Demonic King Consort

Chapter 13 The Banquet (1)

Sa malayong patio, ay makikita ang nanlilimahid na apartment. Tatlong araw na ang nakalipas matapos ang parusa niya. Sa loob ng sariling kwarto ay nasa kabilang bahagi si Meisha na nakaupo sa upuan, abala sa paggiling at pagdurog ng yellow herbs gamit ang pestle, sumunod na ginawa niya ay pinatakan niya'yun ng dugo ng elysium fowl. She mixes well these two ingredients before scooping a little amount of paste and coated the bleb on her wounded hand. Yesterday, she went to the deep forest where the mutant plant resides to procure to collect some seeds from the mutant plant. Habang nangongolekta ng buto ng mutant plant, aksidente na nasugatan siya mula sa pag-atake ng mutant plant.

She felt the coziness as she keeps stroking her palm. If her earth celestial spirit was there, she wouldn’t have hard time to find those herbs and seed for her to complete her commission. Now he’s not here, kailangan niyang magbanat ng buto.

En, ngayon Rank D na siya ay pwede na siyang tumanggap ng commission na may kinalaman sa subjugation mid level monster o dungeon diving. Having a bleb on her right hand was nothing compare to her as long she could achieve her goal.

Matapos niyang lagyan ng gamot ang kamay ay pinaluputan niya ang kamay ng puting gasa, kasalukuyan siya sa pagtali nang may narinig siyang katok mula sa pintuan. In the corner of her eyes, nakita niya na pumasok ang tatlong maid at isang matandang lalaki.

Kitang-kita sa mukha ng butler ang kayabangan habang palapit sa kanya.

Her vermillion lips twitch a bit. Kung tama ang kanyang naalala, ang matandang ito ang mayordomo na nagtatrabaho kay madame.

"Magandang araw sa`yo, Binibini." Kahit na binati siya nito ay nakikita parin sa mga mata at tono ng pananalita nito ang walang respeto sa kanya.

Meisha take her time by playing the pestle, sa tagal niyang hindi pagtugon ay tila nauubusan ito ng pasyensiya.

Maya't maya ay ibinaba niya ang pestle at lumingon sa matandang lalaki, "May kailangan ka?"

Butler Jamal felt strange when he heard her cold voice; there was no trace of apprehensive reaction from her that he usually seen. What’s this? Back then, whenever Butler Jamal facing her, she always stuttered and couldn't even make an eye contact with him but today, she looks dignified noble young lady and gaze at him unafraid.

"Nandito ako ngayon dahil inutusan ako ni madame para dalhin itong damit na isusuot mo para dumalo birthday party.”

“Ilagay mo lang diyan at sabihin mo rin kay madame na salamat. Kung wala ka ng kailangan, maari ka ng umalis.” She said and no longer spare a glance at him or the box.

Makita palang nito ang reaksyon ng dalaga ay medyo kumulo ang dugo ng matandang mayordomo. Naging matalim ang mga mata nito ng tiningnan nito ang dalaga.

Kahit na hindi nakatingin si Meisha sa matanda ay naramdaman parin niya ang talas nitong tingin sa kanya. Wala talagang modo ang matanda na ito. Hindi kagaya ng ibang mga katulong na nandito, isa na ito sa ilang mga tao na hindi natatakot sa kanya dahil hitsura niya.

Kahit na anak si Meisha ng isang concubine ay hindi maikakaila na nananalaytay parin sa kanya ang dugo ng pamilya ng Yuen. Bahagi parin siya ng pamilya ng Yuen, at ang matandang ito ay isa lamang katulong.

Subalit, dahil na rin siguro pinagkakatiwalaan ito ng legal na asawa ng kanyang ama ay lumubo ang katapangan nito at nakalimutan `ata ang posisyon nito.

Naalala tuloy niya noong bata siya, napagalitan ito ni madame dahil malaki daw ang naiwala nitong pera noon. Dahil wala itong mapagbuntungan ng galit ay pumunta ito sa kanya at binuntong nito ang lahat ng galit sa kanya. Patuloy ito sa panunungayaw sa kanya ng masasakit na salita.

Dumilim ang kanyang mukha ng maalala niya ang eksena na iyon. She was only six years old at that time, at takot na takot siya matanda. Tanging magagawa lang niya ay umiyak at sumuksok sa isang sulok dahil sa sobrang takot.

Pero iba na ngayon, siya `yong klase ng tao na pagbabayarin ang mga tao na nang insulto at nanakit sa kanya.

"Masiyado ako naging mabait sa`yo at tumatapang ka na ngayon!” Sabi nito.

"Jamal, ano ka ba dito? Hindi ba't isa ka lamang alipin dito? Ano kaya ang iisipin ni Lolo kapag nalaman niya ang asta mo sa akin? Tandaan mo ito, miyembro parin ako sa pamilya ng Yuen, para mo na rin iniinsulto ang mga Yuen! Kaya respetuhin mo ako ng tama.” Her voice was tranquil yet every word was like a dagger hitting him.

Pero sadya talagang makitid ang ulo ng matanda. Jamal had been serving Madam Julia for more than fifteen years and one of her trusteed servant, with that reasons, he has a guts to disrespect this wrench. Demon's apostle? Curse? Pah! He’s not afraid. Besides, what can a mere little girl who has not practice martial arts or magic can do to him, a 3rd rank martial artist?

“Tumatapang ka na talaga ngayon!” Dinuro pa siya nito.

Naging matalas ang kanyang mga mata.

“Anong sinabi mo?”

“Si—“ Hindi natuloy ang sasabihin nito nang naramdaman na tila may sumakal sa leeg nito. Anumang oras ay kakapusan na ito ng hininga.

Nang makita ng ibang katulong ang nangyari kay Jamal, biglang nangatog ang mga ito sa takot lalo na’t napansin nila ang anino nito na may isa pang pigura ng tao ang sumasakal sa anino ni Jamal.

“Naku po! Totoo pala na kampon siya ng kadiliman! Jusko, anong gagawin natin?!”

“Ipapaalam ba natin ito kay madam?!”

Mabilis na kinansela ni Meisha ang magic spell na binigay niya kay Jamal. Pasalampak ito sa sahig at napasinghap ito matapos makawala mula sa pagsakal ng isang bagay sa leeg nito.

“Masuwerte ka talaga, tanda, at hindi ako basta bastang pumapatay ng tao dahil kung hindi matagal ng nawala `yang ulo mo.” Aniya saka ginamitan ng mahika para makalimot ang mga ito sa ginawa at hindi rin niya nakalimutan na gamitan ang mga ito ng hipnotismo upang hindi nila matandaan ang nangyari kanina.

As of now, ayaw muna niya ng gulo.

Nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Meisha nang umalis na ang mga ito sa kwarto niya.

"Master! Master!" Tamang-tama lang na pag-alis ng mga katulong ay pumasok sa loob mula sa bintana si Phyliss. "Check...blop...out what I got...blop...for you!" Masayang binaba nito ang dalawang pouch sa mesa. Ang isang pouch ay naglalaman ng maraming silver coins, habang ang isa naman ay iba't ibang laki ng corellian stone. Matingkad iyon at maganda ang kalidad, ibig sabihin ay malaki ang dinadala nitong essensya. She could sell tis corellian stone for a good price.

Umangat ang isang sulok ng labi niya ng makita 'yon.

"Good job. Maasahan talaga kita kapag sa ganitong klaseng trabaho." Awhile ago, she sent her out to do some errand to earn some money. Kwarter lang ang kinuha niya sa pera at ang corellian, `yong iba ay para kay Phyliss.

"Haha! Ako pa—blop! Ay—blop—anong laman ng box na iyan—blop?" Napatingin ito sa kahon na nasa sahig.

"Damit." Sagot niya habang nilalaro ang pinakamaliit na corellian stone sa daliri niya.

"Eh? Bagong damit, blop? Sinong nagbigay sayo nito—blop?" Hindi makapaniwalang tanong ni Phyliss. Kinua nito ang kahon at inilapag sa mesa at binuksan para makita ang nasa loob. "Bloppoo! Ano ito?! Damit ba talaga `to—blop?!”

Bahagyang nagkasalubong ang kilay ni Meisha. Huminto siya sa paglalaro ng corellian stone at bumaling kay Phyliss. Nakita niya itong hawak ang sirang damit.

“Paano nila nagawang bigyan ka ng damit na `to—blop? Paano ka dadalo sa kaarawan ng arsobispo kung sira ang damit mo—blop?”

Dahil grande daw ang piging na magaganap ay maraming kilalang tao ang dadalo doon na dahilan rin para abangan ng kababaihan na hindi pa kasado para makahanap ng mapapangasawa at ang iba naman ay para makasalamuha ang mga kilalang tao. Higit sa lahat, mula sa narinig niya kay Phyliss kagabi, dadalo raw ang anak ng hari.

She was not particulary interested in it, but it would be bad if she’s not going to attend the party since the other party personally invite her—though she doesn’t know why.