสวยมากกก ฉันเป็นผู้หญิง ฉันยังชอบเลย พี่น้องคู่นี้น่าตาดีจริงๆ พี่น้ำขิงจะดูสวยแซ่บ ส่วนน้ำอุ่นก็น่ารักสดใส ยิ้มทีละลายเลย ฉันส่งน้ำอุ่นเสร็จ ก็เดินกลับมาที่รถของฉัน "อ๊ะ ว๊ากก" ~ตุบ~ ฉันสะดุดพื้นตัวหนอนที่เรียงไม่สม่ำเสมอกันและถลาไปชนชายคนหนึ่ง ทำให้ทั้งเขาและฉันล้มลง แต่ฉันไม่เจ็บหรอกนะ เพราะฉันล้มทับตัวผู้ชายคนนั้นน่ะสิ แผงอกแน่นๆ ซิกแพคเน้นๆ อ๊ายยย แถมกลิ่นน้ำหอมเย้ายวนมาก ฟินมากค่ะพี่ขา "อีกนานไหม" ชายคนนั้นเอ่ยถาม "นานอะไรคะ" ฉันถามเขา โดยที่หน้าหน้ายังคงซุกที่อกเขา "จะนอนทับอีกนานไหม ฉันหนัก!" เขาตะคอกง่ะ แงงงง ทำไมต้องตะคอกกันด้วย "อุ๊ย ขอโทษค่ะ" ฉันรีบดันตัวลุกขึ้นยืน เขาก็ลุกยืนตาม "นี่เธอ!!!" พอได้เห็นหน้ากันชัดๆ ทั้งเขาและฉันก็เบิกตาโต อ้าปากค้าง แต่เขาเป็นฝ่ายยกนิ้วขึ้นชี้หน้าฉันและเอ่ยขึ้นมาก่อน "ฉันเจอพี่ทีไร ฉันซวยทุกที" ก็ไอ้รุ่นพี่คนนั้นน่ะสิ วันนี้ฉันเจอเขา 3รอบแล้วนะ และมีปัญหาทุกรอบ "ฉันต้องเป็นคนพูดคำนั้นมากกว่านะ ยัยซุ่มซ่าม" "เชอะ" ฉันเบะปาก สะบัดหน้าเดินหนีเลย กลัวถูกด่าอะแหละ ฮ่าๆ "พี่จะเดินตามมาทำไมคะ" ก็เขาน่ะเดินตามฉันมาตลอดจนจะถึงรถแล้ว "เพ้อเจ้อ" เขาปรายตามองฉัน แล้วตอบกลับมา "ก็เห็นๆ กันอยู่ พี่เดินตามฉัน" "รถฉันจอดอยู่นี่" เขาชี้ไปที่รถเขาที่จอดอยู่ข้างๆ ฉัน อะไรจะบังเอิญขนาดนี้วะเนี่ย "อุ๊ย เขินจัง ฮี่ๆ" ตายละ ไปหาว่าเขาเดินตาม ยัยแพรวเอ๊ย "ไปละ ขับรถดีๆ ล่ะ" เขาเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูรถเขา ถึงจะดูดุไปหน่อย แต่ก็ยังทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดี ยังคงเป็นห่วงรุ่นน้องน่ารักๆ แบบฉัน "ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ" ยิ้มหวานไปที "ฉันห่วงรถคันอื่นน่ะ เธอยิ่งเซ่อๆ อยู่ คนอื่นเขาจะเดือดร้อน" "ไอ้พี่บ้า!!!" ฉันแว้ดเขาและเดินเข้ารถ เราก็คิดว่าจะห่วงเรา โธ่!!! ทำไมถึงชอบทำให้ฉันหน้าแตก...