หม้ายกำมะลอ

4. ภูมิคนใจร้าย

หม้ายกำมะลอ

ตอนที่ 4

" ชั้นจะให้แกแต่งงานในอีก 3 วัน แกต้องดูแลหนูเพ้นท์กับลูกให้ดีที่สุดและจดทะเบียนสมรส แกทำได้ใช่มั้ย ??? "

" คับ "

" พาหนูเพ้นท์ออกไปทำความรู้จักสนามของแกด้วย...ส่วนขุนให้อยู่เป็นเพื่อนเล่นกับลุงที่นี่นะ " คุณลุงภพจูงมือน้องขุนเดินออกไป

"มานี่ "

" โอ้ยย "

อยู่ๆคุณภูมิก็ลุงมาจับมือเพ้นท์ออกมาจากตรงนั้น และผลักเพ้นท์จนหลังไปกระแทกกำแพง

" อย่าหวัง...ว่าคนอย่างมึงจะได้สมบัติของกู อีแม่หม้าย "

พูดจบคุณภูมิออกเดินออกไปเลย...

เพ้นท์คิดถูกรึปล่าวที่มาที่นี่ คิดถูกรึปล่าวที่แอบรักผู้ชายใจร้ายคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น...

เพ้นท์รักพี่ภูมิตั้งแต่แรกเห็น ไม่ใช่เพราะฐานะ แต่มันมีอะไรบางอย่างที่หลงรักผู้ชายใจร้ายคนนี้ไปแล้ว...

ภูมิเดินออกไป เพ้นท์ไม่กล้าเดินตามไป ได้แต่มองตามหลังจนสุดสายตา จนพี่ภูมิเดินหายไปจนพ้นจากสายตา เพ้นท์นั่งลงตรงนั้น ไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี จะเดินกลับเข้าไปหาคุณลุงที่อยู่กับลูกก็เกรงใจคุณลุง กลัวท่านคิดมากไม่สบายใจ จะเดินตามคนใจร้ายออกไปก็กลัวคงไม่กล้า

" โอ้ย "

" อย่ามาสำออยเรียกร้องความสนใจ ถ้ากูไม่เห็นแก่หน้า อย่าหวังว่าน้ำหน้าคนอย่างมึงได้นั่งรถกู "

" ................ "

ภูมิที่เห็นเพ้นท์นั่งถอนหายใจอยู่ คิดว่ามารยา เข้าไปกระชากแขนเพ้นท์ให้ลุกขึ้น พร้อมพูดใส่หน้า เอาลูกใส่ตะกร้าล้างน้ำ คนที่ต้องการจับคนรวย ไม่ต่างจากกระหรี่หรอก...

" คุณภูมิ...เพ้นท์เจ็บ " ภูมิจับแขนเพ้นท์ลากเดินมาที่รถ

" คิดว่ากูอยากจับกระหรี่อย่างมึงเหรอ เสนียด " ภูมิปล่อยมือพูดใส่หน้าเพ้นท์ ภูมิไม่ได้อยากแตะต้องตัวผู้หญิงอย่างเพ้นท์เลย ภูมิเดินไปเปิดประตูรถฝั่งคนขับหยิบทิชชู่มาเช็ดมือตัวเองทันที แล้วเข้าไปนั่งรถ แต่เพ้นท์ได้แต่ยืนมอง ไม่กล้าขึ้นรถ

" ยืนทำเหี้ยไรอยู่วะ " ภูมิอารมณ์เสียหัวร้อนเมื่อเพ้นท์ยืนมองแต่ไม่ขึ้นรถสักที เพ้นท์เลยรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งเบาะข้างๆภูมิ

ในรถไม่มีสนทนาอะไร เพ้นท์แอบมองภูมิคนใจร้ายบ่อยครั้ง ทำไมต้องรู้สึกแปลกกับคนใจร้ายด้วยนะ แต่ภูมิกลับมองแต่ตรงหน้าไม่แม้แต่สนใจคนข้างๆ ภูมิขับเร็วมาก แต่เพ้นท์กลับไม่กลัวหรือแสดงอาการอะไรออกมา กลับรู้สึกชอบด้วยซ้ำ เพราะเพ้นท์เองก็ชอบขับรถเร็วเหมือนกันถ้าขับคนเดียว...

แต่ภูมิกลับพาเพ้นท์มาที่ห้าง ไม่ใช่สนามแข่งรถตามที่ลุงภพท่านบอก

" คุณภูมิจะซื้อของเหรอคะ ?? "

" ..................... "

ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากคนใจร้าย เพ้นท์ได้แต่ยืนงง

ตุ๊บ..

" กูให้เวลา 15 นาที ไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยน ชุดแบบนี้ ไม่เหมาะกับสนามของกู " ภูมิตะคอกแล้วโยนเงินใส่เพ้นท์ เพ้นท์มองหน้าภูมิแล้วหยิบเงินเดินเข้าไปในห้างคนเดียว เพ้นท์ใส่ชุดกระโปรงที่ป้าน้อยจัดการหามาให้ใส่ตามคำสั่งของคุณลุงภพ ซึ่งมันขัดตัวเองมากๆ เพ้นท์เข้าไปในร้านเสื้อผ้า จนได้เสื้อผ้ามาเปลี่ยน แล้วรีบเดินมาที่คนใจร้าย

" คุณภูมิ...คุณภูมิคะ "

" ยะ...ยืนเซ่ออยู่ทำไม ขึ้นรถ " ภูมิที่ยืนสูบบุหรี่พิงรถอยู่หันมามองเพ้นท์ตาค้าง มีอาการชะงัก เพ้นท์ในลุคเสื้อครอปสีขาวเอวลอย กางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีด ขาดๆนิดหน่อย กับรองเท้าส้นสูง จนเพ้นท์ต้องเรียกคนใจร้ายที่มองตนตาไม่กระพริบ...

เข้ามานั่งภูมิก็ขับออกมา จนเลี้ยวรถเข้าสนาม เพ้นท์มองผ่านกระจกอย่างตื่นตาตื่นใจมาก สนามกว้างและใหญ่มาก มีรถกำลังขับอยู่ แต่เหมือนกับการซ้อม เพราะสนามคงปิดอยู่ รถขับมาจอดที่เฉพาะจอดรถอย่างดี ภูมิลงจากรถเพ้นท์ก็ลงเดินตามไป

" อุ้ย... "

" อย่าทำเหมือนเด็กไร้เดียงสา อีหม้าย "

" ขอโทษค่ะ "

ภูมิที่หยุดเดินกะทันหัน ทำให้เพ้นท์เดินชนหลังภูมิเข้าอย่างจัง ภูมิพูดใส่เพ้นท์ด้วยสายตาที่เหยียดมาก เพ้นท์ได้แต่ก้มหน้าขอโทษคนใจร้ายไป คนใจร้ายมองเพ้นท์แล้วก็เดินไป

' เราเป็นหม้ายจริงๆนี่นะ เค้าพูดถูกแล้ว '

เพ้นท์ถอนหายใจยอมๆ คนอื่นว่ามันก็ความจริง ต้องอดทนสินะ เฮ้ออออ...

เพ้นท์รีบเดินเชิงวิ่งตามภูมิไป จนทัน ภูมิเดินมาที่หน้าลิฟต์เข้าในลิฟต์มีแต่ความเงียบ ภูมิกดชั้น 4 ลิฟต์เปิดออก เพ้นท์เดินตามมาที่ห้อง มีผู้ชายอยู่ในห้องหลายคน ทุกคนมองมาที่เพ้นท์เป็นตาเดียว แต่เพ้นท์หาได้สนใจไม่ สายตามองไปที่รอบๆเพราะเป็นห้องกระจกที่มองเห็นสนามได้ชัดเจนมาก

" เฮียภูมิ พกสาว "

" เฮียภูมิมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ "

เสียงแซวของผู้ชายที่น่าจะอายุน้อยกว่าคุณภูมิที่นั่งอยู่ในห้องนี้ดังขึ้น จนเพ้นท์ต้องละสายตาไปมอง

" มานั่งนี่...เสร่อ " ภูมิพูดใส่เพ้นท์ตาขวาง จนเพ้นท์ต้องเดินอ้อมไปนั่งที่โซฟา

" คนนี้เหรอวะ??? " ผู้ชายที่น่าจะอายุเท่าคุณภูมิพูดขึ้น

" อืม " คุณภูมิตอบพี่ผู้ชายคนนั้น

" พี่ชื่อนายเป็นเพื่อนไอ่ภูมิ ไอ่พวกที่นั่งอยู่นั้นไอ่นิก ไอ้วอน ลูกน้องไอ่ภูมิมัน " พี่นายนิสัยดีพูดขึ้น

" สวัสดีค่ะ...หนูชื่อเพ้นท์ "

" เพ้นท์เป็นแฟนเฮียภูมิเหรอ ? "

" คบกันนานรึยัง เฮียไม่เคยพกสาวเลยนะ บอกหน่อยๆ " พี่นิกกับพี่วอนแย่งกันยิงคำถามใส่เพ้นท์ จน...

" ไม่มีงานทำเหรอพวกมึง ไหนว่ามาดูตารางแข่ง " พี่นายทักขึ้นก่อน เพ้นท์ไม่ได้ตอบอะไร

" เพ้นท์...เอาขนมอะไรมั้ย ? " พี่นายส่งกระดาษคล้ายเมนูของขนมให้เพ้นท์ เป็นร้านขนมกับน้ำของสนาม คงจะอยู่ชั้นล่าง เพ้นท์ยิ้มตอบพี่นายแล้วรับมา ไม่ได้จะกินอะไรแค่นั่งดูเฉยๆ

" ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย " พี่นายทักคุณภูมิขึ้นที่นั่งหน้าบึ้ง อารมณ์ไม่ดีเอามากๆ

" อากาศไม่ดี หงุดหงิด " เพ้นท์รู้ดีว่าภูมิหมายถึงตน แต่ก็ได้แต่เงียบ

" กินอะไรเย็นๆหน่อยมั้ยวะ จะได้ดับร้อนในใจมึงบ้าง " พี่นายตอบกลับแต่คุณภูมินิ่งไม่ตอบอะไร

" เพ้นท์เอาน้ำอะไร ? "

" ชามะนาวก็ได้ค่ะ " พี่นายยกหูโทรศัพท์สั่งน้ำและขนม ไม่นายก็มีคนมาส่ง น้ำมะนาวช่วยดับความร้อนในใจเพ้นท์ได้ แต่สำหรับคนใจร้ายคงไม่ได้เลย...

เพ้นท์นั่งกินน้ำ ไม่ได้พูดกับใคร คนอื่นนั่งพูดกัน เพ้นท์ลุกขึ้นเดินมาริมกระจกที่มองเห็นทุกอย่างโดนรอบ

' ถ้าได้ขับรถในสนามใหญ่ๆแบบนี้ คงดีสินะ '

มองจนเพลิน เพ้นท์รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เลยเดินไปที่คุณภูมิ

" คุณภูมิคะ "

" ................ "

" คุณภูมิ "

" ............. "

คุณภูมิไม่สนใจหรือหันมามองเพ้นท์ เพ้นท์เลย...

" คุณภูมิคะ "

" อะไรของมึงวะ !! "

" โอ้ยย "

" เฮ้ยย !!! "

" ทำไมต้องใจร้ายขนาดนี้ด้วย " ภูมิหัวเสียที่เพ้นท์เรียกตน จึงลุกจากเก้าอี้แต่ตัวเผลอไปกระแทกเพ้นท์ จนแขนเพ้นท์ไปโดนมุมโต๊ะ ทำให้มีเลือดออก เพ้นท์ร้องไห้เอามือจับแผลตัวเองเดินออกมาจากห้องนั้นทันที คนใจร้าย...