5.ผิดมั้ยที่แอบหลงรักสามีตัวเอง

1262 Words

หม้ายกำมะลอ ตอนที่ 5 " ทำอะไรของมึง " นายที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างพูดใส่ภูมิทันที " เลือดออกเลยเฮีย " วอนลูกน้องภูมิพูดขึ้นอีกคน " เรียกเฮียจะเอาอะไรหรือไปไหนรึปล่าว สงสารน้องเค้านะเฮีย " นิกพูดพร้อมมองไปทางประตูอีกคน " ถึงมึงจะไม่พอใจที่เพ้นท์มานั่งอยู่ด้วย แต่มึงพาน้องมันมาแล้ว มึงต้องดูแล น้องมันรู้จักสนิทแค่มึงคนเดียวนะ ไม่ใช่มึงจะทำอะไรกับน้องมันก็ได้ น้องมันเป็นผู้หญิงนะไอ่ภูมิ " " ...................... " นายพูดเชิงด่าให้ภูมิคิด ภูมิได้แต่ยืนนิ่งมองไปทางประตูที่เพ้นท์วิ่งออกไป... เพ้นท์ร้องไห้ไม่ใช่เพราะบาดแผลแต่เหนื่อยมากกว่า เดินมาหยุดที่ระเบียง มองแผลตัวเองที่มีเลือดเลยอยู่ ' เจ็บดีนะ ' ฝีมือคนใจร้าย ต้องอดทนใช่มั้ย แผลนิดเดียวแผลในใจใหญ่กว่าเยอะ เพ้นท์เจ็บเองปาดน้ำตาตัวเอง ถอนหายใจยาวๆ เลือกทางนี้แล้ว ต้องเดินไปให้สุดทาง ทางเลือกอื่นไม่มีอีกแล้ว " อุ้ย " เพ้นท์กำลังยืนคิดให้กำลังใจตัวเอง แต่อยู่มีคนมาจับแขนเพ้นท์ คนใจร้ายจับมือเพ้นท์จูงเชิงลากเข้ามาในห้อง แล้วผลักลงเบาๆให้นั่งลง ตุ๊บบบ... กล่องยาโดนโยนลงมาใส่ตัวเพ้นท์จากฝีมือคนใจร้าย...คุณภูมิ เพ้นท์มองหน้าคุณภูมิแต่คุณภูมิมองไปทางอื่น เพ้นท์จัดการทำแผลเองโดยมีสายตาทุกคนที่จ้องมองมา โดยเฉพาะพี่นิก เพ้นท์ล้างแผลเสร็จ ตัดผ้าก็อตจะปิดแผลแต่มันปิดลำบาก แต่... " พี่ตัดให้ " พี่นิกตัดผ้าปิดแผลให้ เพ้นท์แอบตกใจ " เพ้นท์ติดเองค่ะพี่ " " พี่ทำให้ " พยายามปฏิเสธแล้ว แต่พี่นิกก็ยังจะทำให้ จนเสร็จ ไม่นานพี่นิกกับพี่วอนก็ออกไปแต่ก่อนออกไป พี่นิกหันหน้ามามองเพ้นท์ สายตาเดาไม่ออกเลย ก่อนจะออกจากห้องไป " ระวังตัดหน้านะมึง " พี่นายพูดขึ้น คุณภูมิดูอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ " พี่นาย...ห้องน้ำไปทางไหนเหรอคะ ?? " " อ่อ...เมื่อกี้คือจะถามไอ่ภูมิเรื่องห้องน้ำ " " ค่ะ " พี่นายมองหน้าคุณภูมิ เพ้นท์เมื่อรู้ว่าห้องน้ำไปทางไหนก็ออกมา... " เพ้นท์คือคนที่มึงต้องแต่งงาน ไม่นานทุกคนก็รู้ว่าเพ้นท์อยู่ในฐานะเมียมึง มึงคงไม่อยากให้หมามาคาบเมียมึงไปใช่มั้ย...สวรรค์ลิขิตมาแล้ว คนอื่นมาจีบเมีย เสียหน้านะมึง ไอ่เกียร์มันยังไม่ยอมให้ใครมายุ่งซีน แล้วมึงยอมให้ใครมายุ่งกับเมียมึงเหรอ " นายพูดขึ้น ประโยคหลังพร้อมตบไหล่เพื่อนเบาๆ " คนที่ไม่ชอบเพ้นท์คงมีแค่มึงคนเดียว ที่เหลือคนชอบเมียมึงอีกเยอะ ยิ่งมึงแสดงให้คนอื่นเห็นว่าไม่ชอบเพ้นท์ มันยิ่งง่ายในการได้ใจเพ้นท์ " " ................. " เพ้นท์ออกมาจากห้องน้ำ คุณภูมิสีหน้าปกติแล้ว แต่นั่งที่โซฟาแทนนั่งที่โต๊ะทำงาน เพ้นท์เดินไปนั่งข้างๆเว้นระยะห่างไว้ แต่... " มานั่งข้างกู " " คะ " " ไม่ได้ยินไง " เพ้นท์แปลกใจอยู่คุณภูมิก็พูดขึ้น แต่ก็ขยับเข้าไปนั่งข้างอยู่ดี " คุณภูมิจะทำไร ?? " " อยู่เฉย ถ้ามึงไม่อยากเจ็บ " " ทำเสร็จแล้ว เพ้นท์ไม่ทำแล้ว " " กูต้องเป็นคนทำให้มึงเอง " คุณภูมิจับแขนเพ้นท์ข้างที่มีแผล แกะผ้าปิดแผลที่พี่นิกทำให้ออก ทำแบบนี้เพื่ออะไรกันนะ ???? แล้วตัดผ้าปิดแผลใหม่ มาปิดแผลให้เพ้นท์ สายตาที่มุ่งมั่นในทำแผล มันดูมีอะไรซ่อนอยู่ พี่ไม่ใช่คนใจร้ายใช่มั้ย หน้าที่ใกล้กัน ไม่เคยใกล้กันขนาดนี้ หัวใจที่เต้นแรง หน้าที่เริ่มเปลี่ยนสีจนเพ้นท์ต้องมองไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาเอง ไม่อยากให้คนใจร้ายรู้ ผิดมั้ยที่เพ้นท์แอบหลงรักว่าที่สามีตัวเอง " เขินเหรอวะ " " อะไรของมึง...พูดเหี้ยไร " " 555555 " เพ้นท์หันไปมองตามเสียงที่ทำแผลให้เพ้นท์ใหม่เสร็จคุณภูมิก็ลุกออกไป พี่นายก็พูดขึ้นพร้อมหัวเราะ เพ้นท์ยิ่งรู้สึกแปลกๆเข้าไปอีก ต้องเอาบีบมือตัวเองเบาๆ การที่แอบรักใครสักคน แล้วได้รักตอบ มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก แต่คงไม่ใช่กับเพ้นท์... " เพ้นท์ไปหาไรกินกัน " พี่นายพูดขึ้น ขณะที่พี่นายกับคุณภูมิยืนอยู่ข้างๆ ท่าทางเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก " เพ้นท์ไปได้เหรอคะ ? " " อยากอยู่ที่นี่คนเดียวก็เชิญ " คุณภูมิพูดจบก็เดินออกไป " ไอ่เนี่ยปากหมา แต่ข้างในอ่อนไหวมากนะ พี่เชื่อเพ้นท์เอาชนะกำแพงที่มันสร้างได้ " " ขอบคุณค่ะ เพ้นท์มีกำลังขึ้นมาอีกเยอะ " ยิ้มให้พี่นายแล้วรีบเดินตามคุณภูมิไป... อาหารญี่ปุ่นในร้านดังที่นายกับภูมิสั่งมาเรียงรายบนโต๊ะ แต่ละจานมีราคาที่สูง ในร้านมีแต่คนแต่งตัวหรูหรา ทั้งคู่ต่างนั่งกินกัน มีแต่เพ้นท์เท่านั้นที่ได้แต่นั่งมอง อาหารพวกนี้เพ้นท์ไม่เคยกินหรือรู้จัก มันแพงไปสำหรับคนธรรมดาจะได้ลิ้มลองมัน " เพ้นท์ไม่กินเหรอ ? " พี่นายถามเพ้นท์ขึ้น " เอ่อ... " " เป็นไรของมึงวะ " คุณภูมิพูดด้วยน้ำเสียงหัวร้อน " เพ้นท์กินไม่เป็นค่ะ ขอข้าวผัดธรรมดาได้มั้ยคะ " เพ้นท์ตอบออกไป คุณภูมิมีสีหน้าที่อ่อนลง พี่นายมองหน้าคุณภูมิ " น้อง " " เอาข้าวผัดพิเศษเพิ่มจานนึง " คุณภูมิสั่งข้าวผัดให้เพ้นท์ จนข้าวผัดมาก แต่... " คุณภูมิคะ... " " อะไรของมึงอีกวะ อย่าเรื่องมาก กูไม่ชอบ " เพ้นท์เห็นอาหารในจานแล้วอยากจะบอกว่ามันมีกุ้ง ซึ่งเพ้นท์แพ้กุ้ง แต่เมื่อได้ยินคนใจร้ายพูดแบบนั้น ก็ต้องกินเข้าไป เรื่องมากไม่ได้ กินกันเสร็จก็เดินมาที่รถ กำลังจะขึ้นรถ เพ้นท์เริ่มมีอาการ เริ่มปวดตามตัว ตัวเริ่มแดง หายใจเริ่มไม่ค่อยออก แค่กๆๆ " ไอ่ภูมิเพ้นท์เป็นไรวะ " พี่นายคงเห็นเพ้นท์ก่อน เพราะเพ้นท์เอามือจับรถไว้ อีกข้างจับอกตัวเอง " เพ้นท์ เป็นไร " คุณภูมิเดินเข้ามาจับตัวเพ้นท์ " หาย...ใจ...ไม่...ออก " " เหี้ยเอ้ย " "ไอ่นายไปโรงบาล " ภูมิจับตัวเพ้นท์เข้ามานั่งในรถโดยตัวเองเข้ามานั่งข้างๆ " ฟังกู...ทำไมมึงเป็นแบบนี้ " " แพ้...กุ้ง " " ทำไมมึงไม่บอกกูวะ " ภูมิสบถออกมา เมื่อเห็นอาการของเพ้นท์ไม่ดี จนมาถึงโรงพยาบาล เพ้นท์ต้องฉีดยาแก้แพ้ทันที นอนสักพักอาการเริ่มดีขึ้น " แดกไม่ได้แต่ฝืนแดก อยากตายรึไง " คุณภูมิพูดขึ้น ขณะที่เพ้นท์ดีขึ้นแล้ว กำลังขับรถไปสนาม เพ้นท์นั่งข้างหลังคนเดียว " เพ้นท์ไม่อยากให้คุณภูมิว่าเรื่องมาก " " โง่ ไม่รู้จักรักตัวเอง " " เพ้นท์อยากให้คุณภูมิรักบ้างไม่ได้เหรอคะ " " เฮ้ย...ไอ่สัส " คุณภูมิขับรถส่ายจนพี่นายทักขึ้น เป็นอะไรแค่อยากได้ความรักบ้างเอง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more