Kuya Renan

Part 5

By: Michael Juha

email: getmybox@hotmail.com

fb: Michael Juha Full

------------

Nagulantang ako sa pagkakita sa kissmarks sa aking dibdib. Nang bulyawan pa ako ni Kuya Renan tungkol doon, lalo pang nagpanic ang aking utak.

“Ano ‘to???” ang tanong niya uli.

“H-hindi naman kissmarks iyan eh! Allergy lang ang mga yan!” ang sagot ko ring kunyari ay nainis sa kanyang pagtatanong.

“Allergy???” ang pagtaas muli ng boses niya. “May allergy bang ganyan? Ang alam ko sa allergy ay pantal-pantal, hindi ganyan na…” lumapit siya at tinuro ang mga kissmarks, “Tingnan mo, bakat pa ang bibig ng kung sino mang tanginang sumipsip diyan eh!”

“Bakit, kabisado mo ba ang lahat ng epekto ng allergy? ‘Di ba iyong iba nga ay nawawalan ng malay-tao, iyong iba naman ay hindi makahinga, iyong iba pa nga ay namamatay sa reaksyon ng alcohol sa katawan. Alam mo ba iyan?” ang pangangatuwiran ko pa.

“Oo! Alam ko iyan! Iyong iba ay nahihilo at nagsusuka. Iyong iba naman ay nagkakaroon ng kissmarks!!! P***nginaaaaaaaa!!!” ang sigaw niya na ang dalawang kamay ay hinablot ang kanyang buhok, nagdadabog, halos suntukin na lang ang dingding.

Hindi talaga siya naniniwala. At upang hindi na matuloy ang aming pag-aargumento, pilit kong hinila ang kumot at itinakip iyon sa aking hubo’t-hubad na katawan tumagilid patalikod sa kanya sabay sabing, “OA ka naman!”

Ngunit hindi niya ako nilubayan. Hinila niya ang aking katawan upang mapatihayang muli atsaka tinanggal ang ang kumot na nakatakip sa aking katawan. “OA? OA ba iyang, tingnan mo, bakat na bakat ang porma ng bibig? Iyan ba ang allergy? Anong klaseng allergy yan? Ha???!!!” ang sigaw niya uli habang idiniin pa ang hintuturo sa isang kissmark sa aking kanang dibdib.

“Hay naku. Nahihilo na nga ako, ako pa itong pinapagalitan. Susukahan ko na itong kama mo eh!” At nagkunyari na akong susuka. “Hayan na! hayan na! Susuka na ako! Urkkkkk!!!” May lumabas naman na kaunting laway. Nasusuka naman talaga ako eh. Kaso, wala na akong maisusuka pa.

“Tangina ka talaga!” ang sambit niya, sabay sambunot sa buhok ko. “Ang bata bata mo pa, lasenggero ka na, lantong pa! Manyak na yata!”

Tila may pumitik sa aking tainga sa narinig. Kahit pakiramdam ko ayy umiikot ang akig paligid, pinilit kong umupo sa kama. “Kung magiging manyak ako, iyan ay dahil sa iyo! Ikaw ang nagturo sa akin!”

Mistulang nagulat naman siya narinig. Bahagyang nahinto. “O-oo.Ako nga ang nagturo ng bagay na iyan sa iyo. Pero hindi ko ginawa iyan para gawin mo iyan sa iba!”

“At bakit? Para kanino ko lang ba gawin iyan? Sa iyo???” ang sagot kong ang boses ay tumaas.

Hindi na nakakibo pa si Kuya Renan. Pero kitang-kita ko sa kanyang mukha ang pagpupuyos sa galit. Para siyang mangiyak-ngiyak. Ibinagsak ko muli ang aking katawan sa kama. Iyon na ang huli kong natandaan. Naidlip ako nang sandali. Nagising na lang ako nang may naramdaman akong mainit-init na bagay sa aking mukha. Nang imulat ko ang aking mga mata. nakita kong pinunasan na pala niya ako ng bimpo na binasa ng maligamgam na tubig.

Malungkot ang kanyang mga mata, halata pa rin ang galit sa kanyang mukha. Ngunit pinunasan pa rin niya ako. Tila may awa akong naramdaman. Nakonsyensya. “”S-soryy Kuya…” ang mahina kong sabi.

Hindi siya sumagot. bagkos, para siyang nagdadabog at naramdaman ko ang pagtodo ng kanyang pagdiin sa bimpo sa aking balat habang pinupunasan niya ako.

Hindi na lang ako kumibo. Inenjoy ko na lang ang kanyang pagpunas bagamat sinadya niyang lakasan ang pagdiin ng kanyang kamay.

Nang matapos na niyang punasan ang aking mukha ay bumaba ang kanyang pagpunas sa aking leeg, hanggang sa aking dibdib kung saan naroon ang mga kissmarks. At talagang pinunasan niyang maigi ang bawat kissmark na parang gusto niyang matanggal ang mga ito.

Pagkatapos ay bumaba muli ang kanyang pagpunas sa aking tiyan, hanggang sa mismong aking p*********i.

Dahil idiniin niyang maigi ang kanyang pagpunas, hindi ko naman mapigilan ang hindi mag-init. Naalala ko ang nakita kong pagtatalik ng lalaki at babae sa video kina Mico. At naalala ko rin ang pagsubo ni Mico sa aking p*********i. Iyon ang pinakauna kong karanasan na isinubo ang aking ari. Hindi ko maipaliwanag ang sarap noon. At feeling ko ay isa na akong ganap na binata. At dagdagan pang si Kuya Renan mismo ang nagpunas sa aking katawan, mas lalo pa itong nagpaigting sa init ng aking katawan.

Ramdam ko ang pagtayo ng aking ari habang pinupunasan iyon ni Kuya Renan. Napatitig ako sa kanya. Nagmamakaawa ang aking mga titig, ipinaramdam sa kanyan ang aking pagnanasa.

Ngunit hindi niya ako pinansin. Ipinagpatuloy lang niya ang kanyang pagpunas sa bandang harapan ko kahit kitang-kita niya ang pagtayo ng aking ari. Maya-maya lang ay pinataob naman niya ako. Pinunasan niya ang aking likod, pababa, hanggang sa aking hita. Ngunit doon siya natagalan sa pagpunas sa aking puwet. Hinawi pa niya ang dalawan gumbok ko para Makita ang aking pinakabutas. Ewan kung sinusuri niya iyon upang makasigurong walang gumalaw o sadyang gusto lang niyang malinis ito. Pero para akong naaasiwa. Kaya tumihaya na lang ako nang kusa. Hinayaan niya ako. Hanggang sa matapos siya at walang imik na binitbit ang palangganang may tubig patungo sa kusina.

Gusto ko sana siyang sundan at suyuin. Ngunit hindi ko pa kaya ang aking katawan. Naidlip muli ako. Nang may naramdaman ko namang gumalaw ang kama, doon na muli akong nagising. Si Kuya Renan pala, nakaupo sa kama at dala-dala ang isang mangkok ng lugaw, kasalukuyang hinihipan ang kutsarang sinandok niya. Maya-maya lang ay itinapat niya ito sa aking bibig. Hindi pa rin siya umimik.

Ayaw ko sanang kumain dahil ramdam ko pa rin na nasusuka pa ako. Ngunit dahil alam kong may tampo pa siya sa akin kaya ibinuka ko na lang ang aking bibig at nilulon ang isinubo niya. Hanggang sa maubos ang laman ng mangkok at muli siyang umalis. Tila bumuti naman ang pakiramdam ko na nainitan at nagkaroon ng laman ang aking tiyan. Nang bumalik siya, nakatapis na siya ng tuwalya. Naligo pala siya. Nang makapagsuot na siya ng brief, humiga siya sa kama, nakatihaya sa aking tabi bagamat may halos isang talampakan ang layo niya sa akin.

Tumagilid ako at idinikit ko ang aking katawan sa kanya. Idinantay ko rin ang isa kong paa sa ibabaw ng kanyang p*********i at ang isang kamay iy iniyapos ko sa kanyang dibdib. Dahil sa hubad pa rin ang aking katawan at siya naman ay brief lang ang saplot, dama ko ang init ng kanyang katawan. “Sorry na kuya…” ang halos bulong ko nang sabi.

“Bakit ka magso-sorry? ‘di ba dapat ako ang mag-sorry dahil nalasing ka at may ‘a-l-l-e-r-g-y’ ka pala?” ang pag-emphasize pa niya sa salitang allergy. 

“S-sorry na kuya please…”

“Bakit ayaw mong sabihin sa akin.”

“Eh, kasi… k-kasi naman, baka magalit ka eh! Ayaw kong magalit ka sa akin.”

“So may nangyari talaga?”

“B-basta ayokong magalit ka Kuya… promise.”

“Sige hindi ako magagalit. So ano ang nangyari?”

“B-basta hindi ka magagalit.”

Hindi nga. Heto nga nakangiti pa ako o…” at ipinakita sa akin ang isang ngiting-aso na halatang pilit.

“Basta huwag kang magalit ah.”

“Di nga ako galit. P***ng ina na yannnnn!!!” ang sigaw na niya.

“Galit ka na naman eh!”

Sabay bawi rin ng, “Joke lang. Sige na bunso. Sabihin mo na, ‘di naman magagalit si kuya eh. Love na love ka ni Kuya ah. ‘Di pede ang galit-galit sa bunso.” Tila nahimasmasan na siya.

Napangiti na lang ako ng hilaw.

“O, paano ang nangyari?”

“Hayun… nanuod kami ng bold sa room niya. Tapos, kiniss niya ako.”

“Tapos?”

“Tapos iyon…” at sinabi ko talaga ang lahat-lahat.

Bigla siyang tumayo at sinuntok-suntok ang dingding. “Sabi ko nga ba eh! Tanginang hayup na iyon papatayin ko na iyon eh! Bakit ka kasi sumama sa kanya, malandi kaaaaa, p***ng inaaaaa!” at tumaas talaga ang kanyang boses.

“Sabi ko na, magagalit ka eh!”

“Syempre magagalit ako! Ano sa tingin mo, hahayanan na lang kitang maglalandi ng ganyan? Sirain ang buhay mo? Magiging bakla ka!”

“Nagpromise ka na hindi magagalit eh!”

Doon na siya natahimik. Pinilit kong tumayo atsaka niyakap siya. Hinalik-halikan ang pisngi. “Sorry na po…”

“Tangina! Kung ‘di lang kita… Hmmm!” hindi na niya itinuloy pa ang sasabihin.

Bumalik kami sa higaan. Nang makahiga na, nagsalita siya. “Tapos ano ang sunod na nangyari?”

“I-iyon lang.”

“Hindi ka niya tinira?”

“T-tinira?” ang gulat kong tanong, bagamat may narinig na ako sa mga kuwento na tinitira sa puwet iyong lalaki, pero wala pa akong nakita at wala pa ring narinig sa mismong tao na ginanoon sila o sila ang gumawa noon.

“Iyong ipasok ang ari niya rito…” sabay tampal sa aking puwet.

“Hindi ah!” ang bigla ko ring pagsagot.

“Sure kang hindi mo siya isinubo?”

“Hindi rin ah! Ayoko kaya.”

Doon na niya ako niyakap.

“Hindi ka na galit?” ang tanong ko.

“Galit pa rin,” sabay sambunot sa akin. “Pero ano ba ang magagawa ko kung mas gusto mo iyong manyak na iyon kaysa sa akin.”

“Hmmm. Hindi ko gusto iyon, ah!”

“Eh bakit pumayag ka?”

“Lasing nga ako. Atsaka nanuod pa kami ng bold…”

“Mabuti pa siya, nahalikan na. Samantalang ako…” hindi na niya itinuloy pa ang sasabihin. At tumagilid na siya patalikod sa akin na kunyari ay nagtatampo.

Inabot ko naman ang kanyang panga at pilit na hinila iyon upang humarap siya sa akin. Tumagilid siyang muli paharap sa akin. Pareho kaming nakatagilid paharap sa isa’t-isa. Nagtitigan kami. Parehong seryoso ang aming mga mukha. “I-kiss mo ako Kuya. G-gusto ko ang kiss mo,” ang bulong ko.

Doon na dahan-dahang inilapit ni Kuya ang kanyang mukha sa mukha ko. At nang maglapat na ang aming mga labi, siniil niya ito nang halik. Mapusok, nag-aalab. Iyon ang pinakamasarap na halik na nalasap ko. Ang sarap pala talaga ng halik kapag ang taong mahal ang kahalikan mo. Tila nagdugtong ang inyong mga isip, tila sabay na tumibok ang inyong mga puso, tila pareho kayong inilipad sa ikapitong langit…

Sa gabing iyon nangyaring muli sa amin ni Kuya Renan ang bagay na iyon.

Sa isang linggo na lumipas ay gabi-gabi naming ginawa iyon. Hanggang sa pati ang pagsubo ng ari niya ay ginawa ko na rin. Mahal ko naman kasi iyong tao kung kaya ay wala akong pag-aalangang ginawa iyon sa kanya. May guilt akong naramdaman. Sa loob-loob ko, hindi iyon ang gusto ng aking inay para sa akin. Ngunit mas nanaig sa akin ang udyok ng aking damdamin. Masaya naman ako. Kahit walang sinabi si Kuya Renan kung ano ba talaga iyong namagitan sa amin, ramdam kong mahal niya ako, at syempre, kahit ganoon pa ako kabata, alam kong mahal na mahal ko rin siya.

Isang araw, alas 8 na iyon ng gabi nan maisipang kong mamasyal. Hindi pa kasi umuwi si Kuya Renan galing sa kanyang summer class. Alam kong alas 5 ng hapon ay tapos na ang klase niya ngunit may mga pagkakataong gabi na siya umuuwi dahil may mga research daw siya at minsan din ay practice sa kanyang lawn tennis kung saan ay varsity scholar siya.

Nang nasa park na ako, inikot-ikot ko ang kabuuan ng plaza, naghahanp ng mga kakilala o kaibigan. Ngunit wala akong nahagilap. Ang ginawa ko ay bumili na lang ng ice cream sa naglalako nito atsaka umestambay sa isang sementong upuan sa gilid ng swing, inaninag ang ganda ng mga ilaw sa paligid habang kinakain ko ang ice cream. Nasa ganoon akong sitwasyon nang napansin ko ang dalawang magkasintahan na nasa isang medyo madilim na sulok ng plaza. Nang pilit na inaninag ko sila, nagulat ako sa aking nakita. Si Kuya Renan, kasama ang kanyang girlfriend. At mapusok silang naghahalikan!

Tila may isang sibat na tumusok sa aking puso sa pagkakakita ko sa kanila. Doon na naman ako nakaramdam ng matinding pagkalungkot, inis at awa sa aking sarili. Sa naramdamang sama ng loob, naitapon ko ang ice cream sabay kuhang muli sa aking biseklata at pinaharurot ito. Muli na naman akong umiyak. Nanumbalik ang inis ko sa kanya. Doon ko naisip na kaya pala hindi siya umuuwi ng maaga ay dahil nakikipagdate pa siya sa kanyang girlfriend.

Biglang sumagi sa isip ko si Mico. At agad kong tinumbok ang daan patungo sa kanila.

NAGULAT SI Mico nang makita niya ako sa harap ng kanilang gate. Ang laki ng kanyang ngiti. “Na-miss mo ako no?” ang biro niya kaagad habang binuksan ang kanilang gate at pinatuloy ako sa loob ng kanilang bahay. Dahil naroon ang kanyang mga magulang sa living room sa oras na iyon, ipinakilala niya ako sa kanila. “Ma, pa, si Bugoy. Siya po iyong valedictorian namin na tumutulong sa aking mga assignments. Matalino po itong kaibigan ko at mabait pa.” Iyon ang pakilala niya sa akin sa mga magulang niya.

Kinumusta ako ng kanyang mga magulang, kino-congratulate sa aking pagka-valedictorian at nagpasalamat din sila sa pagtulong ko raw kay Mico na tumino sa pag-aaral. Tinanong din nila ako kung kumain na at nang sinabi kong tapos na, hinayaan nila akong sumama kay Mico na nagpaalam sa kanila na aakyat kami sa kuwarto niya upang maglaro ng computer.

“Kilala ka ng mga magulang ko kasi ‘di ba, sa graduation, valedictorian ka nga at nakakaantig ang kuwento mo tungkol sa iyong inay. Naroon sila eh. Nakita ka nila.”

“Ganoon ba?” ang sagot ko na lang.

Sumunod ako sa kanya sa kuwarto niya. Nang nasa loob na kami, tinanong niya ako kung gusto ko bang uminum o manuod ng palabas,

“M-manuod na lang tayo…” ang sagot ko.

Hindi na siya umimik. Tinumbok niya ang lagayan ng mga bold niyang CD at isinalang iyon sa kanyang VCD player. Maya-maya ay tinawag niya ang kanilang katulong at may inutos.

Tumabi siya sa akin na nakaupo sa sahig sa may dingding ng kanyang kuwarto, nakaharap sa TV monitor. “Na-miss na kita,” ang sabi niya.

“Tange!” ang sagot ko ring natawa bagamat may naramdamang kilig sa kanyang sinabi.

Maya-maya ay kumatok ang kanilang katulong. Sinalubong niya ito sa labas ng kuwarto. Nang pumasok siya, dala niya ang apat na beer at pulutan. Inilagay niya ang mga ito sa ibabaw ng side table ng kama niya. Binalikan niya ang pinto upang i-lock.

“Ayaw kong uminum ha?” Ang sambit ko nang makita ang beer.

“Tig-dadalawa lang tayo para kahit papaano ay may gagawin tayo habang nanunuod. Ang boring kaya kung hindi tayo iinum. Hindi ako sanay,” ang sabi niya.

Wala na akong nagawa. Binuksan niya ang dalawang bote ng beer at ang isa ay inabot sa akin.

Kasalukuyang umaandar na ang bold na palabas nang magkatabi na kaming nakaupo sa sahig, parehong tumungga ng beer.

Maya-maya ay naramdaman ko na ang pagpatong ng kanyang kamay sa aking hita. Tiningnan ko siya. nagkasalubong ang aming mga tingin. “Gusto mo, gawin natin uli iyon?” ang sambit niya, pahiwatig sa nangyari sa amin.

Hindi na ako umimik. Iyon naman talaga ang pakay ko roon. Upang makalimot, upang gumanti sa ginawa ni Kuya Renan. Alam kong iyon din ang nasa isip ni Mico. Parang plastic na ako kung tatanggi pa. Kaya habang inilapit niya ang kanyang mukha sa aking mukha, kusang ipinikit ko na lang ang aking mga mata.

Naghalikan kami. Mapusok ang kanyang mga halik na tila sabik na sabik. Nang may maalala ay bigla akong kumalas. “Huwag mo akong lagyan ng kissmark ha?” ang sambit ko.

“Ok…” ang maiksing sagot niya, at ipinagpatuloy ang paghalik sa aking katawan.

At iyon, nangyaring muli ang nangyari na sa amin noon. At kagaya ng dati, hindi ko pa rin ginawa sa kanya ang pagsubo sa kanyang ari. Siya lang ang gumawa nito sa akin. At nagustuhan ko ito. Sa kanya ko lang naranasan ang ganoong klaseng sarap na hindi ko natamasa sa aming pagniniig ni Kuya Renan. Kay Mico, feeling ko ay isa akong ganap na binata, isang tunay lalaki.

Nang matapos na kami, pinatay na niya ang DVD player at nanuod na lang kami ng palabas sa TV. “Na-miss mo ba ako?” ang tanong niya.

Hindi ko inaasahan ang tanong niyang iyon. Bagamat nagustuhan ko ang mga ginagawa namin ay para sa akin, laro-laro lang iyon, pagi-eksperimento sa aming mga katawan, sa mga bagay na maaaring magbigay ng kasiyahan bagamat may dala itong guilt dahil alam kong hindi ito ang gusto ng aking namayapang inay.

“Bakit? Hindi mo ba ako na-miss?” ang pag-follow up niya nang hindi ko siya sinagot.

“N-na-miss din. Kaya nga nandito ako eh, ‘di ba?” ang sagot ko rin.

Hinawakan niya ang aking kamay. “S-sana tayo na lang,” ang bulong niya.

Napangiti ako sa kanyang sinabi. Tiningnan ko siya, iyong tingin na na-weirduhan.

“Bakit?” ang tanong niya nang makita ang aking inasta.

“Anong tayo?”

“Tayo… magkasintahan.”

Hindi ko lubos maisalarawan ang aking naramdaman sa kanyang sinabi. Parang gusto kong matuwa, o malungkot dahil parang iyon sana ang gusto kong sabihin ni Kuya Renan sa akin ngunit hindi maaari dahil may girlfriend siya at feeling ko ay ako naman itong nilalaro niya.

“Ano?” ang tanong niya uli.

“Ano ba yan!”ang sambit ko. “Huwag ka ngang magbiro ng ganyan!” ang dugtong ko pa.

“Hindi naman ako nagbibiro eh.”

“Eh… ewan. Hindi ko masagot iyan, eh.”

“Ok lang. ‘di naman kita pipilitin. Basta narito lang ako kapag kailangan mo.”

“S-salamat,” ang sambit ko.

Nasa may gate na ako nina Mico at lalabas na sana nang makita ko ang isang tricycle na parating, binaybay ang highway na nasa harap lang ng bahay nila. Nang tiningnan ko ang mga pasahero, bigla akong bumalik sa loob ng compound at nagtago.

“Bakit?” ang tanong ni Mico.

“Kilala mo ba iyong babaeng sakay ng tricycle na dumaan?”

“Ah si Cathy? Malapit lang ang bahay nila rito. Kapitbahay namin iyon. Sila ba iyon ng Kuya mo ang sakay?”

“Oo… sila iyon. Girlfriend siya ng kuya ko.”

“Ah… oo nga pala. Natandaan ko na ang kuya mo. Palagi nga niyang inihahatid si Cathy eh. Kaya pala nang inihatid kita at nakita ko ang kuya mo, parang familiar sa akin ang mukha niya. Siya pala ang boyfriend ni Cathy.”

Tila bigla akong nanghina sa nalaman. “G-ganoon ba? M-mabait ba iyang si Cathy?”

“Mabait naman. Maganda, sexy, mapagbigay.”

“Mapagbigay? Ano iyon?” ang tanong ko.

Natawa na rin siya. “Joke lang. Ito naman…” ang pagbawi rin niya.

Hindi ko na pinatulan pa ang sinabi niyang iyon. “D-dito muna ako sa loob ha? B-baka makita ako ng kuya ko. Pagagalitan ako.”

“Ok ba! Kung gusto mo ay mag-swimming muna tayo…” turo niya sa swimming pool.

Dahil na-excite din akong makaligo sa swimming pool nila, naki-swimming na lang ako. Pinahiram niya ako ng swimming trunks niya. Halos isang oras din kaming nagswimming.

MAHIGIT ALAS 10 na ng gabi ng makauwi ako ng bahay. Naroon na si Kuya Renan at naghintay sa labas, nakaupo sa kawayang bangko. “Saan ka ba nanggaling?” ang tanong kaagad niya.

“Nag-ikot-ikot ah! Binisita ko mga classmates ko. Bakit?”

“Anong bakit? Gabing-gabi na nasa labas ka pa rin. Paano kung may mangyari sa iyo?”

“E ‘di may mangyari. Ano ba ang gagawin ko? magmukmok ng bahay, maghintay hanggang sa makauwi ka?”

“Siguro ay nagpunta ka naman ba sa manyak mong kaibigang iyon, ano?”

“Wala ka na roon.”

“Tangina! Nagustuhan mo ang pinaggagawa sa iyo ng hayop na iyon? Sisirain kong mukha noon, gusto mo?”

“Bakit ka ba galit kay Mico? Ikaw? Saan ka ba nagpupunta pagkatapos ng klase mo? Nagtatanong ba ako kung ikaw ay nasa girlfriend mo?”

Nahinto siya sa narinig. “E, kung girlfriend ko nga, ano iyan sa iyo?” ang sagot naman niya, ang boses ay tumaas.

“Wala naman. Karapatan mo naman iyan, ‘di ba? Kagaya ng paggagala ko, karapatan ko rin iyan. At kung pumunta man ako kina Mico, wala ka na roon. Mabait iyong tao. Nagustuhan ko siya.”

“Nagustuhan… at pagkatapos niyan ay magiging bakla ka na.”

Doon na tumaas ang aking boses. “Bakit Kuya? Kung sa iyo ko lang gagawin ang bagay na iyon hindi ba ako magiging bakla? Dapat ba ay marami akong lalaking matikman bago ako magiging bakla? Bakit mo ako ginaganito Kuya? Bakit???” Napaiyak na ako, nagsisigaw.

“Shhhh!” ang sambit niya, nagmuwestrang tumahimik ako. Kinuha niya ang aking bisekleta at umangkas rito. Halika, punta tayo sa plaza para doon tayo mag-usap. Mabuti roon para kahit magsisigaw ka, walang makakarinig sa atin. Sabihin mo sa aking ang lahat ng sama ng loob mo, o mga nararamdaman mo.”

Dahil walang backrider ang aking bisekleta, sa unahan ako sumakay, sa mismong tubo ng bisekleta. Siya ang nagdala.

Nang narating na namin ang plaza, naupo kami sa likod ng public stage. May lugar kasi roon na parang dressing area kung saan ay may harang sa kada gilid. Walang katao-tao, at lalo na sa lugar na iyon.

“Ok… maaari mo na bang sabihin kung bakit tila nagrebelde ka?”

Yumuko na lang ako. Hindi ko kasi alam kung paano sabihin sa kanya ang nararamdaman kong pagseselos.

“Paano mo nasabi na ginaganyan kita? Dahil ba sa mga nangyari sa atin?”

Tumango lang ako.

“Bakit?”

“K-kasi… ayaw kong maging bakla kuya.”

“Dahil...?”

“Dahil iyan ang pangko ko sa inay.”

“O, e ‘di bakit mo pinatulan iyong Mico na iyon?”

“Eh… n-nalasing ako eh.”

“Bakit ka bumalik uli sa kanila kanina? Hindi ka naman lasing?”

Doon na ako natameme. Mistulang hinataw ang aking ulo ng isang malaking bato. “Eh… n-nakita ko kayo ng g-girlfriend mo rito kanina eh. Naghahalikan kayo, naglalampungan.”

“Anong kinalaman noon sa pagbalik mo kina Mico?”

Muli akong natameme. Hindi ko alam kung paano ipaliwanag.

“Nagseselos ka ba kay Cathy?”

Tumango ako.

Bigla siyang natahimik. Yumuko na tila nag-isip ng malalim.

Maya-maya, binasag niya ang katahimikan. “Mahal mo ba ako, ‘tol?”

Hindi ako kumibo. Namalayan ko na lang ang pagpatak ng aking mga luha.

“Iyong sinabi mo dati na pagmamahal na parang boyfriend, iyong para sa iyo lang ako?”

“Opo…”

Niyakap niya ako. “Mahal din naman kita ‘tol eh. Pero bata ka pa. Hindi mo pa alam ang sinasabi mo. Hindi mo pa alam ang tunay na naramdaman ng isang taong nagmamahal.”

“Alam ko kuya na nagmamahal na ako. Nagseselos ako kapag nakita kong kasama mo ang babae mo.”

“Normal lang naman ang magselos, ‘tol eh. Kahit naman kaibigan mo at iba ang kasama, magseselos ka pa rin.”

“Iyong pinapagawa mo sa akin, iyong ginagawa natin, nagustuhan ko iyon. Hinahanap-hanap ko iyon.”

“Kahit sino basta naaalipin ng kalibugan, nakikipagsex siya, mababae man, ma-bakla, kahit sa kapwa pa niya lalaki, kahit sa barkada pa niya, kahit pa sa isang laruan... Hindi pagmamahal iyan. Libog lang iyan.”

“Hinahanap-hanap kita kapag hindi kita kasama. Nami-miss kita kahit ilang oras ka lang na napalayo sa akin.”

“Nami-miss din naman kita eh. Kahit ang mga guro at kaibigan mo ay name-miss mo rin. Ang inay mo, nami-miss mo rin, ‘di ba? Kahit alagang aso o pusa ay nami-miss din natin.”

“Kung ganoon, ano ba ang nararamdaman mo kay Cathy na hindi ko pa nararamdaman para sa iyo? Ano ba talaga ang pag-ibig?”

Binitiwan niya ang isang malalim na buntong-hininga. Iyong tila nakulitan na napasubo na magpaliwanag. Tiningnan niya ako. “Kapag umibig ka sa isang tao, may nararamdaman kang hindi maipapaliwanag sa iyong sarili at nagsasabing ‘heto na siya… siya ang gusto kong maging katuwang sa buhay hanggang sa aking pagtanda’. Tapos mangarap ka na gusto mo siyang pakasalan at buuin ninyo ang isang pamilya, magkaroon ng mga anak.”

“Y-yung parehong lalaki ba ay hindi puwedeng ikasal?”

“Eh… dito sa Pinas, hindi puwede. Pero sa ibang bansa, puwede naman. Pero hindi tayo puwedeng magkaroon ng anak.”

Napaisip ako sa kanyang sinabi. Oo nga naman. Hindi kami puwedeng magkaroon ng anak. “K-kailangan ba talagang magkaroon ng anak?”

“Kapag nagmamahalan ang dalawang tao, gusto nilang may mga supling.”

“Bakit iyong ibang mag-asawa ay wala namang anak?”

“Iyong mga walang anak ay hindi nila kagustuhan iyon. Basta mahal nila ang isa’t-isa, iyon na iyon.”

“So, puwede pala tayo kahit hindi tayo magkaanak?”

Natahimik siya at tiningnan ako. Binitiwan ang isang matipid na ngiti na tila iyong na-corner at gumive up sa argumento.  “Oo na... puwede tayo.”

“At mahal pala talaga kita kasi, gusto ko rin naman na sa pagtanda ko ay ikaw pa rin ang kasama ko eh.”

“Siguro. Pero ang isa pang sukatan ng pag-ibig ay ang pagpaparaya, pagpapakumbaba, marunong magsakripisyo. Iyong kapag alam mong masaya ang mahal mo, kahit nasasaktan ka, ay matatanggap mo ito para sa kanya, at sa kaloob-looban mo ay may saya ka pa ring nadarama.”

“Paano naman kung magseselos?”

“Ang tunay na pag-ibig malawak ang pang-unawa. Hindi iyong selfish. Kasi, kapag nagseselos ka, parang sinakal mo na rin ang mahal mo, ayaw mo siyang makita na masaya rin kasama ang iba. Hindi naman puwede iyan dahil may mga kaibigan siya, may mga ka-klase, may mga kasama sa trabaho, may mga kapitbahay... parang gusto mong ikulong na lang siya para hindi na siya makakasama pa ng iba. Hindi naman maganda iyon.”

“Kaya ko naman siguro iyan.”

“Okay pero ito, nasusukat na ba ang pag-ibig mo sa mga pagsubok na nadadaanan, na kahit anong mangyari, mahal mo pa rin siya, at haba ng panahon. Iyong kahit ilang taon na kayong nagsama o hindi nagsasama, naroon pa rin ang pagmamahal. Hindi mo siya malilimutan, hindi mo siya maiwaglit sa iyong isip. Naranasan mo na bang napalayo sa akin, o iyong kahit ilang taon ang bibilangin ay ako pa rin ang iniisip mo at hinahangad na makasama?”

Hindi ako umimik. Doon yata ako bumagsak. Hindi ko pa nasusukat sa haba ng panahon ang pag-ibig na sinasabi niya.

“Mga ilang taon kaya iyon?”

“Habambuhay. Pero kung makailang taon na ang lumipas at mahal mo pa rin ako, baka pag-ibig nga iyan.”

“K-kung pagkatapos ko ng high school ay may nararamdaman pa rin ako sa iyo, pag-ibig na ba iyon?”

“College. At least 18 ka at hindi nagbabago ang pagmamahal mo sa akin, masasabi kong mahal mo nga siguro ako…”

“M-may pag-asa bang mahalin mo ako kapag 18 na ako?”

“Kung 18 ka na, ako naman niyan ay 26 na. Maaaring may asawa na ako. Hindi na puwede…”

“Eh… k-kung wala ka pang asawa niyan, puwede?”

Napangiti siya. “Sige, mamahalin kita kung wala pa akong asawa sa mga panahong iyan.”

Tila may isang malakas na bombilyang biglang nag-ilaw sa aking isip. Feeling ko ay nabuhayan ako ng pag-asa. “Promise?” ang masaya kong tanong.

“Promise…” ang sagot din niya.

Tuwang-tuwa ako sa aking narinig. Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi.

“Pero ‘di ba ayaw ng inay mo na magiging bakla ka? Paano iyan?”

“E-ewan ko, Kuya. ‘Di ko po alam. Naguguluhan ako eh.”

“Di ba ang sabi ko sa iyo... ang pag-ibig ay marunong magparaya, marunong magsakripisyo. Ano kaya kung pilitin mong kalimutan mo ako, ibaling ang isip sa ibang bagay. Tapos, iyong ginagawa natin ay huwag na nating gawin. Kaya mo ba?”

Doon na naman ako nakaramdam ng lungkot. Parang hindi ko kasi kaya. “P-parang hindi ko kaya kuya, eh.”

“Sino ba ang mas mahal mo, ang inay mo o ako?”

“H-hindi ko po alam. Naguguluhan ako.”

“Puwes, ngayong naguguluhan ka, sundin natin ang habilin ng inay mo. Tutulungan kitang huwag maging bakla. Huwag na nating gawin ang mga bagay na iyon at pilitin mong tanggapin si Cathy na girlfriend ko. Ok ba? Try mo.”

Tumango na lang ako.

“At ayaw kong makita ko na nagpupunta ka pa sa bahay ni Mico. Hindi ako papayag.”

“Opo.”

Iyon ang naging set-up namin. Sa gabing iyon ay hindi na ako ginalaw ni Kuya Renan. Kinabukasan naman ay dinalaw ko ang puntod ng inay. Kinausap ko siya. “Nay, nag-usap na kami ni Kuya Renan na hindi na tulungan niya ako na hindi maging bakla. Ang hirap lang ‘nay, pero sana ay kakayanin ko po. Sana ay gabayan po ninyo ako, ‘nay. Sana, tulungan po ninyong mabura si Kuya Renan sa aking isip. Pero, ‘nay, kung sakaling hindi ko pa rin kaya at sa bandang huli ay si Kuya Renan pa rin ang mamahalin ko, ‘nay, sana ay tatanggapin pa rin po ninyo ang gusto ko. Nasasaktan po ako, ‘nay eh. Sobrang hirap po...”

Sa mga sumunod na gabi ay kapwa kaming umiiwas ni Kuya Renan sa isa’t-isa. Parang nagkailangan. Hanggang sa nagsimula na ang araw ng klase at naging routine na namin na parang purong kapatid na lang kami.

Sa bahay naman, natutulog pa rin kami sa parehong kama bagamat nilagyan na namin ito ng harang sa gitna. Nagdadamit na rin siya kapag natutulog, hindi na kagaya dati na nagbi-brief lang. Kapag naliligo naman, todo takip na siya sa kanyang katawan. Mahirap lang kasi nakikita ko pa rin siya palagi.

Ngunit isang araw, birthday ko iyon. Hindi ko ipinaalam sa kanila ang birthday ko. Kasi, nahihiya ako. Nagsimba lang ako ng maaga at dumalas sa puntod ng inay. Nagdala pa nga ako ng dalawang balot ng pansit, tinapay at dalawang soft drinks. Para akong gago na kinantahan ang aking sarili at pagkatapos ay hinihipan ang isang kandila. “Nay 13 years old na po ako ngayon. at first year high school na. Dito ko naisipang mag celebrate Nay kasi, na-miss kita eh. Ito iyong pinakaunang birthday ko na wala po kayo. Miss na miss na po kita Nay. Pero huwag po kayong mag-alala kasi mabait naman po sina Kuya Renan at Nanay Narcing. Inaalagaan po nila ako. Si Kuya Renan naman, hayun, mahal ko pa rin siya…”

Nang umuwi na ako ng bahay, laking gulat ko sa pagpasok ko ng kuwarto ni Kuya Renan. Nakita ko ang isang cartolina na may nakasulat, “Happy birthday Bunso! 13 years ka na! Mahal na mahal ka ni Kuya!”

Nang makita ko iyon, bigla ba naman siyang lumabas galing sa loob ng cabinet ng mga damit at, “Bulaga! Happy birthday!!!” at inabot sa akin ang isang kumpol ng mga rosas, iyong mapupulang maliliit, paborito niyang ibigay sa akin. “I love you, Bugoy!” ang sambit niya uli nang naibigay na ito.

Pagkatapos ay dinala niya ako sa kusina. Doon ay may nakatago rin palang cake at iyong maliit na litson, lechon de leche ba ang tawag doon? Kasi naman, kaming tatlo lang ang tao sa bahay kaya iyon lang daw ang ipinagkasya nila. “Si Kuya Renan ang bumili niyan, bunso… para sa iyo. Naalala niya kasi ang nakasulat na petsa ng iyong kaarawan sa iyong birth certificate na ipinatago ng Nanay mo sa kanya,” ang wika ni Nanay Narcing. Kay Kuya Renan kasi ipinatago ng inay ang mga dokumento ko at ang mga dokumento sa maliit na lupa namin. “Mahal na mahal ka ng Kuya Renan mo,” ang dugtong pa niya na bakas sa mukha ang tuwa na hayan kitang kita sa mga mata niya na mahal ako ng anak niya, katabi ko at niyayakap-yakap.

Binitiwan ko na lang ang isang pilit na ngiti. Kung maaari nga lang sana ay sabihin ko na sa kanya na mahal na mahal ko rin ang anak niya, ginawa ko na iyon.

Kumanta sila ng Happy birthday habang kinakarga naman ako ni Kuya Renan. Awkward nga lang kasi malaki na ako at kinakarga pa niya. Pero ok lang kasi happy naman ako at ang inay niya. Pagkatapos naman ng aming hapunan ay dinala ako ni Kuya Renan sa restaurant. Iyon iyong restaurant kung saan niya ako dinala noong graduation ko. Parang nakikinita ko na sunod na mangyaring eksena. Ang malasing siya, at ang kahahantungan ay sa kama.

“Mabuti at wala kayong date ni Cathy ngayon?” ang tanong ko.

“Nagyaya nga eh. Kaso, sabi ko, birthday mo kaya shut up na siya. Alam niya na basta mahalagang samahan kita, ikaw ang number one sa akin.”

Napangiti naman ako sa kanyang sinabi. Parang may something kasi. Nakakakilig lang. “Sinabi mo iyan sa kanya?”

“Oo. Noon pa, sinabi ko sa kanya na ang priority ko sa buhay ay ang inay at ikaw. Pangalawa lang siya. Selos nga siya eh.”

Hindi na ako umimik. Para kasing kiniliti ang aking puso at ninamnam ko ang sarap ng pakiramdam. “Ayokong maglasing ka na naman ah?” ang pagbasag sa katahimikan.

“Syempre, hindi,” ang sambit naman niya. At tinupad naman niya ang kanyang sinabi. Lasing kaming pareho ngunit hindi iyong hihiga sa lansangan sa sobrang kalasingan. Iyong nakakalakad pa naman kami at nakakasakay ng tricycle, nakakauwi ng matiwasay.

Doon na ako naturete nang marating na namin ang aming kuwarto. Paano, pagpasok na pagpasok pa lang nilock na kaagad niya ito. Pagkatapos, naghubad, itinira na lang ang brief. At ang nakakawindang, bigla niya akong niyakap, hinawakan ng kanyang mga palad ang aking mukha at idinikit ito sa kanyang mukha. “I love you, Bugoy. Sabik na sabik na si Kuya sa iyo. Ang tagal ko nang nagpipigil. Hindi ko na kaya. Pagbigyan mo na si Kuya ha?”

At dahil nasasabik din naman talaga ako sa kanya, bumigay ako. Nangyari muli ang mga bagay na iyon sa amin. Iyon na ang huling pagkakataon na may nangyari sa amin.

Hindi ko lubos maintindihan ang aking sarili. Gustong-gusto kong may mangyari sa amin ngunit natatakot din ako na baka tuluyang magiging bakla ako at hindi ko matupad ang pangako ko sa aking inay. Isa pa, natatakot din akong baka masira ang buhay ko kapag naging bakla ako.

Ngunit may isa ring pakunsuwelo sa akin ang payo ni Kuya Renan na labanan ko ang udyok ng aking sarili at iwaglit siya sa aking isip. Dahil kapag dumating ang tamang panahon, limang taon pa ang bibilangin at siya pa rin ang aking iibigin, d’yan ko malalaman kung totoong nagmahal nga ako sa kanya. At sana nga lang – sana – pagdating ng panahong iyon kung saan ay 18 na ako, ay wala pa rin siyang asawa. Iyon ang pinaghahawakan kong bagay na nagbigay inspirasyon at pag-asa sa akin. Sa isip ko ay kapag nangyari iyon, baka matanggap rin ng inay na puwede kaming magmahalan ni Kuya Renan. “Tiwala lang,” ang sabi ko sa aking sarili, at malaking “SANA LANG…”

Isang araw, habang nasa bahay ako, may nag-“tao po!”.

Tiningnan ko kung sino. Nang sinilip ko sa bintana naroon na pala si Kuya Renan sa pintuan at binuksan ito. At si Cathy ang bisita! Kinabahan ako sa tagpong iyon. Syempre, nagselos na nainggit, na natakot kung ano ang mayroon at kailangan niyang magpunta sa bahay ng lalaki.

Hindi ako bumaba ng living room. Silang dalawa lang ni Kuya Renan ang naroon. Maya-maya ay may narinig na akong tawanan na tila nagkukulitan. Parang pinunit ang aking puso sa narinig. Hindi talaga ako lumabas ng aking kuwarto habang naroon ang babae. Tiniis ko kahit matagal. Hanggang naabutan ng hapunan at inimbita ng inay ni Kuya Renan ang babae na nagpaunlak din.

Nasa hapag-kainan na kaming apat nang biglang nagsalita ang babae. At sa pagkarinig ko sa kanyang sinabi ay halos malunok ko ang buong karne na isinubo ko at hindi makahinga.

“Surprise po sa lahat… buntis po ako!”

---