หม้ายกำมะลอ

6. มึงก็แค่ผู้หญิงร่านที่ท้องหาพ่อไม่ได้

หม้ายกำมะลอ...??

Ep. 6

" แดกไม่ได้แต่ฝืนแดก อยากตายรึไง " คุณภูมิพูดขึ้น ขณะที่เพ้นท์อาการดีขึ้นแล้ว กำลังขับรถไปสนาม เพ้นท์นั่งข้างหลังคนเดียว

" เพ้นท์ไม่อยากให้คุณภูมิว่าเรื่องมาก "

" โง่ ไม่รู้จักรักตัวเอง "

" เพ้นท์อยากให้คนอื่นรักบ้างไม่ได้เหรอคะ "

" เฮ้ย...ไอ่สัส "

คุณภูมิขับรถส่ายจนพี่นายทักขึ้น เป็นอะไรแค่อยากได้ความรักจากคนอื่นบ้างเอง...

" พูดอะไรของมึงวะ ? "

" อยากได้ความรักจากคนรอบข้าง เพ้นท์เข้ามาอยู่ไม่รู้จักใคร แค่อยากได้ความรักจากทุกคนไม่ได้เหรอคะ ? " เพ้นท์อธิบายให้เข้าใจ

" ถึงกับเสียการทรงตัวเลยเหรอไอ่สัส "

" กูหลบหมา มึงไม่เห็นเหรอวะ "

" เหรอ 55555 " พี่นายพูดกับคุณภูมิ ฟังแล้วดูเหมือนแหย่ๆกันยังไงไม่รู้

" ขอบคุณพี่นายกับคุณภูมิมากนะคะที่ช่วยเพ้นท์ไว้ " ถ้าไม่มีคนช่วยอาจวูบหรือช็อกหมดสติไปจริงๆก็ได้

" พี่ไม่ได้ทำอะไรเลย คนอื่นต่างหาก " พี่นายบอกกับเพ้นท์พร้อมส่งสายตาไปหาคุณภูมิ

" ขอบคุณนะคะคุณภูมิ " รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยเค้าก็ช่วยเรา

" คิดว่ากูเป็นห่วงมึงเหรอ ที่กูช่วยมึง ไม่อยากให้พ่อกูด่าว่าพามึงมาตายต่างหาก อย่าสำคัญตัวเองให้มาก มึงไม่ได้สำคัญอะไรกับกู "

" .............. " อดทนไว้นะเพ้นท์ เพื่อคุณลุงภพ เพื่ออนาคตน้องขุน เพื่อได้เห็นหน้าคนที่แอบรัก แม้หัวใจจะไร้เรี่ยวแรงก็ตาม...

มาถึงสนามของคุณภูมิ เข้ามานั่งในห้องได้ไม่นานก็กลับบ้าน บ้านของคุณลุงภพ เวลาแต่ละวันมันช่างเดินเร็ว เพ้นท์พยายามปรับตัวเข้ากับทุกคนในบ้าน แต่พี่สาวดูไม่ชอบเพ้นท์กับน้องขุน บ่อยครั้งที่พูดถากถางใส่เพ้นท์ ทุกคนนิสัยดี ยกเว้นแต่คุณภูมิคนใจร้ายที่ไม่เคยพูดดีกับเพ้นท์เลยจนมาถึงวันแต่งงาน...

งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ชุดที่ใส่เป็นเดรสเรียบร้อย มีผู้ใหญ่ที่มาเป็นสักขีพยานคือคุณอาภาสน้องของคุณภพที่มีอายุแต่ยังดูหล่อเหลาอยู่ และเพื่อนของภูมิคือนายกับเกียร์ พิธีทุกอย่างได้ดำเนินไป ภูมิสวมแหวนให้เพ้นท์ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย นิ่งจนเดาแววตาไม่ได้ ผิดกับเพ้นท์ที่ในใจแอบหลงรักภูมิ แอบดีใจที่ได้แต่งงานกับคนที่รัก มันจะดีมากถ้าได้ความรักตอบ แต่คงเป็นหินสำหรับเพ้นท์ ไม่ใช่เพราะเงินทองแต่เพราะรักตั้งแต่แรกเห็นจริงๆ เมื่อถึงเวลาที่เพ้นท์สวมแหวนให้ภูมิ ภูมิเหมือนคนไร้ความรู้สึก

' ถ้าพี่รู้สึกกับเพ้นท์ตอบบ้างคงจะดีนะคะ '

ทะเบียนสมรสถูกจดด้วยการถูกบังคับ การเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าเกิดจากความรักกันคงดี คงมีแต่เพ้นท์ที่ตกหลุมรักสามีตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว...

" เป็นผัวเมียที่ถูกต้องแล้ว ตาภูมิดูแลเมียดีๆ ดูแลขุนให้เหมือนลูกตัวเอง อย่าให้พ่อรู้ว่าทำหนูเพ้นท์เสียใจนะ...รีบมีหลานให้พ่ออุ้มเร็วๆนะลูก " ประโยคสุดท้ายลุงภพพูดกับเพ้นท์ สถานะที่เปลี่ยนไปฟังดูไม่ชินเลย

" มีเมียต้องรักกัน หมั่นเอาใจใส่กัน และที่สำคัญซื่อสัตย์กับน้องนะตาภูมิ ภูมิของอาไม่ใช่คนเจ้าชู้ เส้นทางถูกขีดไว้แล้ว ช่วยกันพยุงเดินไปนะ สักวันภูมิจะรู้ ทำไมพ่อกับอาถึงเบือกสิ่งนี้ให้...อดทนต่อทุกอย่างนะลูก ไม่นานมันจะผ่านไปได้ " อาภาสอวยพรภูมิกับเพ้นท์ อาภาสคือคนที่รู้ถึงอาการคุนพ่อภพ ได้แต่พูดให้กำลังใจ แต่เหมือนยิ่งตอกย้ำให้สามีของเพ้นท์เกลียดตัวเอง...

" มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว เลิกติสได้แล้วไอ่สัส " นายพูดกับภูมิพร้อมชกเข้าที่หน้าท้องเบาๆ

" ของมีค่าถ้ามีก็ต้องรักษา มารักษาวันที่มันหาย มันลำบากนะเว้ย " เกียร์พูดพร้อมตบไหล่ภูมิเชิงให้คิด

" ถ้าเหนื่อยกับปากมันหรือไม่ไหว ทิ้งมันลงทะเลเลยนะเพ้นท์ " พี่นายพูดกับเพ้นท์ เมื่อคุณภูมิออกไปคุยกับอาภาส

" พี่รู้ว่าเพ้นท์รักภูมิ และพี่ก็เชื่อว่าเพ้นท์ต้องทำให้ไอ่ภูมิรักได้ " พี่เกียร์พูดขึ้น

" ผู้หญิงลูกติดอย่างเพ้นท์ ไม่สามารถทำให้ใครรักได้หรอกคะ " เพ้นพูดแต่สายตาหันไปมองภูมิ

" ห้ามออกจากห้องนี้จนครบ 24 ชั่วโมง " คำพูดของพ่อภพก้องอยู่ในหู ห้องของเพ้นท์ที่ถูกจัดเป็นห้องหอ เมื่อทุกคนออกไป ประตูถูกปิด ในห้องมีแต่ความอึดอัด

" คงสมใจมึงแล้วสิ ถูกแม่ขายมา เป็นหม้ายลูกติดแต่ได้กินหรูอยู่สบาย ไม่พูดว่าโชคดีจะอะไร "

" เพ้นท์ไม่ได้อยากได้อะไรจากที่นี่ "

" งั้นมึงไปซะสิ "

" เพ้นท์ไปไม่ได้ " คำตอบมันจุกอก พูดออกไปไม่ได้ แต่คุณภูมิกลับโกรธหน้าเปลี่ยนสี เข้ามากระชากแขนเพ้นท์

" มึงก็แค่ผู้หญิงร่านที่ท้องหาพ่อไม่ได้ อย่าคิดว่าคนอย่างกูจะยอมรับมึงกับลูกของมึง...อีกระหรี่ " คำพูดสุดท้ายคุณภูมิสะบัดแขนเขวี้ยงเพ้นท์จนเซออกจากตรงนั้น มันเจ็บดีจัง

" ไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้หรอกค่ะ เป็นแม่หม้ายลูกติดแล้วมันไม่ใช่คน มันไม่มีหัวใจเหรอคะ ชีวิตมันเลือกไม่ได้ ถ้าเพ้นท์เลือกได้ เพ้นท์คงไม่เลือกมายืนอยู่ตรงนี้...คนใจร้าย ? "

" .................. " เพ้นท์ผลักอกภูมิแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ คำพูดของทุกคนที่คอยถากถาง ชีวิตที่เลือกอธิบายใครไม่ได้ แค่ระบายยังยาก มันอัดแน่นอยู่ในใจจนท้อ ทำเพื่อคนอื่นมาตลอดไม่เคยสักครั้งที่ทำเพื่อตัวเอง แต่ผลที่ได้กลับมาคืออะไร ข้างนอกดูสดใส ข้างในมีแต่น้ำตา...

เพ้นท์นั่งร้องไห้ในห้องน้ำ มองสภาพตัวเองในกระจก

' มาที่นี่เพื่อคุณลุง เพื่อขุน '

ต้องปลอบตัวเอง ต้องปาดน้ำตากี่ครั้งก็ต้องทำ...

ออกมาจากห้องน้ำเห็นคุณภูมิอยู่ที่ระเบียง เพ้นท์เอาเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ เอาฟูกที่นอนที่เพ้นท์เตรียมไว้มาปูนอนที่พื้น เพ้นท์นอนหันหลังไม่สนใจคนใจร้าย จนกำลังเคลิ้มๆ

" มีลูกแล้วหุ่นเป็นแบบนี้เหรอวะ ???? "

เช้าของวันเข้าหอ เพ้นท์ตื่นก่อนคนใจร้าย ลงมาเจอพ่อภพ อาภาสและขุน โดยนั่งคุย หยอกล้อกันอยู่

" เพ้นท์เข้าไปคุยกับพ่อในห้องหน่อย " ป้าน้อยพาน้องขุนออกไป เพ้นท์เดินตามพ่อภพเข้ามาในห้องทำงาน

" คุณพ่อมีอะไรเหรอคะ "

" บ้านหลังนี้พ่อยกให้เพ้นท์นะ เพ้นท์มีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ บ่อนอาภาสจะเป็นคนดูแล มีอะไรอาภาสจะช่วยเพ้นท์ได้ " พ่อภพวางเอกสารที่ยกบ้าน ที่ดินให้เพ้นท์

" แต่เพ้นท์มะ... "

" พ่อต้องไปรักษาตัวที่โรงบาล พ่อรู้ตัวเองดี ฝากภูมิด้วยนะลูก "

" อย่าให้ภูมิรู้เรื่องนี้ อาอยากให้ภูมิใช้ชีวิตด้วยตัวเองไม่ใช่ทำเพื่อใคร อาเชื่อเพ้นท์เปลี่ยนภูมิได้ "

" เพ้นท์รักตาภูมิมั้ยลูก "

" รักค่ะ...แม้รู้ดีว่าคุณภูมิไม่มีทางรักเพ้นท์ได้ แต่เพ้นท์ก็ยังรัก "

" ขอบคุณนะลูกที่รักลูกชายพ่อด้วยใจ "

พ่อภพต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลที่ต่างประเทศ คุณภูมิรู้แค่พ่อภพไปดูงาน โดยมีอาภาสไปด้วย

" คนอย่างมึงเก่งจริงๆ ทำให้พ่อกูเซ็นต์ยกบ้านให้ มึงทำอีท่าไหนละ ห๊ะ... "

อยู่คุณภูมิก็พูดขึ้น รู้ได้ยังไงหรือมีคนบอก ????