“อะไรนะ ท่านหมอตรวจดีแล้วใช่หรือไม่” หานเถิงซีโวยวายขึ้นมา ผิดกับบุคลิกที่ยามปกติมักจะมีความสุขุมพูดน้อยและไม่ดูใจร้อน
หมอหลวงรีบตอบคำถามจวิ้นอ๋องทันที “กระหม่อมตรวจดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องยังมีพระอาการไม่น่าเป็นห่วงมาก คนที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดก็คือองค์ชายเจ็ด ที่อาจจะมีทายาทไม่ได้เลย”
หานเถิงซีเห็นลูกตาหมอหลวงหลุกหลิกไปมาจึงหันไปมองหานหลินที่เสแสร้งทำลุกไม่ขึ้น “อะไรนะ นี่ข้าถูกองค์หญิงใหญ่วางยาพิษแค่ครั้งเดียว ก็ทำให้สิ้นทายาทเลยหรือ” คนเจ้าแผนการร้องเสียงหลง เมื่อจักรพรรดิได้ยินเช่นนั้นก็เกิดโทสะขึ้นมา รีบเค้นถามองค์ชายเจ็ดแล้วก็จวิ้นอ๋องรวมทั้งองค์ชายแปด ก็ทำให้รู้ว่าเมื่อคืนนี้ในงานเลี้ยงองค์หญิงใหญ่มอบสุราดอกท้อให้พวกเขา และในสุรานั่นก็มียาปลุกกำหนัดที่ใส่ไปเกินขนาด ประกอบกับสุขภาพของหานหลินนั้นไม่ค่อยดีเลยทำให้สุขภาพยิ่งแย่
เมื่อจักรพรรดิรู้เรื่องยาปลุกกำหนัดแล้วก็ทรงกริ้วมากจึ
